NewsletterΕνημερωτικό δελτίοEventsEvents
Loader

Find Us

FlipboardInstagramLinkedin
Apple storeGoogle Play store
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Πακιστάν: Αγώνας ζωής η εκπαίδευση των κοριτσιών

Πακιστάν: Αγώνας ζωής η εκπαίδευση των κοριτσιών
Πνευματικά Δικαιώματα 
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Από το 2008 μέχρι το 2010, περισσότεροι από τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν τις περιοχές των φυλών στο βορειοδυτικό Πακιστάν, λόγω των εσωτερικών συγκρούσεων και του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.

Όσοι εκτοπίστηκαν πήγαν στον καταυλισμό Τζαλοχάι, κοντά στην Πεσαβάρ. Χιλιάδες κορίτσια άρχισαν να πηγαίνουν σχολείο για πρώτη φορά.

«Όταν έφτασαν οι Ταλιμπάν, ήρθαν και τα πολεμικά αεροσκάφη. Όταν άρχισαν οι βομβαρδισμοί, οι Ταλιμπάν έφυγαν. Τα σπίτια μας καταστράφηκαν. Οι Ταλιμπάν ήταν εναντίον της εκπαίδευσης των κοριτσιών. Όταν οι κοπέλες προσπαθούσαν να πάνε σχολείο, εκείνοι πυροβολούσαν στον αέρα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν πήγα στο σχολείο», λέει η Νάργκις, μία νεαρή κοπέλα στον καταυλισμό.

«Όταν ο στρατός ξεκίνησε την επίθεση εναντίον των Ταλιμπάν, η κατάσταση έγινε χειρότερη. Το μαγαζί μας καταστράφηκε, όλα καταστράφηκαν. Οι Ταλιμπάν όμως δεν πυροβόλησαν ποτέ, ούτε απέτρεψαν τα κορίτσια να πάνε στο σχολείο. Δεν ήθελαν να σταματήσουν την εκπαίδευση. Ήθελαν τα κορίτσια και οι δασκάλες να φορούν μπούργκα», δηλώνει ο πατέρας της Νάργκις.

«Οι γονείς απειλούνταν από τους Ταλιμπάν. Δεν έστελναν τα κορίτσια τους στο σχολείο. Αν έπρατταν διαφορετικά θα είχαν πρόβλημα», επισημαίνει η δασκάλα Σάνια Γκουλ.

Η Ναργκίς και η οικογένειά της
έρχονται από το Μπαχαούρ, ένα από τα προπύργια των Ταλιμπάν. Θεωρείται το βασικό κέντρο ελέγχου της Αλ Κάιντα για τις επιχειρήσεις στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν.

Οι περιοχές των ομοσπονδιακών διοικούμενων φυλετικών περιοχών στο Πακιστάν (FATA), είναι από τις πιο συντηρητικές της χώρας.

Εδώ δρουν ομάδες που έχουν απειλήσει και σκοτώσει γυναίκες με ηγετικό ρόλο, προκειμένου να καταστείλουν κάθε αίτημα για πολιτικά δικαιώματα και ισότητα.

Το κορίτσια που μπορούν να γράφουν και να διαβάζουν μετά βίας ξεπερνούν το 5%, σε σύγκριση με τα αγόρια, όπου το ποσοστό ανέρχεται στο 34%.

«Ειδικά για τα κορίτσια είχαμε πολλά προβλήματα. Κατά την άποψη των γονιών τους, η εκπαίδευση δεν είναι πολύ σημαντική για τα κορίτσια. Σε αυτές τις περιοχές οι γάμοι σε νεαρή ηλικία είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Τα παιδιά παντρεύονται σε ηλικία 9, 10 ή 12 ετών. Για αυτά τα παιδιά η εκπαίδευση δεν έχει καμία σημασία», εξηγεί η Ντίμπα Σάμπναμ από τη UNICEF.

Η Νάργκις πηγαίνει σε ένα από τα 33 σχολεία της περιοχής, που φιλοξενούν 9.000 παιδιά.

Οι νέοι στον καταυλισμό φτάνουν τις 13.000. Η έκπληξη είναι, ότι σχεδόν τα μισά γραφεία καταλαμβάνονται από κορίτσια. Αυτό οφείλεται στη UNICEF, που έφερε κοντά τους γονείς και τους δασκάλους της κοινότητας.

Το συμβούλιο και οι ομάδες νέων συνεδριάζουν τακτικά με έναν στόχο: την αύξηση της ευαισθητοποίησης για την εκπαίδευση. Η προσπάθεια υποστηρίχθηκε οικονομικά από το Νόμπελ Ειρήνης, που απονεμήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)0; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = “//connect.facebook.net/en_GB/all.js#xfbml=1”; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs); }(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));Post by Backpack Reports.

«Οι γονείς μου δεν ζουν. Είμαι ορφανή. Έχω μόνο έναν αδερφό, που είναι τριτοετής φοιτητής. Στηρίζω τον αδερφό και την οικογένειά μου. Όταν έχεις λάβει εκπαίδευση, μπορείς να βοηθήσεις την οικογένειά σου», τονίζει η δασκάλα Σάνια Γκουλ.

«Είναι καιρός για εμάς να μορφωθούμε. Η εκπαίδευση πρέπει να προσφέρεται σε όλα τα κορίτσια, έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν δασκάλες και γιατροί. Το δικό μου όνειρο είναι να γίνω δασκάλα», εξομολογείται η νεαρή Νάργκις.

«Βρίσκονται σε ένα νέο περιβάλλον, όπου τους δίνεται η ευκαιρία να πάνε σχολείο, να λάβουν ιατρική περίθαλψη και εκπαίδευση. Όσο ζουν σε αυτόν τον καταυλισμό, πρέπει να γνωρίζουν για τη σημασία της εκπαίδευσης. Στο μέλλον, όταν φύγουν από εδώ, πρέπει να δώσουν αγώνα για την εκπαίδευση των δικών τους παιδιών και να τα στείλουν στο σχολείο», υπογραμμίζει η Ντίμπα Σάμπναμ από τη UNICEF.

Ο πατέρας της Νάργκις ελπίζει, ότι μια μέρα θα επιστρέψουν στο χωριό τους, όπως έχουν κάνει πολλές οικογένειες.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Το όνειρό της να γίνει δασκάλα, ίσως αποτελέσει έναυσμα για έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης σε περιοχές, όπου επιζητούν απεγνωσμένα την ειρήνη.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Πακιστάν: Πολύνεκρη επίθεση αυτοκτονίας σε κτίριο του στρατού

Το Πακιστάν διώχνει τους Αφγανούς μετανάστες από το έδαφός του - Ουρές στα σύνορα

Γιατί το Πακιστάν αποφάσισε να απελάσει τους Αφγανούς που «φιλοξενεί»;