ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕπίκουρος καθηγήτρια στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό εξελέγη η Ελένη Παυλοπούλου. Δυο χρόνια πριν είχε κερδίσει την υποτροφία Μαρί Κιουρί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υποτροφία αυτή την έκανε γνωστή και την οδήγησε στην ερευνητική ομάδα του καθηγητή Γιώργου Χατζηιωάννου, που είναι επικεφαλής του Εργαστηρίου LCPO, CNRS.
Πιο πριν, είχε σπουδάσει στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έκανε διδακτορικό στο Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λεϊζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας στην Κρήτη. Στη συνέχεια βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ για την εξειδίκευσή της.
«Θέλει διάβασμα και δουλειά, ίσως και ταλέντο και να είσαι ενημερωμένος πάντα για τις εξελίξεις που τρέχουν», είπε η Ελένη Παυλοπούλου στο περιθώριο του πολυγεγονότος Nanotexnology 2013, που διοργανώνεται στη Θεσσαλονίκη έως τις 13 Ιουλίου.
«Δεν είχα παιδικά όνειρα, απλά ήμουν συνεπής σε αυτό που επέλεξα να σπουδάσω και να ακολουθήσω, και με σκληρή καθημερινή δουλειά, κατόρθωσα να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα», προσθέτει. Έρχεται συχνά στην Ελλάδα αλλά παραδέχεται ότι όπως είναι η χώρα σήμερα δεν μπορεί να βρει δουλειά που να αντιστοιχεί στα προσόντα της. «Έφυγα πριν 3,5 χρόνια να κάνω δυνατό βιογραφικό και να έρθω πίσω. Το βιογραφικό το έκανα, αλλά στην Ελλάδα δεν ξέρω αν και πότε θα γυρίσω», λέει η ίδια με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Η Ελένη Παυλοπούλου έχει ως ερευνητικό αντικείμενο, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών στοιχείων και την βελτιστοποίηση της απόδοσης τους. «Ξέρουμε ότι το οργανικό υλικό που χρησιμοποιούμε είναι ικανό να μετατρέψει το φως σε ρεύμα. Το θέμα είναι να μετατρέψουμε την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική έχοντας τη μέγιστη απόδοση», λέει η κα. Παυλοπούλου που θέτει ως στόχο τον διπλασιασμό της απόδοσης σε βιομηχανικό επίπεδο.
Οι νέες συσκευές οργανικών φωτοβολταϊκών θα δημιουργούνται από ανακυκλώσιμα υλικά και η κατασκευή τους θα είναι πιο εύκολη και λιγότερο δαπανηρή σε σχέση με τα σημερινά ανόργανα. Επίσης, τα σύγχρονα φωτοβολταϊκά θα είναι εύκαμπτα, έχοντας την δυνατότητα να πάρουν το σχήμα της επιφάνειας πάνω στην όποια θα μπουν.
Η απόσβεση των φωτοβολταϊκών στοιχείων που υπάρχουν σήμερα στις σκεπές παίρνει περίπου 25 χρόνια, ενώ η πρόβλεψη για αυτά με οργανικά υλικά περιορίζεται στην διετία.
Κατά την κα. Παυλοπούλου, η εφαρμογή αυτής της νέας συσκευής θα ξεκινήσει σε μια πενταετία, ωστόσο ο επικεφαλής της ομάδας στην οποία συμμετέχει είναι περισσότερο αισιόδοξος και θεωρεί ότι δεν πρόκειται να πάρει πάνω από τρία χρόνια.