Τα Ηνωμένα Έθνη υποστηρίζουν ότι σχεδόν οι μισοί από τους εκτοπισμένους ανθρώπους είναι μικρά παιδιά, πολλά από τα οποία ζουν σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίς καν πρόσβαση στο βασικό αγαθό της εκπαίδευσης. Πολλοί οργανισμοί προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο για να βοηθήσουν, αλλά πολλές φορές αυτό δεν αρκεί.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι καταυλισμοί προσφύγων την Ιορδανία, όπου βρίσκουν καταφύγιο χιλιάδες οικογένειες από την Συρία. Προσπαθούν να ξεφύγουν από την βία στην χώρα τους, αλλά πλέον μένουν σε σκηνές χωρίς βασικές παροχές. 80 χιλιόμετρα βορειανατολικά του Αμάν, εκτιμάται ότι μένουν τουλάχιστον 45.000 συριακές οικογένειες. Εγκατέλειψαν τη χώρα για να αποφύγουν τις βίαιες συγκρούσεις μεταξύ καθεστωτικών και ανταρτών. Τα παιδιά αποτελούν περίπου τον μισό πληθυσμό του καταυλισμού και η UNICEF έχει καταρτίσει προγράμματα για να μάθουν τα βασικά στοιχεία στην ανάγνωση και την γραφή.
Περίπου 4.500 φοιτούν σε ένα προκατασκευασμένο σχολείο, που χρηματοδοτήθηκε και εγκαινιάστηκε από την κυβέρνηση του Μπαχρέιν το Νοέμβριο. Οι τάξεις πραγματοποιούνται τις πρωινές ώρες για τα κορίτσια και τις απογευματινές για τα αγόρια. Ενα δίκτυο δασκάλων απο την Συρία και την Ιορδανία παρέχει μαθήματα σύμφωνα με το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών της Ιορδανίας. Ωστόσο η προσαρμογή σε αυτό το νέο περιβάλλον δεν είναι πάντα εύκολη για τους σύρους μαθητές, ενώ υπάρχουν και γονείς που βλέπουν με καχυποψία το πρόγραμμα και δεν τις αφήνουν τα παιδιά τους και ιδίως τις κόρες τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα.
Με χιλιάδες διαφορετικούς οργανισμούς ανά τον κόσμο να προσπαθούν να παράσχουν εκπαίδευση στα παιδιά των προσφύγων, υπάρχει μεγάλη ανάγκη συνεργασίας. Απο κεντρικά όργανα των Ηνωμένων Εθνών μεχρι μικρές μη κυβερνητικές οργανώσεις, έχουν ως σημείο αναφοράς τον Διεθνή Οργανισμό για την Εκπαίδευση σε Καταστάσεις Εκτάκτου Ανάγκης, ένα δίκτυο που έχει την έδρα του στη Νέα Υόρκη. Το συντονισμό όλων αυτών των οργανώσεων έχει αναλάβει η Λόρι Χένιγκερ, που εξηγεί στην κάμερα πώς καταφέρνει να συντονίσει ένα δίκτυο 7.500 ανθρώπων σε 170 χωρες που έχουν ως στόχο να σιγουρέψουν ότι οι άνθρωποι θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση σε περιόδους κρίσης και συγκρούσεων.
Τελος, η Αλέκ Γουέκ είναι σήμερα ένα από τα πιο διάσημα μοντέλα στον κόσμο. Την δεκαετία του ’90 έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα που κατάφερε να φωτογραφηθεί για το εξώφυλλό του περιοδικού Elle. Ωστόσο μέχρι να συμβεί αυτό, είχε περάσει μια δύσκολη ζωή. Έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο σαν προσφυγας μετα τον εμφύλιο πόλεμο στο Νοτιο Σουδαν. Εκεί υπάρχουν περίπου 214.000 πρόσφυγες σήμερα, σε μια περιοχή όπου διεξάγεται ο μεγαλύτερος σε διάρκεια εμφύλιος πόλεμος στην Αφρικη. Τα πιο ευάλωτα σε αυτον είναι τα παιδιά, ιδίως τα κορίτσια.
Το διάσημο μοντέλο ταξιδεύει στην γειτονιά όπου πρωτοέμενε οταν πηγε στη Νέα Υόρκη, αλλά με την βοήθεια της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, πηγαίνει και στον καταυλισμό όπου γεννήθηκε και έμενε παλιά η οικογένειά της. Πως κατάφερε να αλλάξει την ζωή της; Μπορεί η ιστορία της να εμπνεύσει άλλες γυναίκες που έχουν επηρεαστεί απο πολεμικές συρράξεις; Την απάντηση δίνει η ίδια η Αλέκ Γουέκ, που επισημαίνει χαρακτηριστικά για το νέο κράτος του Νοτίου Σουδάν, που ανακήρυξε την ανεξαρτησια του τον καλοκαίρι του 2011 μετά από δεκαετίες ένοπλων συγκρούσεων: “Περισσότεροι απο τους μισούς πολίτες του νέου κράτους είναι κάτω των 18 ετών. Επομένως αν δεν εχουν την κατάλληλη εκπαίδευση, νομίζω ότι αυτή θα είναι η συνταγή για την καταστροφή της χώρα μας”.