ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Φοβάμαι τον πόλεμο, γιατί μπορεί να έρθουν και να σκοτώσουν τον πατέρα μου ή την μητέρα μου. Αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν ότι έχεις στο σπίτι σου. Και αν είσαι άτυχος και σε βρουν εκεί, μπορεί να σε βασανίσουν και να σε σκοτώσουν» δηλώνει στην κάμερα του euronews η 13χρόνος Αντουάν Μπαμπαζί
«Ακούγαμε συνέχεια πυροβολισμούς. Η μητέρα μου με ξύπνησε και μου είπε ότι έπρεπε να φύγουμε. Όταν φτάσαμε στο Μασίσι, διαπιστώσαμε ότι δεν χωρούσε άλλους ανθρώπους» δηλώνει στην κάμερα του euronews η 14χρόνη Έστα Τζανίν Καϊτί.
«Η ιστορία του Αντουάν μοιάζει με εκείνη της Έστα, καθώς και με τις ιστορίες δεκάδων χιλιάδων παιδιών του Βορείου Κίβου. Πρόκειται για επαρχία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, όπου η 20ετής πολεμική σύγκρουση έχει και πάλι φουντώσει» μεταδίδει η απεσταλμένη μας στο Κονγκό, Μόνικα Πίννα.
(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)0; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = “//connect.facebook.net/en_GB/all.js#xfbml=1”; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs); }(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));Post by Backpack Reports.
750.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί στην επαρχία Ζουν και τώρα βρίσκονται στο στρατόπεδο «Καλιγκά». Ο πόλεμος τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους τον περασμένο Οκτώβριο. Έχασαν τα πάντα, αλλά φέτος βρίσκονται και πάλι στην σχολική τάξη χάρη στην πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα παιδιά του πολέμου.
Σημαντική είναι η και προσφορά του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες που χρηματοδοτεί την δημιουργία σχολείων και αναλαμβάνει την επιστροφή των παιδιών στα θρανία.
«Υπάρχουν ένοπλες ομάδες που αναζητούν κυρίως παιδιά. Αφού τα αρπάξουν, τα εκπαιδεύουν και τα ρίχνουν στο πεδίο της μάχης.
Τα παιδιά είναι υπάκουα και δεν φέρνουν αντιρρήσεις. Παίρνουν ακόμα και μικρές κοπέλες που τις χρησιμοποιούν ως καθαρίστριες και μαγείρισσες. Πολύ συχνά μικρά κορίτσια μετατρέπονται σε σκλάβες του σεξ» υποστηρίζει ο Φρεντερίκ Μποναμύ, υπεύθυνος του γραφείου ανθρωπιστικής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Όταν έχασα την μητέρα μου και τον πατέρα μου ξεκίνησα να δουλεύω σε μικρά καταστήματα. Ίσως να δούλευα εκεί για μια ζωή, αλλά κάποια στιγμή είδα τα άλλα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο. Αποφάσισα να αφήσω την δουλειά και να γραφτώ και εγώ. Για δύο χρόνια δεν είχα πάει σχολείο. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου δεν είχαν καθόλου χρήματα. Την περίοδο εκείνη μάζευα καυσόξυλα και τα πουλούσα στην αγορά. Τα χρήματα αυτά ήταν σημαντικά για την οικογένεια μου, όμως η ζωή ήταν πραγματικά πολύ δύσκολη για μένα» υποστηρίζει στην κάμερα του euronews Έστα Τζανιν Καϊτί.
Το δημοτικό σχολείο της Nίμα, όπου η Έστα και ο Αντουάν παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους, κάηκε πέρυσι από εξτρεμιστές. Ξαναχτίστηκε όμως τον περασμένο Φεβρουάριο με χρήματα που προέρχονται από το Νόμπελ Ειρήνης που απονεμήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μόνο πέρυσι στο Κονγκό περισσότερα από 500 σχολεία υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν, λόγω του πολέμου.
Σήμερα, στο δημοτικό σχολείο της Νίμα φοιτούν περίπου 600 παιδιά. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ κατάφερε να εγγράψει στο σχολείο πάνω από τετρακόσια παιδιά που δεν είχαν μπει ποτέ τους στην σχολική αίθουσα, χάρη σε ένα ειδικό ταχύρυθμο πρόγραμμα εκμάθησης γραφής και ανάγνωσης.