Γαλλία: Διαιρεμένη η γαλλική κοινωνία για τους γάμους ομοφυλοφίλων

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων αποτελούσε μία από τις βασικές δεσμεύσεις του Φρανσουά Ολάντ πριν ένα χρόνο, προκειμένου να καταφέρει να εκλεγεί. Έφερε τον αριθμό 31 επί συνόλου 60 εξαγγελιών, που ήδη δοκιμάζονται στη Γαλλία.

Η κοινή γνώμη βάσει των δημοσκοπήσεων, υποστηρίζει κατά 65% τη συγκεκριμένη νομοθεσία. Υπάρχει ένας αριθμός, που υπολογίζεται μεταξύ 24.000 και 40.000 παιδιών, τα οποία μεγαλώνουν από ομοφυλόφιλα ζευγάρια κι η νέα νομοθεσία θα δώσει αυτόματα το πράσινο φως και για τις υιοθεσίες.

Αλλά κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει και την άλλη πλευρά, όσων δηλαδή αντιδρούν και διαδηλώνουν για να μην εγκριθεί το νομοσχέδιο από τη γαλλική εθνοσυνέλευση.

«Μας βλέπετε εδώ κι έξι μήνες. Θα πρέπει να σταματήσετε να εκπλήσσεστε. Θα διαπιστώσετε ότι δεν είναι κάτι βίαιο ή μόνο εναντίον των ομοφυλοφίλων. Είναι μία ειλικρινής και αυθόρμητη εκδήλωση ανθρώπων που λένε: “Ακούστε μας, διότι λέμε την αλήθεια για το τι είναι ο άνθρωπος”. Είναι πέρα και πάνω από ομοφυλόφιλη ή ετεροφυλόφιλη οντότητα. Πάνω απ’ όλα είναι ο άνθρωπος που κάνει παιδιά. Κι εκεί εδράζονται όλα τα δικαιώματα και οι νόμοι μας», υποστήριξε η Φριτζίτ Μπαρζότ, εκ των συντονιστικών στελεχών των διαδηλώσεων κατά των γάμων ομοφυλοφίλων στη Γαλλία.

Το 1982 η Γαλλία αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλική σχέση ατόμων ηλικίας από 15 έως 18 ετών, ενώ για τους ενηλίκους είχε προχωρήσει στο συγκεκριμένο βήμα από την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης. Άρα, όπως διερωτώνται οι υπέρμαχοι, τώρα γιατί η χώρα καθυστερεί;

«Νομίζω ότι είναι η μισαλλοδοξία που πάντα υπήρχε. Γνωρίζετε ότι σε κάθε χώρα υπάρχουν πάντα ρατσιστές, αντισημιτιστές αλλά δεν μαθαίνετε γι’ αυτούς για κάμποσο διάστημα. Όμως πιστεύω ότι σήμερα ο κόσμος, εξαιτίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μπορούν να λέει ό,τι θέλει και να το κάνει αυτό σε καθεστώς ανωνυμίας», αναφέρει ο Ζαν-Λυκ Ρομερό, στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος στη Γαλλία κι υπέρμαχος του γάμου των ομοφυλοφίλων.

Οι πολέμιοι της νομιμοποίησης των γάμων υποστηρίζουν ότι η εκστρατεία τους έχει κινηθεί σε πολιτισμένα πλαίσια, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμά τους να εκφράζουν κόσμια την αντίθεσή τους μέσω οργανωμένων διαδηλώσεων.

«Δεν υπάρχουν καμμένα αυτοκίνητα, ούτε τραυματίες αστυνομικοί και στις δικές μας διαδηλώσεις οι ομοφυλόφιλοι βρίσκονται στις πρώτες σειρές. Υπάρχουν συναντήσεις ανθρώπων, που σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν μεταξύ τους. Έτσι θα μπορούσα να πω ότι, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες, οι “Διαδηλώσεις για του Πάντες” δεν βρίσκονται μόνο πίσω από την λεκτική μάχη κατά της ομοφοβίας, αλλά σε πρακτικό επίπεδο αποτελεί μέσο γνωριμίας των ανθρώπων», αναφέρει ο Τουγντουάλ Ντερβίλ, διευθυντής της οργάνωσης Alliance Vita.

Ωστόσο, τα περιστατικά βίας, οι ταραχές και τα επεισόδια κάποιες φορές δεν λείπουν, κάνοντας αρκετούς να θυμούνται δύσκολες στιγμές στην ιστορία της χώρας.

«Οι φασίστες πολλαπλασιάζονται στους δρόμους και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό. Κάθε φορά που συναντιούνται, κρύβονται πίσω από το πρόσχημα ότι υπερασπίζονται τα παιδιά και τις οικογένειες. Εργασία, οικογένεια και πατρίδα. Θα πρέπει να σας θυμίζουν κάτι. Όλα αυτά σ‘εμάς ξυπνάνε πολλά», επισημαίνει ένας διαδηλωτής κατά των γάμων ομοφυλοφίλων.

Η αντιπαράθεση είναι πολύ έντονη και η ατμόσφαιρα τεταμένη. Με δεδομένη την πρόθεση των πολέμιων της εξίσωσης των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, ακόμη κι αν περάσει ο νόμος, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει πόσο θα είναι το εύρος του διχασμού που θα προκαλέσει αυτή η υπόθεση.

• * * * *** * *

Καλησπερίζουμε τον Νταβίντ Πατερνότ. Είστε ερευνητής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών και συγγραφέας του βιβλίου «Αίτημα για γάμο ομοφυλοφίλων: Βέλγιο, Γαλλία, Ισπανία», μία συγκριτική μελέτη των κινημάτων των ομοφυλοφίλων σε αυτές τις τρεις χώρες.
Αυτό που εντυπωσιάζει στη Γαλλία είναι η μορφή των κινητοποιήσεων σε μία χώρα που υποτίθεται ότι η κοινωνία είναι αστική και ανοικτή. Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό το παράδοξο;

Νταβίντ Πατερνότ, Καθηγητής Ελευθέρου Πανεπιστημίου Βρυξελλών:
Αποτελεί πραγματικά μία έκπληξη. Όταν το νομοσχέδιο παρουσιάστηκε στην Εθνοσυνέλευση, δεν αναμενόταν η αντιπολίτευση ν’ αντιδρούσε τόσο έντονα. Αλλά αυτό που διαπιστώνουμε είναι πως σε αυτήν την περίπτωση αποτελεί μέρος της αντίθεσης προς τον Πρόεδρο της Γαλλίας. Αλλά και πάλι αποτελεί παράδοξο, διότι κανείς δεν ανέμενε πριν την έναρξη της συζήτησης, να εμφανιστουν οι παλιές διαιρέσεις της γαλλικής κοινωνίας και ν’ αναβιώσει το θέμα της κοσμικότητας του κράτους από ορισμένες ομάδες εντός της κοινωνίας.

Euronews
Ιστορικά η Γαλλία ήταν μία από τις πρωτοπόρους. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις αποποινικοποιήθηκαν το 1791 στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν το έπραξαν παρά μόνο τον εικοστό αιώνα. Τι έγινε έκτοτε;

Νταβίντ Πατερνότ
Το παράδοξο αποτέλεσμα σε όσες χώρες αποποινικοποίησαν την ομοφυλοφιλία νωρίς είναι πως αδράνησαν μετά τα κινήματα των ομοφυλοφίλων. Έγιναν πολύ πιο αδύναμα απ’ ό,τι στην Αγγλία και στην Γερμανία. Όταν ανέκυπτε ένα ζήτημα, δεν είχαν τόση ισχύ.

Euronews
Στις αποκαλούμενες καθολικές χώρες, όπου υπάρχουν περισσότεροι πιστοί απ’ ότι στη Γαλλία, όπως στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, ο νόμος υιοθετήθηκε χωρίς αυτά τα κύματα αντιδράσεων. Γιατί στην Γαλλία δεν συμβαίνει το ίδιο;

Νταβίντ Πατερνότ
Αυτό συνέβη σε χώρες όπως στην Ισπανία κι αποτελεί τμήμα του σύγχρονου κινήματος, που θέλει να αποστασιοποιηθεί από την δικτατορία. Στην Γαλλία το θέμα της πίστης δεν τίθεται τόσο πολύ στο δημόσιο διάλογο, διότι ήδη θεωρείται κεκτημένο. Έτσι, δεν υπήρχε θέμα κοσμικότητας, όπως συνέβαινε στην Ισπανία. Επίσης, είναι και το ειδικό πολιτικό βάρος που έχει η θρησκεία σε κάποια χώρα. Βλέπουμε ότι στη Γαλλία, οι πολέμιοι στην πλειονότητά τους σχετίζονται με θρησκευτικές οργανώσεις. Κάποιες από αυτές έχουν τις ρίζες τους σε παλαιές ακροδεξιές οργανώσεις, σε φιλοβασιλικούς, σε καθολικούς, είναι κατά της δημοκρατίας, κατά της λαϊκής βούλησης. Η εκκλησία επίσης έχει βασιστεί στην πολιτική εξουσία κυρίως προς τα δεξιά, αλλά και στο σοσιαλιστικό κόμμα.

Euronews
Είναι σαφές ότι οι αντίπαλοι του γάμου ομοφυλοφίλων επικαλούνται την παραδοσιακή μορφή της οικογένειας, όπως περιγράφεται από την καθολική εκκλησία. Σε αυτό που εμμένουν περισσότερο είναι στο θέμα των παιδιών, έτσι δεν είναι;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Νταβίντ Πατερνότ
Απόλυτα! Είναι ισχυρότερο στην Γαλλία, απ’ ό,τι στις άλλες χώρες. Υπάρχει μία ανησυχία ως προς το τι θα γίνει με τα παιδιά που μεγαλώνουν ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Όμως υπάρχει μία ευρύτερη ανησυχία, αν μπορεί κάποιος γενικότερα να γίνει γονέας, πώς μπορεί να δημιουργήσει μία οικογένεια. Αφορούν στην έννοια της οικογένειας και στον ορισμό της έννοιας του γονέα.

Euronews
Γιατί στην Γαλλία υπάρχει ισχυρότερη αντίδραση;

Νταβίντ Πατερνότ
Είναι εξαιρετική η ερώτηση. Πολλοί επεχείρησαν να το μελετήσουν. Οι ερευνητές των απαντήσεων αυτών προσπαθούν να εξηγήσουν το πως δημιουργήθηκε κάποια συγκεκριμένη μορφή γνώσης. Πώς γίνεται στη Γαλλία, για παράδειγμα, αφ’ ενός να υπάρχει ένα συγκεκριμένο βάρος καθολικής σκέψης και αφ’ ετέρου να αναμειγνύεται με ψυχαναλυτικές κι ανθρωπολογικές ερμηνείες. Αρκετοί επιμένουν πολύ σ’ αυτές τις έννοιες εδώ, που ίσως έχουν δημιουργήσει περισσότερα πνευματικά εμπόδια σε σχέση με άλλες χώρες, προηγμένες στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Euronews
Οι Γάλλοι, ανήκουν σε μία χώρα που αρνείται την ομοφοβία, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Αλλά, όταν χρειαστεί να δώσει σε μειονότητες περισσότερα δικαιώματα ή ένα ευρύτερο πεδίο στην κοινωνία, τότε υψώνεται ένα τείχος. Αυτές οι αντιδράσεις δεν υποκρύπτουν ότι είναι δύσκολο να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα;

Νταβίντ Πατερνότ
Υπάρχουν στην πραγματικότητα άνθρωποι που είναι πολύ διστακτικοί. Το ερώτημα είναι αν γνωρίζουν πόσο μπορεί να φτάσει η αποδοχή τους στην ομοφυλοφιλία. Σε αυτό το επίπεδο μία διαφορά με το Πολιτικό Συμφωνητικό Αλληλεγγύης είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι είναι έτοιμοι ν’ αποδεχθούν πρωτοβουλίες, που προέρχονται μέσω αυτών. Άρα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο γάμος και, όπως προείπα, πέραν της ομοφυλοφιλίας, για τους περισσότερους από τους πολέμιους είναι τι οικογενειακό μοντέλο δημιουργείται στη γαλλική κοινωνία. Η επιθυμία να παραμείνει η βάση της οικογενείας στην ετεροσεξουαλικότητα είναι επί τους παρόντος ο καθοριστικός παράγοντας αντίδρασης.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Καθηγητά Νταβίντ Πατερνότ σας ευχαριστούμε πολύ.