Μια γαμήλια τελετή αλλιώτικη από τις άλλες. Στο Άμστερνταμ ένα ζευγάρι ανδρών παντρεύεται στο δημαρχείο. Η ημερομηνία του γάμου κάνει διαφορά. Την 1η Απριλίου του 2011 συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τη νομιμοποίηση του γάμου ομοφυλόφιλων. Ο δήμαρχος βρισκόταν εκεί για να γιορτάσει το γεγονός.
“Ο γάμος ομοφυλόφιλων συμβολίζει την ισότητα, ανεξάρτητως σεξουαλικού προσανατολισμού. Έως και πριν από δέκα χρόνια υπήρχε ένα μεγάλο εμπόδιο. Δεν μπορούσες να παντρευτείς εάν ήσουν ομοφυλόφιλος άνδρας ή ομοφυλόφιλη γυναίκα. Το τι σημαίνει ο γάμος ομοφυλόφιλων το γνωρίζουν καλύτερα οι ομοφυλόφιλοι. Ένα μεγάλο εμπόδιο έπεσε”.
Πέντε χρόνια διήρκεσαν οι συζητήσεις στο ολλανδικό κοινοβούλιο. Νομιμοποίησε τους γάμους ομοφυλόφιλων τον Δεκέμβριο του 2000, ένα αίτημα από τη δεκαετία του ’80. Από το 2000 ακολούθησαν κι άλλες χώρες.
Κατά χρονολογική σειρά, σύμφωνα με τα στοιχεία, που φαίνονται στο γράφημα οι γάμοι ομοφυλόφιλων νομιμοποιήθηκαν το 2001 στην Ολλανδία, το 2003 στο Βέλγιο, το 2004 στη Μασαχουσέτη και μετά σε οκτώ πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών, το 2005 στον Καναδά και την Ισπανία, το 2006 στη Νότια Αφρική, το 2009 στη Νορβηγία και τη Σουηδία, το 2010 στην Ισλανδία, την Πορτογαλία και την Αργεντινή, το 2011 στο Μεξικό, το 2012 σε περιοχές της Βραζιλίας.
Φαίνεται πως ένα ταμπού πέφτει μέρα με τη μέρα.
Οι νομοθέτες αναγνωρίζουν την αρχή της μη διάκρισης αποφασίζοντας να νομιμοποιήσουν τους γάμους ομοφυλόφιλων. Στην Ισπανία έγιναν 25.000 γάμοι ομοφυλόφιλων από το 2005.
Πολύ συχνά όμως είναι έντονη η αντίδραση της Καθολικής Εκκλησίας. Το Βατικανό που είναι πολύ ισχυρό σε χώρες με καθολική παράδοση κινητοποιεί τις δυνάμεις του, όπως έκανε στη Μαδρίτη το 2008, οπότε δεκάδες χιλιάδες άτομα διαδήλωσαν εναντίον του νόμου των σοσιαλιστών.
Το ακριβώς αντίθετο ισχύει για την Λουθηρανική Εκκλησία της Σουηδίας. Παρά το γεγονός ότι διαχωρίστηκε από το κράτος το 2000, αποφάσισε να εξετάσει τη νομοθεσία που αφορά τους γάμους ομοφυλόφιλων που νομιμοποιήθηκαν το 2009 και αποφάσισε να τους ευλογεί μέσα στους ναούς.
Πρόκειται για μια παγκόσμια πρωτιά, όπως εξηγεί ο αρχιεπίσκος Άντερς Βεϊρίντ.
“Για κάποιους λόγους, επειδή ακολουθούμε τη Λουθηρανική παράδοση και επειδή αυτό το θέμα ήταν αντικείμενο αντιπαράθεσης για περίπου 50 χρόνια μέσα στην εκκλησία, ήμασταν προετοιμασμένοι όταν τέθηκε το θέμα”, υπογραμμίζει ο αρχιεπίσκοπος.
Κάτι τέτοιο όμως είναι η εξαίρεση, ακόμη και σε προτεσταντικές χώρες. Ο γάμος στην εκκλησία είναι ένα μυστήριο που αφορά πάντα την ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας.
Διαβάστε αναλυτικά τους διαλόγους της δημοσιογράφου του euronews, Λοράνς Αλεξάντροβιτς με την κοινωνιολόγο, Ιρέν Τερί.
euronews:
Ιρέν Τερί είσαστε κοινωνιολόγος και για αυτό το λόγο η γαλλική κυβέρνηση σας συμβουλεύθηκε για να ετοιμάσει το νομοσχέδιο για τους γάμους ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους. Θα έχετε διαβάσει όπως κι εγώ ότι το 60% των Γάλλων είναι υπέρ του γάμου ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους. Γιατί λοιπόν όλοι παθιάζονται με αυτή τη συζήτηση; Είναι η Γαλλία ομοφοβική;
Ιρέν Τερί:
Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι η Γαλλία είναι ομοφοβική. Οι δημοσκοπήσεις μας δίνουν κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία για να το αποδείξουμε. Για παράδειγμα στην επαρχία είναι άνθρωποι είναι πιο δεκτικοί στο γάμο ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους από ότι στις μεγάλες πόλεις. Και στη συζήτηση μπαίνει και η διαφορά ανάμεσα στις γενιές. Οι άνθρωποι κάτω των 50 ετών είναι υπέρ τόσο του γάμου όσο και της υιοθεσίας. Όσοι είναι μεγαλύτεροι από 50 – 60 είναι λιγότερο υπέρ. Το άλλο στοιχείο που τροφοδοτεί τη διαμάχη είναι η πρόθεση της Kαθολικής Eκκλησίας να μετατρέψει το ζήτημα σε διαμάχη.
euronews:
Μιλήσατε για υιοθεσία. Είσαστε ειδικός στο οικογενειακό δίκαιο και σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει ότι όσοι αντιτίθενται στους γάμους ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους και κυρίως στην υιοθεσία υπογραμμίζουν την ισορροπία που θα έχουν αυτά τα παιδιά. Έχουν γίνει μελέτες σε παιδιά από χώρες που έχουν ήδη υιοθετήσει το νόμο, κυρίως την Ολλανδία, που ήταν η πρώτη χώρα που το έκανε πριν από 12 χρόνια;
Ιρέν Τερί:
Δεν γνωρίζω τη νομοθεσία της Ολλανδίας, αλλά σύμφωνα με τα όσα έχω διαβάσει έχουν γίνει πολλές μελέτες για γονείς που ανήκουν στο ίδιο φύλο και έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που έχουμε μεγαλώσει με δύο άντρες ή δύο γυναίκες είναι τόσο ισορροπημένα όσο και τα άλλα. Είναι σαν όλα τα άλλα.
euronews:
Αναφερθήκατε στην Καθολική Εκκλησία στη Γαλλία. Η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι επίσης καθολικές χώρες και ο νόμος για τον γάμο ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου, αλλά και για την υιοθεσία από ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχει υιοθετηθεί εδώ και χρόνια. Υπήρχαν και εκεί αντιδράσεις;
Ιρέν Τερί:
Τουλάχιστον σε ότι αφορά την Ισπανία στην αρχή υπήρξε μεγάλη διστακτικότητα, από τις ενορίες, την Καθολική Εκκλησία. Στη Μαδρίτη είχαν συγκεντρωθεί, σύμφωνα με τους διοργανωτές περισσότεροι από ενάμισυ εκατομμύριο άνθρωποι για να διαδηλώσουν κατά των γάμων ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους. Επτά χρόνια μετά η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν θα σκέφτονταν να οπισθοδρομήσουν, η πολιτική πλειοψηφία έχει αλλάξει στην Ισπνία, και παρόλα αυτά κανεάς δεν θέλει να αλλάξει ο νόμος.
euronews:
Σε χώρες που ο νόμος που επιτρέπει το γάμο ανάμεσα σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχει υιοθετηθεί, έχει αλλάξει η αντίληψη για την ομοφυλοφιλία και γίνονται περισσότεροι γάμοι και υιοθεσίες;
Ιρέν Τερί:
Δεν γίνονται πολλοί γάμοι και πολλές υιοθεσίες και αυτό κάπως καθησυχάζει τον κόσμο. Συνειδητοποιούν ότι το σκηνικό της οικογένειας δεν ταράζεται. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι ομοφυλόφιλοι είναι μειοψηφία, αντιπροσωπεύουν το 6% του πληθυσμού. Ανάμεσα σε αυτούς δεν είναι όλοι παντρεμένοι. Δεν είναι μεγάλος ο αριθμός όσων έχουν πατρευτεί.
Επίσης νομίζω ότι η αντίληψη για την ομοφυλοφιλία έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος βλέπει τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων.
Αυτό που αλλάζει είναι το γεγονός ότι βλέπουμε τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να συνοδεύονται από τους γονείς τους, τους παππούδες τους, δεν είναι απομονωμένα όπως νομίζουμε. Υπάρχουν πολλές γενιές που υποστηρίζουν αυτά τα ζευγάρια, τους δείχνουν την αγάπη τους και την κατανόηση τους για τη δέσμευση που έχουν πάρει και αυτό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνική αφομoίωση.