ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣε ηλικία 85 ετών ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν έχασε τη μάχη για τη ζωή.
Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε τις τελευταίες ημέρες. Ο Σαρόν ήταν σε κώμα εδώ και οκτώ χρόνια και νοσηλευόταν στο κέντρο Σίβα στο νοσοκομείο Τελ Χασόμερ, κοντά στο Τελ Αβίβ.
Ο Αριέλ Σαρόν είχε υποστεί βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και εγκεφαλική αιμορραγία στις 4 Ιανουαρίου 2006, εν μέσω της εκστρατείας του για να επανεκλεγεί πρωθυπουργός κι ενώ προβλεπόταν ότι, λόγω της μεγάλης δημοφιλίας του, θα κέρδιζε τις εκλογές ως επικεφαλής του κεντρώου κόμματος Καντίμα.
Ο πρώην στρατιωτικός Σαρόν, πρωθυπουργός από το 2001 ως το 2006, πιστώνεται την πρωτοβουλία για την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τη Λωρίδα της Γάζας το 2005.
Γεννήθηκε στα υπο βρετανική διοίκηση παλαιστινιακά εδάφη το 1928. Οι Ρώσοι γονείς του είχαν μεταναστεύσει εκεί για να γλυτώσουν τις διώξεις των Εβραίων μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Μπήκε στο στρατό ενώ ήταν 14 ετών..
Το 1973 αποστρατεύθηκε με το βαθμό του υποστρατήγου εν μέσω θύελλας για την τακτική που ακολούθησε στο Σινά κατά τη διάρκεια του πολέμου του Γιομ Κιπούρ εναντίον των Αράβων. Εισήλθε στην πολιτική μέσω του ακροδεξιού Λικούντ κι εξελέγη βουλευτής.
Το 1981 διορίστηκε υπουργός Άμυνας. Αρχιτέκτονας της ισραηλινής εισβολής στο Λίβανο, το 1982 ξεκινά την επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Ειρήνη για τη Γαλιλαία» για να φτάσει στη Βηρυτό.
Τα μέλη της PLO και προσωπικά ο Γιασέρ Αραφάτ εκδιώχθηκαν από το Λίβανο. Ο Αριέλ Σαρόν γίνεται κόκκινο πανί για όλον τον αραβικό κόσμο. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι σφαγιάζονται από λιβανικές παραστρατιωτικές οργανώσεις στους υπό ισραηλινό έλεγχο προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα, όπου είχαν βρει καταφύγιο. Ο Σαρόν υποβάλει την παραίτησή του.
Η Δικαιοσύνη τον έκρινε ένοχο για έμμεση συμμετοχή στις δολοφονίες κι αποτυχία αποτροπής τους. Οποιοσδήποτε άλλος θα ήταν πολιτικά νεκρός. Όχι όμως ο Σαρόν. Έπειτα από ένα μεγάλο διάλειμμα, επέστρεψε σε υπουργική θέση υπό τον δεξιό συνασπισμό του Μπέντζαμιν Νετανιάχου το 1996.
Νωρίτερα είχε πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία εβραϊκών οικισμών στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη. Αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών και την διαπραγμάτευση με την Παλαιστινιακή Αρχή.
Με την ανάδειξη του Εχούντ Μπαράκ στην πρωθυπουργία το 1999, ο Σαρόν ηγείται πλέον του Λικούντ. Λίγο αργότερα κατηγορείται ότι άναψε τη σπίθα για τη δεύτερη παλαιστινιακή Ιντιφάντα. Η επίσκεψή του στο τέμενος Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ θεωρείται προκλητική.
Το 2001, ως πρωθυπουργός πλέον, μια από τις πρώτες του ενέργειες ήταν, επικαλούμενος λόγους ασφαλείας, να υψώσει το αποκαλούμενο Τείχος της Ντροπής, που διαχώριζε το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη, στην οποία εισέβαλαν τα ισραηλινά άρματα, περικυκλώνοντας κι αποκλείοντας τον Γιασέρ Αραφάτ.
Την επόμενη διετία ο Σαρόν κατέστρωσε ένα αμφιλεγόμενο από όλες τις πλευρές σχέδιο αποχώρησης των Ισραηλινών εποίκων από τη Γάζα και μέρους της Δυτικής Όχθης. Ουσιαστικά, ακολουθούσε τον αμερικανικό οδικό χάρτη ειρήνευσης στην περιοχή, ο οποίος όμως προκαλούσε έντονες αντιδράσεις στο κόμμα του. Κατηγορήθηκε ότι άφηνε απροστάτευτους τους εποίκους που ο ίδιος είχε ενθαρρύνει να μετοικίσουν.
Παρά τις αντιδράσεις των εποίκων, το Σεπτέμβριο του 2005 ξεκινά η αποχώρησή τους. Έτσι, ο Σαρόν στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, από «γεράκι του πολέμου» μετατράπηκε σε ειρηνευτικό παράγοντα, τερματίζοντας μία 38χρονη στρατιωτική παρουσία των ισραηλινών δυνάμεων στην Γάζα, αν και ουδέποτε συναίνεσε στη συρρίκνωση των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Όχθη.
Στο εσωτερικό αντιμετωπίζει ανταρσία στο Λικούντ, η οποία τελικά τον οδήγησε στην παραίτηση.
Ο Σαρόν υποστηρίζει ότι ουδέποτε εγκατέλειψε τους εποίκους, αλλά δεν ήθελε να είναι δέσμιος στη στρατηγική που θα ακολουθήσει για τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Παλαιστινίους. Αποφασίζει να ιδρύσει ένα νέο κόμμα, το κεντρώο Καντίμα, μακριά από το Λικούντ, αποσπώντας παραδόξως και τους πρώην πολέμιούς του, της αριστερής πτέρυγας, όπως ο Σιμόν Πέρες.
Αν και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πανηγυρική εκλογική νίκη στη μάχη του Μαρτίου το 2006, το εγκεφαλικό επεισόδιο έφερε απότομα το τέλος. Έκτοτε και μέχρι το θάνατό του βρισκόταν σε κώμα, από το οποίο δεν συνήλθε ποτέ.