Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας «στοιχειώνει» το Βούκοβαρ

Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας «στοιχειώνει» το Βούκοβαρ
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Το Βούκοβαρ στην Κροατία ισοπεδώθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου που ξέσπασε μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η πόλη χτίστηκε από την αρχή, όμως παραμένει σύμβολο του αγώνα ανεξαρτησίας της Κροατίας.

Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι οι Σέρβοι αποτελούν πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού του Βούκοβαρ. Σύμφωνα με τον Κροατικό νόμο για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, όλες οι δημόσιες πινακίδες πρέπει να είναι γραμμένες και στα Κυριλλικά.

Οι πρώτες πινακίδες τοποθετήθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβριο, ξηλώθηκαν όμως από τους Kροάτες, βετεράνους του πολέμου. Οι διαδηλωτές υποστήριξαν πως τα Κυριλλικά προσβάλλουν την μνήμη των θυμάτων του Βούκοβαρ που πλήρωσε το τίμημα, όταν ο Γιουγκοσλαβικός στρατός θέλησε να απαντήσει στην απόφαση για ανεξαρτησία της Κροατίας.

Ο Ντανιζέλ Ρεχάκ πολέμησε εναντίον των Σέρβων και πιάστηκε αιχμάλωτος. Σε αυτό το δωμάτιο αποτίει φόρο τιμής στους στρατιώτες που συνελήφθησαν το 1991 στο Βούκοβαρ και στάλθηκαν σε στρατόπεδα της Σερβίας. Πολλοί από αυτούς δεν επέστρεψαν ποτέ.

Ο Ρέχακ έχει συμμετάσχει σε όλες τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

«Είμαστε κατά της Σερβικής γλώσσας και των πινακίδων στα Κυριλλικά, διότι με αυτή τη γλώσσα επιτέθηκαν στο Βούκοβαρ το 1991. Πέντε χιλιάδες συμπολίτες μας εξαφανίστηκαν τότε. Χάθηκαν τόσοι πολίτες, παιδιά και οι ηλικιωμένοι. Ακόμη και σήμερα 401 άτομα εξακολουθούν να αγνοούνται» υποστηρίζει ο Ντανιζέλ Ρεχάκ, επικεφαλής της κροατικής ένωσης των κρατουμένων πολέμου.

Τον Αύγουστο του 1991, γιουγκοσλαβικός στρατός και παραστρατιωτικές σερβικές ομάδες επιτέθηκαν στο Βούκοβαρ, μετά τη διακήρυξη ανεξαρτησίας της Κροατίας. Η πολιορκία διήρκεσε τρεις μήνες και το Βούκοβαρ ενσωματώθηκε στη Σερβική Δημοκρατία της Κράινα, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Μία από τις πιο τρομακτικές ιστορίες αυτού του πολέμου, ήταν η σφαγή των ασθενών και του προσωπικού του νοσοκομείου του Βούκοβαρ . Η Βέσνα Μποσάβακ ήταν διευθύντρια του νοσοκομείου κατά τη διάρκεια της πολιορκίας. Σήμερα, αυτή η γυναίκα θεωρείται εθνικό σύμβολο και υποστηρίζει πως οι κροατικές κυβερνήσεις, δεν έχουν κατανοήσει την αξία που έχει το Βούκοβαρ στην ιστορία του έθνους.

«Όταν μετά την ειρηνευτική συμφωνία του 1997, επιστρέψαμε στο Βούκοβαρ, όλα ήταν γραμμένα στα Κυριλλικά. Στη συνέχεια άρχισε η διαδικασία της ειρηνικής επανένταξης και όσα ήταν στα Κυριλλικά σταδιακά αποσύρθηκαν. Όμως λόγω της απογραφής που διενεργήθηκε το 2011 οι επιγραφές στα κυριλλικά επέστρεψαν σε δημόσια κτίρια και πλατείες. Τα Κυριλλικά δεν θα ήταν πρόβλημα αν οι πληγές είχαν κλείσει, αν οι άνθρωποι είχαν βρεθεί τους αγνοούμενους. Όμως τώρα απλά ρίχνουμε αλάτι σε μια ανοιχτή πληγή» υποστηρίζει η Βέσνα Μποσάνακ, διευθύντρια του νοσοκομείου του Βούκοβαρ.

Σήμερα, το υπόγειο του νοσοκομείου λειτουργεί ως μουσείο για να θυμίζει τα δεινά που υπέφεραν οι πολίτες του Βούκοβαρ.

Ακόμη και σήμερα που η Κροατία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν πως το Βούκοβαρ χρησιμοποιείται για να εξυπηρετήσει πολιτικά παιχνίδια.

Όμως η Κροατική κυβέρνηση υποστηρίζει πως η εφαρμογή αυτών των νόμων, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξη της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Υπουργός βετεράνων του πολέμου, υποστηρίζει πως η πληγή παραμένει ανοιχτή, αν και έχουν περάσει 25 χρόνια από την αιματηρή πολιορκία της πόλης.

«Οι Σέρβοι οφείλουν να κάνουν την αυτοκριτική τους.Οι Σέρβοι δεν έχουν αποδεχθεί όλα όσα έκαναν με τον στρατό της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει το κακό που έκανε η Σερβία και το Μαυροβούνιο στο λαό της Κροατίας. Ουσιαστικά δεν έχουν συμβιβαστεί με τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει. Βεβαίως μέρος της ευθύνης βαραίνει και τους Kροάτες, όμως ο κροατικός λαός δεν μπορεί να κάνει την αυτοκριτική του αν οι Σέρβοι δεν αποδεχτούν τις δικές τους ευθύνες» δηλώνει στην κάμερα του euronews, ο υπουργός βετεράνων του πολέμου, Φρεντ Μάτικ.

Στο Βούκοβαρ πολλοί δεν έχουν αναγνωρίσει τις ευθύνες τους, δεν έχουν κάνει αυτοκριτική και αρνούνται να προχωρήσουν μπροστά. Στο εκπαιδευτικό σύστημα της πόλης, ο διχασμός και η διαίρεση υπονομεύουν το μέλλον της Κροατίας.

Κάθε πρωί, όλοι οι μαθητές φτάνουν μαζί στο σχολείο. Στη συνέχεια, όμως οι δρόμοι τους χωρίζουν. Οι Κροάτες μπαίνουν σε μία τάξη και οι Σέρβοι στην άλλη.

Εδώ οι Σέρβοι μαθητές μαθαίνουν λατινικά και κυριλλικά, όμως διδάσκονται και την Σερβική ιστορία ώστε να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα.

Ο διευθυντής του σχολείου είναι σερβικής καταγωγής. Έμεινε στο Βούκοβαρ καθ’ όλη την διάρκεια της πολιορκίας και χαίρει σεβασμού και από τις δύο κοινότητες.

Ο Ζέλικο Κοβάσεβιτς υποστηρίζει πως οι ενήλικες μπλοκάρουν την συμφιλίωση, και όχι τα παιδιά.

«Η πολιτική καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και οι πολίτες ακολουθούν. Το θέμα είναι πως δεν υπάρχουν δουλειές, οπότε οι άνθρωποι ασχολούνται με μικροπράγματα και δεν σκέφτονται ανεξάρτητα. Με ενοχλεί όταν μορφωμένοι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν το μυαλό και τις γνώσεις τους.Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Αν αλλάξουμε η πόλη μας θα ξαναζωντανέψει, θα έχουμε καλύτερα σχολεία και οι νέοι θα έχουν ένα καλύτερο μέλλον δηλώνει ο διευθυντής του σχολείου Ζέλικο Κοβάσεβιτς.

Πολλοί υποστηρίζουν πως το σχολικό σύστημα του Βούκοβαρ δεν προωθεί την συμφιλίωση, αφού οι μαθητές παίζουν μαζί στο διάλειμμα, αλλά χωρίζονται στις τάξεις.

Όμως για πολλούς γονείς, το πρόβλημα είναι πώς δεν μπορούν να εξηγήσουν στα παιδιά τους τι έχει συμβεί.

Ο Σάσα Μιρκάτζλ είναι σερβικής καταγωγής και πατέρας ενός 11χρόνου αγοριού. Η οικογένεια του εδώ και πολλά χρόνια ζει στο Βούκοβαρ.

Ο γιος του παίζει με τα παιδιά των Κροατών, όμως ζητά να μάθει γιατί δεν παρακολουθούν τα ίδια μαθήματα. Ο Σάσα πιστεύει πως το παιδί του πρέπει να μάθει την ιστορία, την γλώσσα και τον πολιτισμό της Σερβίας. Θέλει όμως να του εξηγήσει τι συνέβη στο Βούκοβαρ πριν από 25 χρόνια.

«Έχει πολλές ερωτήσεις και νομίζω πως είναι φυσιολογικό. Σε αυτή την ηλικία έχουν πολλές απορίες. Προσπαθώ να απαντήσω, γιατί μεγάλωσα εδώ, έχω ζήσει εδώ και γνωρίζω όλα όσα συνέβησαν εδώ τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχω την δική μου αλήθεια να αφηγηθώ, ο καθένας έχει διαφορετικές εμπειρίες από αυτή την ιστορία» υποστηρίζει ο Σέρβος Σάσα Μιρκάτζλ.

Η 18η Νοεμβρίου είναι μια μέρα μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης για Σέρβους και Κροάτες.

Είναι η επέτειος παράδοσης της πόλης στον γιουγκοσλαβικό στρατό. Είναι όμως και μια υπενθύμιση, πως οι δύο εθνοτικές ομάδες συνυπάρχουν ειρηνικά, αλλά δεν ζουν μαζί.

H Στάσα Χιλ έχασε τον πατέρα της το 1991. Εκείνη, η μητέρα της, η αδελφή της και ο πατριός της συμφωνούν ότι οι πινακίδες στα Κυριλλικά είναι απλά η αφορμή. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η διαίρεση της πόλης σε δύο τομείς, σε δύο ειρηνικά στρατόπεδα.

«Έχω Σέρβους συναδέλφους, αλλά δεν μιλάω για αυτά τα ζητήματα. Δεν συζητάμε και για να είμαι ειλικρινής, δεν θέλω να ξέρω την γνώμη τους, δεν θέλω να ξέρω τι σκέφτονται. Είμαστε διχασμένοι. Όλοι έχουμε τις απόψεις μας και σίγουρα διαφωνούμε. Εκείνοι βλέπουν το Βούκοβαρ ως σερβική πόλη, εγώ το βλέπω ως κροατική πόλη» υποστηρίζει η Κροάτισα Στάσα Χιλ.

Πριν από τον πόλεμο, το Βούκοβαρ ήταν μία από τις πιο εύπορες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας.

Σήμερα είναι μία από τις φτωχότερες της Κροατίας.

Σέρβοι και Κροάτες, ελπίζουν πως θα κλείσουν οι πληγές του παρελθόντος και πως θα έρθουν καλύτερες μέρες και για τις δυο κοινότητες.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Κροατία: 30 χρόνια από την πτώση του Βούκοβαρ

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία