ΣΟΦΙ: Καλησπέρα. Σας καλωσορίζουμε σε ένα ειδικό πρόγραμμα του Euronews, το Global Conversation. Απόψε έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε το Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και τον Ιταλό Πρόεδρο Μάριο Μόντι. Θα μας μιλήσουν για το όραμά τους σχετικά με την Ευρώπη και για άλλα μεγάλα γεγονότα στον κόσμο. Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Πρόεδρε καλωσήρθατε.
ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ: Στις 22 Νοεμβρίου η Σύνοδος Κορυφής κατέληξε σε αποτυχία καθώς δεν υπήρξε συμφωνία για τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Πώς θα εξηγήσουμε στους πολίτες της ΕΕ ότι τη στιγμή που οι εθνικές κυβερνήσεις προχωρούν σε περικοπές η ΕΕ δεν ακολουθεί;
ΜΟΝΤΙ:
“Η αποτίμηση του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ένα τοις εκατό του ΑΕΠ όλων των χωρών της Ένωσης είναι απόλυτα λογική.
Είναι ένα υπολογίσιμο ποσοστό αλλά όταν κοιτάς τα ποσοστά είναι πραγματικά μία σταγόνα στον ωκεανό και είναι ξεκάθαρο ότι την περίοδο των αποταμιεύσεων, της οικονομίας και των περικοπών, όποτε ξοδεύουμε ένα ευρώ πρέπει να το ελέγχουμε και να το δικαιολογούμε, πρέπει να ασκούμε έλεγχο στις δαπάνες μας για να εξασφαλίσουμε ότι οι πολιτικές μας στην Ευρωπαίκή Ένωση είναι αποτελεσματικές.
Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε οικονομίες παντού και δε σημαίνει ότι η ΕΕ θα έπρεπε να κάνει το ίδιο, γιατί είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν κάποιες δαπάνες σε κοινοτικό επίπεδο που μας επιτρέπουν να κάνουμε οικονομίες και να τα μοιράζουμε σε εθνικό επίπεδο.
Και αυτό είναι πραγματικότητα για τις διασυνοριακές επενδύσεις, αλλά ισχύει και για ζητήματα κοινής αμυντικής πολιτικής, γιατί, για παράδειγμα θα κόστιζε πολύ περισσότερο να έχουμε εθνικές αμυντικές πολιτικές οι οποίες δεν είναι εναρμονισμένες.
Και αυτό ισχύει και σε άλλα πεδία, οπότε η θέση της Ιταλίας είναι ότι δεν είμαστε εναντίον των μεγαλύτερων δαπανών σε επίπεδο ευρωπαϊκής κοινότητας αλλά το θέμα είναι να δείξουμε ότι αυτό είναι το επικερδές. Και επίσης αν μπορούμε να μοιραστούμε αυτές τις αποταμιέυσεις αργότερα”.
ΟΛΑΝΤ: Όπως είπε και ο Μάριο Μόντι οι δαπάνες της ΕΕ φτάνουν το 1% του ευρωπαϊκού πλούτου. Μήπως πιστεύουμε ότι αυτό είναι πολύ; Όχι, δεν είναι.
Κατά τη γνώμη μου είναι το σωστό επίπεδο δαπανών προκειμένου να προετοιμαστούμε για το μέλλον. Γιατί η Ευρώπη χρειάζεται έναν προϋπολογισμό για επενδύσεις, για ανάπτυξη. Για να ξοδεύουμε λιγότερα, ήδη καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες σε όλες τις χώρες μας.
Θα πρότεινα, αν κοιτάζαμε τα πράγματα από μία ευρωπαίκή οπτική, και αν ξαφνικά παίρναμε πολλά περιοριστικά μέτρα, αυτό θα ήταν επιβλαβές για τη φιλοδοξία μου, να δημιουργήσω μεγαλύτερη ανάπτυξη με τη συμβολή της Ευρώπης. Πρέπει να κάνουμε ένα συμβιβασμό όπως πάντα στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Δεν έχω αμφιβολία ότι θα βρούμε τελικά τη λύση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ευρώπη χρειάστηκε να μπει στη διαδικασία δύο ή τριών δοκιμαστικών γύρων προκειμένου να καθοριστεί ο προϋπολογισμός της αλλά είμαι σίγουρος ότι οι διαφορετικές χώρες μέλη και αυτές που εντάχθηκαν πρόσφατα είναι ακριβώς σαν και εμάς, θέλουν έναν καλό προϋπολογισμό για την Ευρώπη όπως ακριβώς και εμείς.
Και εκείνοι που ζητούν χρήματα, εκπτώσεις, μειώσεις θα έπρεπε να σκεφτούν ότι η Ευρώπη δεν είναι κάποιου είδους κουμπαράς που βάζεις και βγάζεις λεφτά. Έχει να κάνει με την αλληλεγγύη, την αναπτυξιακή πολιτική που μας ωφελεί όλους. Θα είχαμε ακριβώς την ίδια προσέγγιση στην κατεύθυνση του συμβιβασμού αλλά θα ήθελα να τονίσω συγκεκριμένα ότι πέρα από τον προϋπολογισμό που είμαι σίγουρος ότι θα ψηφιστεί το 2013, το 2012 ήταν μια χρονιά που οδήγησε την Ευρώπη μπροστά.
Σήμερα βλέπουμε τα αποτελέσματα στην Ελλάδα για παράδειγμα καθώς βρίσκουμε μία λύση και όσον αφορά τα επιτόκια δανεισμού αλλά και την εμπιστοσύνη που κέρδισε η χώρα απέναντι στις αγορές. Και αυτό συμβαίνει χάρη στις πολιτικές που εφαρμόσαμε η Μέρκελ, εγώ και άλλοι.
ΣΟΦΙ: Μιλάτε για τις μειώσεις. Ο Κάμερον επιμένει ότι θα υπερασπιστεί τη θέση του για τις δαπάνες τις Μεγάλης Βρετανίας και ότι θα επιμείνει στη θέση του για περισσότερες μειώσεις. Τι πιστεύετε για αυτό;
ΟΛΑΝΤ: Θα έλεγα ότι κάνει διαρκώς προσπάθειες. Είναι πολύ καιρό Πρωθυπουργός και πολύ προσεκτικός με την οικονομία.
Ταυτόχρονα υπάρχουν θεσμοί στην Ευρώπη που θέλουμε και πρέπει να προστατεύσουμε. Σκέφτομαι το Στρασβούργο. Είναι πολύ εύκολο τις περισσότερες φορές να κάνουμε οικονομίες όταν δεν επηρεαζόμαστε.
Ο Πρόεδρος της Ευρωπαίκής Επιτροπής έδωσε στην προηγούμενη Σύνοδο ένα παράδειγμα τονίζοντας ότι οι περισσότερες από τις δαπάνες προορίζονται για την Ανώτερη Εκπαίδευση και από αυτό επωφελήθηκε κυρίως το Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν έχω λόγο για αυτό να ζητήσω μειώσεις.
ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ: Στις 14 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη πανευρωπαίκή διαδήλωση ενάντια στη λιτότητα. Η κατάσταση είναι δραματική σε πολλές χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία η Πορτογαλία ή η Ιταλία. Οι Ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται να “στραγγαλίζονται” οικονομικά από τα αυστηρά προγράμματα. Η θεραπεία είναι τελικά χειρότερη από την ασθένεια;
ΜΟΝΤΙ: Πρέπει κατ‘αρχάς να υπολογίσουμε και να κατανοήσουμε την αιτία της ασθένειας: την αιτία της ανεργίας και κυρίως των νέων. Η αιτία δεν είναι τόσο η πειθαρχία που επιβάλλεται σήμερα στους κρατικούς προϋπολογισμούς διαφορετικών χωρών. Η αιτία είναι πολύ περισσότερο η έλλειψη αυτής της πειθαρχίας στο παρελθόν.
Αν πάρουμε για παράδειγμα την Ιταλία, μέχρι την ένταξη στο ευρώ, οι ιταλικές κυβερνήσεις της δεξιάς ή της αριστεράς εναλλάσσονταν με δημοσιονομικά ελλείμματα της τάξεως του 8,9 και 10% του ΑΕΠ. Αυτό δεν γινόταν ποτέ θέμα συζήτησης, δεν προκαλούσε καμία αντιμαχία και κανένας δεν έδινε προσοχή. Αλλά αυτή η κατάσταση βοηθούσε τους πάντες να πετύχουν.
Εκείνη την εποχή υπήρχε μια άτυπη συναίνεση, ένα άμεσο κονσένσους. Αλλά υπήρχαν επίσης και θύματα: Όλες οι μελλοντικές γενιές, τα παιδιά. Όσοι δεν μπορούσαν να ψηφίσουν και βλέπουν τα προβλήματα σήμερα. Για παράδειγμα η ανεργία των νέων δεν οφείλεται στην “κακία” των Βρυξελλών.
Δεν οφείλεται σε μία Ευρώπη που πολεμάει τα κοινωνικά δικαιώματα αλλά πολύ περισσότερο στην υπερβολή της ιταλικής πολιτικής τάξης όπως και άλλων χωρών που κατά το παρελθόν ήθελαν πάντα μία άτυπη συναίνεση για ψηφοθηρικούς λόγους και χωρίς να σκέπτονται τις μελλοντικές γενιές.
Η Ευρώπη εισάγει την κουλτούρα της σταθερότητας που πρόκειται να οδηγήσει σε μια μορφή διαδοχής αλλά δε φτάνουν τα μέτρα και η δημοσιονομική πειθαρχία.
Πρέπει να βρούμε και άλλα εργαλεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο με μία μεγάλη αυστηρότητα όπως ο Φρανσουά Ολάντ ζήτησε και πρέπει να εμπλουτίσουμε όλους τους μηχανισμούς της ευρωπαϊκής πολιτικής προς όφελος της εργασίας στους νέους και νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να συμφιλιώσουμε την κοινή γνώμη κυρίως των νέων, με την Ευρώπη και να ξεκαθαρίσουμε ότι η Ευρώπη δεν είναι ένα κακό πλάσμα που δεν έχει καρδιά και καμία ευαισθησία σε κοινωνικά ζητήματα, η Ευρώπη είναι ακριβώς το αντίθετο.
Είναι ένα εργαλέιο που επιβάλλει μία πολιτική πειθαρχία σήμερα για να μην υποθηκεύσει το μέλλον των επόμενων γενεών.
ΟΛΑΝΤ: Τα τελευταία χρόνια υπήρχαν κάποιες καταστροφικές παθογένειες σε πολλές χώρες στο κομμάτι της διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών τους και έπρεπε να μπουν κανόνες.
Και αυτό ισχύει για μία χώρα σαν τη Γαλλία που προσπαθεί σταδιακά να ανταπεξέλθει στο χρέος της. Επομένως, η πειθαρχία ήταν απαραίτητη αλλά δεν είναι αρκετή.
Οι χώρες λοιπόν με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και αυξημένα επίπεδα ανταγωνιστικότητας πρέπει να υποστηρίξουν την εσωτερική τους ζήτηση. Αυτό λέγεται συντονισμός και αλληλεγγύη και είναι απόλυτα φυσιολογικό οι πλουσιότερες χώρες να βοηθούν τις πιο φτωχές προκειμένου να υπάρξει μία ισορροπία.
Και η Ευρώπη δεν είναι απλά ένα αναμορφωτήριο ένας τόπος πειθαρχίας όπου μαστιγώνουμε όσους συμπεριφέρονται άσχημα. Είναι παράλληλα ένας χώρος αλληλεγγύης και ανάπτυξης. Ας επανέλθουμε στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Στο σύμφωνο ανάπτυξης που παρουσίασα. Και πρέπει να αποδείξουμε ότι συνεργαζόμαστε, ότι είμαστε αλληλέγγυοι και υποστηρικτικοί. Να αφήσουμε κάθε χώρα να κάνει αυτό που πρέπει.
Εγώ θέλω η χώρα μου, η Γαλλία να έχει έναν εξορθολογισμένο δημόσιο τομέα και ταυτόχρονα να είναι ανταγωνιστική. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη και θέσεις εργασίας για τους νέους και για αυτό το λόγο έβαλα τη νεολαία στην καρδιά των δεσμεύσεών μου και κάνω μία αξιοσημείωτη προσπάθεια παρόλους τους περιορισμούς του προϋπολογισμού για την παιδεία και την εργασία για τους νέους οι οποίοι βρίσκονται όλο και πιο μακριά από την αγορά εργασίας και αυτό θα έπρεπε να είναι βασική πολιτική για την Ευρώπη για τα επόμενα χρόνια.
ΣΟΦΙΑ: Μιλώντας για τη λιτότητα, ας αναφερθούμε στο θέμα της Ελλάδας που περιμένει την επόμενη δόση από το πακέτο διάσωσης. Ο στόχος είναι να πέσει το χρέος στο 124% του ΑΕΠ μέχρι το 2020. Επομένως θα χρειαστούν ακόμη αρκετές θυσίες. θα μπορέσει η Ελλάδα να το αντέξει αυτό;
ΟΛΑΝΤ
Νομίζω ότι οι αντικειμενικοί στόχοι είναι απαραίτητοι αλλά όλοι ξέρουν ότι αυτό είναι σχετικό. Ποιος μπορεί να πει πού θα βρισκόμαστε σε 8 με δέκα χρόνια; Αυτό που μπορούμε να υπολογίζουμε είναι πού είμαστε σήμερα και πού θα είμαστε τους μήνες που έρχονται.
Η Ελλάδα, ξέρει τώρα ότι έχει τη στήριξη για την οποία έγινε μία συμφωνία. Και θα τη βοηθήσει να ανασάνει. Θα κερδίσει και πάλι τη χαμένη εμπιστοσύνη. θα μπορέσει να επιστρέψει αύριο μεθαύριο στις αγορές.
Η Ιρλανδία το έχει ήδη κάνει που ήξερε ότι η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Η Ευρωζώνη δεν απειλείται. Δεν υπάρχουν πια τόσο υψηλά επιτόκια που δημιουργούν τον κίνδυνο της έκρηξης. Κοιτάξτε πού βρισκόμαστε στο τέλος της χρονιάς.
Η Ελλάδα τώρα έχει τη στήριξη, το σχέδιο αναμόρφωσης και έτσι δεν υπάρχουν πια αμφιβολίες. Η Ιταλία βλέπει τα επιτόκια να πέφτουν. Η Ισπανία δέχτηκε επίσης βοήθεια για τις τράπεζες. Η Γαλλία έχει εξίσου χαμηλά επιτόκια. Η εμπιστοσύνη αποκταστάθηκε. Πετύχαμε αυτό το βήμα. Πρέπει τώρα να σχεδιάσουμε τα επόμενα. Και αυτό λέγεται ανάπτυξη, αλληλεγγύη, και όλα αυτά να τα τοποθετήσουμε στην καρδιά της Ένωσης, δημιουργώντας ένα νέο πλαίσιο πειθαρχίας που θα γίνεται εφεξής σεβαστό από όλους.
ΣΟΦΙΑ: Νομίζετε ότι είναι αναπόφευκτο να διαγραφεί μέρος του ελληνικού χρέους;
ΜΟΝΤΙ: Είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι πρόκειται να γίνει. Προφανώς αυτό θα μπορούσε να συμβεί γιατί είναι αλήθεια ότι έχει συμβεί και στο παρελθόν.
Η Γερμανία επωφελήθηκε από αυτό στις αρχές της δεκαετίας του ’50 για παράδειγμα, οπότε πραγματικά πιστεύω ότι η Ελλάδα βλέποντάς την από απόσταση, πριν μπει στη ζώνη του ευρώ ήταν μία χώρα, και προφανώς το λέω αυτό με όλο το σεβασμό, σέβομαι υπερβολικά την ελληνική ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά η Ελλάδα ήταν μία χώρα όπου οι νόμοι και οι κανόνες παρακάμπτονταν, η φοροδιαφυγή ήταν η υψηλότερη στην Ευρώπη και ήταν μία χώρα μη ανταγωνιστική.
Δεν υπήρχε αξιοκρατία, η διαφθορά βρισκόταν στα ύψη, οπότε η Ελλάδα ήταν ένας χώρος όπου όλα αυτά συσσωρεύονταν αντιστεκόταν απέναντι στο αίτημα μιας σύγχρονης οικονομίας της αγοράς. Και προφανώς αυτή η κουλτούρα της σταθερότητας που αναπτύχθηκε στη Γερμανία με την κοινωνική οικονομία της αγοράς έγινε δεκτή από την υπόλοιπη Ευρώπη που αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό το μοντέλο με το ενιαίο νόμισμα. Οπότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η Ελλάδα στην πραγματικότητα δεν έκανε ό,τι της ζητήθηκε την κατάλληλη στιγμή προκειμένου να αλλάξει. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Η άλλη είναι ότι αν η Ελλάδα δεν γινόταν μέλος της Ευρωζώνης δεν θα έκανε όλες αυτές τις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στις πολιτικές και την πολιτική της που οδήγησαν στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και έτσι αυτό υπήρξε μία πραγματική επανάσταση.
Γενικά χρειάζεται μία γενιά για να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία. Έτσι, σε τόσο λίγα χρόνια μπορούμε να πούμε ότι από εδώ και πέρα πάμε καλά και όπως είπα και στην Καγκελάριο Μέρκελ πρόσφατα, όταν θα κοιτάμε την Ελλάδα, δεν θα έπρεπε να βλέπουμε μόνο τις αδυναμίες της αλλά θα έπρεπε να τη δούμε από μία άλλη σκοπιά και να την αντιμετωπίσουμε ως διαπιστευτήριο για την επιτυχία στις εξαγωγές και την πολιτική των εξαγωγών που για την ακρίβεια είναι το ευρώ γιατί το ενιαίο νόμισμα υπήρξε ωφέλιμο για όλους.
euronews:
Θέλω απλά να σας δείξω το εξώφυλλο του Economist τον Ιούνιο. “Παρακαλώ μπορούμε να ξεκινήσουμε τις μηχανές κυρία Μέρκελ”; με την Παγκόσμια Οικονομία να γράφεται δίπλα από έναν καράβι που βυθίζεται. Το ανέκδοτο ότι η Ευρώπη είναι ένα καράβι που βυθίζεται και ότι απλά είναι σε διαδικασία επισκευής απλώς με το να καλύπτουν τις τρύπες και να κρατούν το πλοίο στην επιφάνεια με τη Γερμανία καπετάνιο. Σκοπέυετε να δημιουργήσετε μια γαλλοϊταλική συμμαχία απέναντι στη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη;
ΟΛΑΝΤ
Η Γερμανία είναι μια ισχυρή οικονομία. Παρόλα αυτά δεν μπορεί να πετύχει σε τίποτα χωρίς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ακόμη και αν πρόκειται για τη δική της ευημερία, και η κυρία Μέρκελ το έχει πλήρως αντιληφθεί αυτό.
Η Γαλλία παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην Ευρώπη γιατί όπως η Ιταλία, η δική μας είναι μία από τις χώρες που ίδρυσαν την Ευρώπη. Έχουμε μία ανθεκτική οικονομία, υγιή αλλά δεν διεκδικούμε ρόλο διαχειριστή στην Ευρώπη και στα εσωτερικά των άλλων χωρών.
Αλλά σε κάποιο επίπεδο πρέπει κάπου να συναντηθούμε και να χαράξουμε μία κοινή γραμμή, δεν μπορούμε να απομονώσουμε μία χώρα, δεν μπορούμε να απομονώσουμε τη Γερμανία όπως δεν μπορεί και η Γερμανία να τοποθετεί τον εαυτό της στη θέση του ηγεμόνα της Ευρώπης. Αυτό δεν θα ήταν καλό για τη Γερμανία δεν θα ήταν καλό για την Ευρώπη.
Πρέπει να εργαστούμε μαζί και συμφέρει τη Γερμανία είναι η ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Εάν η ύφεση συνεχίσει η Γερμανία θα υποφέρει επίσης. Η ανάπτυξη αργεί και η Γερμανία θα πρέπει να καταβάλλει προσπάθεια για να υποστηρίξει την οικονομία και πρέπει να δείξουμε ότι μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Πρέπει να αποφύγουμε να λέμε στους άλλους τι πρέπει να κάνουν. Αυτό το καράβι…Δε νομίζω ότι το Economist είναι αντικειμενικό με τα ευρωπαϊκά θέματα.
ΣΟΦΙΑ
Αναφέρεστε τώρα στην πρόσφατη έκδοση για τη Γαλλία.
ΟΛΑΝΤ
Δεν είναι οι Βρετανοί αυτοί που θα μας διδάξουν τι πρέπει να γνωρίζουμε για την Ευρώπη. Μιλάω για τον βρετανικό Τύπο, όχι για την κυβέρνηση φυσικά.
Αλλά αν λέμε ότι η Ευρώπη είναι ένα καράβι, βρισκόμαστε σε αυτό το καράβι και σαν αποτέλεσμα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι το πάμε προς τη σωστή κατεύθυνση και επιλέγουμε τη σωστή διαδρομή παρά την αργή ταχύτητα. Φυσικά όλοι έχουμε τις απόψεις μας αλλά παρόλα αυτά καταφέραμε να ξεπεράσουμε συγκεκριμένα εμπόδια.
Μετακινηθήκαμε από το ενα στάδιο στο άλλο, δεν έχουμε πιάσει λιμάνι και πρέπει σταδιακά να βάλουμε την ευρωπαϊκή οικονομία στο δρόμο της εμπιστοσύνης και της ανάπτυξης και για να το κάνουμε αυτό χρειαζόμαστε τη Γερμανία.
Αλλά ακόμη πρέπει να τονίσω ότι η Γερμανία χρειάζεται τη Γαλλία, δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της. Έχουμε την Ιταλία που είναι η τρίτη ευρωπαϊκή οικονομία, που πιστεύω ότι τους τελευταίους μήνες εγγυήθηκε και παρείχε μεγάλη σταθερότητα και επέδειξε μεγάλη υπευθυνότητα.
euronews:
“Κύριε Μόντι με λίγα λόγια τι έχετε να πείτε για μία γαλλοϊταλική συμμαχία;
ΜΟΝΤΙ
“Δεν είμαι ούτε Γάλλος ούτε Γερμανός όπως ξέρετε καλά. Δεν μου αρέσει η λέξη συνεργασία. Νομίζω ότι πρέπει να εστιάσουμε σε αυτό για το καλό της Ευρώπης γιατί αυτή είναι μία απαραίτητη συνθήκη.
Εάν η Γαλλία και η Γερμανία δεν συμφωνήσουν τότε προφανώς τίθεται ένα πρόβλημα για την Ευρώπη ως σύνολο αλλά δε νομίζω ότι αυτή είναι μία επαρκής συνθήκη για την Ευρώπη- για τη Γαλλία και τη Γερμανία να συμφωνήσουν. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω από αυτό.
Νομίζω ότι είναι πιο εύκολο για τη Γερμανία και τη Γαλλία να βρουν ένα σημείο επαφής εαν ξεκινήσουν διάλογο με άλλες χώρες και η Ιταλία είναι έτοιμη, είναι ανοιχτή στο διάλογο οπότε και η Ιταλία γίνεται πιο ενεργή. Αλλά είναι αλήθεια ότι πριν από μερικά χρόνια η Ιταλία δεν ήταν τόσο παρούσα στο ευρωπαϊκό στερέωμα, οπότε είμαστε ανοιχτοί σε αυτή τη γαλλογερμανική συζήτηση και νομίζουμε ότι αυτός ο γαλλογερμανικός διάλογος γίνεται όλο και περισσότερο μέρος αυτής της κοινότητας.
euronews:
“Και οι δύο λέτε ότι προκρίνετε μία αναπτυξιακή πολιτική για να ξεκινήσει και πάλι η οικονομία. Η μηχανή κόλλησε και δεν ξεκινάει. Πώς θα την κάνουμε να δουλέψει”;
ΜΟΝΤΙ
“Δε νομίζω ότι υπάρχουν ταμπού στην οικονομία, δεν πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρξει ταμπού σε καμία οικονομία γιατί μπορεί να γίνουν από μόνα τους τόσο ενδιαφέρουσες μπορούν να γίνουν οδηγοί και μοχλοί σε μία οικονομία.
Θα είχα την τάση να νομίζω ότι σε άλλα πεδία οικονομικής πολιτικής πρέπει να έχουμε ένα αξιοσημείωτο επίπεδο συνεργασίας με κοινές πολιτικές γιατί η Ευρώπη μπορεί να λειτουργήσει μόνο όταν παίρνουμε κοινές αποφάσεις, εδώ αναφέρομαι σε πολιτικές επενδύσεων, σε μεγάλες επενδύσεις ή σε μεγάλα βιομηχανικά έργα.
Για παράδειγμα, προφανώς χρειαζόμαστε περισσότερες επενδύσεις και νομίζω ότι αυτό μπορεί να καταστεί δυνατό αλλά νομίζω ότι αν αυτό συμβεί θα έχουμε μία πιο ισχυρή Ευρώπη και θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά, θα επιταχύνουμε, με μεγαλύτερη ισορροπία και θα έχουμε μεγαλύτερη πειθαρχία και νομίζω ότι αυτό θα ενθαρρύνει την ανάκαμψη.
Μην ξεχνάμε ότι και κατά το παρελθόν η μηχανή κόλλησε ελαφρά και αυτό είναι ένα πρόβλημα σε μία ενιάια ευρωπαίκή μηχανή.
ΟΛΑΝΤ
Το ευρώ συνάντησε μία πτώση της ισοτιμίας τους προηγούμενους μήνες. Δεν είναι κάτι θετικό για την ανάπτυξη, οπότε δεν πιστεύω στη χρήση ενός νομισματικού όπλου για έναρξη της οικονομίας.
Με τον ίδιο τρόπο, τα επιτόκια είναι σχετικά χαμηλά. Δεν είναι κάτι που ευνοεί την ανάπτυξη. Με τον ίδιο τρόπο τα επιτόκια είναι αρκετά χαμηλά με εξαίρεση συγκεκριμένες χώρες αλλά αυτό από μόνο του δεν φτάνει για να έρθουν επενδύσεις οπότε τι χρειαζόμαστε;
Πρώτα και κύρια πρέπει να επανιδρύσουμε την εμπιστοσύνη και την πίστη. Δεύτερον, χρειαζόμαστε ανταγωνιστικότητα. Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι η Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου ακόμη πιο μεγάλη και ισχυρή από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Οπότε είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε ένα μομέντουμ, μία δυναμική προσέγγιση στην έρευνα, εφόδια, προκειμένου να είμαστε οι καλύτεροι στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Και τέλος, χρειαζόμαστε αλληλεγγύη και ανάπτυξη και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποκτήσουμε εθνικές πολιτικές αλλά παράλληλα και ευρωπαϊκές πολιτικές.
Το χειρότερο πράγμα στην Ευρώπη είναι να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι βρίσκεται σε πτώση, δηλαδή ότι η πτώση είναι μπροστά μας, πρέπει να δώσουμε ελπίδα, ενθουσιασμό και ειδικά για τις μελλοντικές γενιές χρειαζόμαστε ένα όραμα για αυτό που η Ευρώπη θέλουμε να γίνει.
Για παράδειγμα, στις 10 Δεκεμβρίου το Νόμπελ Ειρήνης θα δοθεί στην Ευρώπη. Κάποιοι άνθρωποι εξεπλάγησαν με αυτή την απόφαση. Η Ευρώπη έχει καταφέρει να συμβάλλει θετικά σε συγκρούσεις και πολέμους, έχει φέρει κοντά τον πλανήτη, λέτε ότι δεν θα ήταν δυνατό να παρέχει ένα όραμα για την οικονομία και την ανάπτυξή του;
Λέω ότι αυτή είναι η πρόκληση της γενιάς μας, η πρόκληση εκείνων από μας που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία και θα ήθελαν να βρεθούν στην εξουσία τα επόμενα χρόνια.
euronews:
Τώρα θα δούμε μερικές εικόνες ακόμα, αυτή τη φορά από τη Γάζα. 166 νεκροί στη Γάζα, 6 στο Ισραήλ..αυτός είναι ο τελευταίος απολογισμός από την επίθεση των Ισραηλινών. Περίπου 20 χρόνια από τη Συμφωνία του Όσλο η Ευρώπη τι κάνει;
Francois Hollande:
Η Ευρώπη είναι το σώμα που μιλάει με πολύ σταθερή φωνή επαναλαμβάνοντας τα ίδια μηνύματα λέγοντας ότι είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε διάλογο και διαπραγματεύσεις.
Η Ευρώπη είναι φίλη και του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, και η Ευρώπη λέει και στις δύο πλευρές ότι αυτή η σύγκρουση έχει κρατήσει πολλά χρόνια. Ο καιρός για τη διαπραγμάτευση έφτασε, μιλήσατε για το Όσλο, δεν θα έπρεπε να επαναδιαπραγματευτούμε τις βάσεις και τις αρχές αυτής της συμφωνίας.
euronews:
Αλλά γιατί η Ευρώπη δεν εισακούγεται;
ΟΛΑΝΤ
“Γιατί αυτή η Ευρώπη που έχει τέτοια οικονομική δύναμη δεν έχει ακόμη το ανάλογο πολιτικό έρεισμα. Αυτό συμβαίνει γιατί συγκεκριμένες χώρες έχουν τη δική τους διπλωματία, η Γαλλία πρώτα και κύρια, αλλά ακόμη γιατί τόσο πολλές ευρωπαίκές χώρες θεωρούν ότι είναι θέμα των ΗΠΑ να πάρουν μια απόφαση.
Η απάντηση είναι όχι. Είναι δική μας ευθύνη να εφαρμόσουμε μία ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και άμυνας, μία κοινή πολιτική αυτή είναι η φιλοδοξία μας στην Ευρώπη. Αν το σκεφτείτε, έχουμε καταφέρει να εξασφαλίσουμε ότι ένας αριθμός ευρωπαϊκών χωρών, ψηφίζει υπέρ της αναγνώρισης της Παλαιστίνης ως κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών. Περισσότερες χώρες θα μπορούσαν να το έχουν κάνει αλλά παραμένουμε λίγοι”.
ΣΟΦΙΑ
“Αυτή η ψήφος απεικονίζει τη διάσταση απόψεων στην Ευρώπη”.
ΟΛΑΝΤ
“Παρόλα αυτά, είναι αρκετές οι χώρες που έκαναν αυτό που κάναμε”.
ΣΟΦΙΑ
“Αλλά ακόμη απεικονίζει την αδυναμία προώθησης οποιασδήποτε μορφής ευρωπαϊκής διπλωματίας”.
ΟΛΑΝΤ
“Όχι, όχι δεν υπάρχουν διαφορετικές φωνές. Νομίζω ότι απλά κάθε χώρα σε διαφορετική χρονική στιγμή δεν είναι έτοιμη να ακολουθήσει μία ευρωπαϊκή οικονομική και εξωτερική πολιτική. Να τονίσω ότι είμαι υπέρμαχος μιας μεγάλης Ευρώπης, μιας Ευρώπης των 28 χωρών ή και ακόμη περισσότερων.
Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι πρέπει να χτίσουμε και να αναπτύξουμε αυτό που αποκαλείται μία μεταπολεμική Ευρώπη, μία Ευρώπη που προχωράει με ένα συγκεκριμένο ποσοστό οικονομικών προγραμμάτων και ένα συγκεκριμένο αριθμό πολιτικών σχεδίων και η στιγμή θα φτάσει όταν μέσα σε αυτή τη διευρυμένη Ευρώπη θα πρέπει να έχουμε μία πιο τολμηρή και θαρραλέα στάση. Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την Ευρωζώνη.
ΣΟΦΙΑ
Φτάνουμε στο τέλος του προγράμματός μας. Εάν μου επιτρέπετε, θα σας κάνω μία τελευταία ερώτηση. Τι σας κάνει να χάνετε τον ύπνο σας τις νύχτες;
ΟΛΑΝΤ
“Υπάρχουν τόσα πολλά θέματα που θα μπορούσαν να μας χαλάσουν τον ύπνο, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα μόνο. Κάνατε λόγο για τη Γάζα, τη Συρία τις διαδηλώσεις τους νέους ανθρώπους.
Παρόλα αυτά, ποιος είναι ο ρόλος του επικεφαλής του Κράτους; Ο ρόλος μας είναι να λαμβάνουμε δράση όχι απλώς να καθόμαστε και να κάνουμε παρατηρήσεις και να μιλάμε για τα συναισθήματά μας ενώπιον των γεγονότων, όχι ο ρόλος μας είναι να μπορούμε να πούμε ότι θα έχουμε κάνει τα πάντα για να λύσουμε τα προβλήματα”.
ΣΟΦΙΑ
Κύριε Πρωθυπουργέ;
ΜΟΝΤΙ
“Δύο σχόλια. Είμαι πρωθυπουργός και όχι επικεφαλής του Κράτους, οπότε ίσως για αυτό κοιμάμαι πολύ καλά τη νύχτα, γιατί έχω την αίσθηση και τη συνείδηση ότι έχω κάνει ό,τι μπορώ και ακόμη και σε πολύ δύσκολες συνθήκες, είνα πολύ εύκολο να κοιμηθώ”.
ΣΟΦΙΑ, ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ
“Πρόεδρε Ολάντ, Πρωθυπουργέ Μόντι ευχαριστούμε για την παρουσία σας εδώ στο Global Conversation στο Euronews.”