ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌλοι χρειάζεται να ξέρουμε να βάζουμε σε τάξη τα οικονομικά μας και να αποταμιεύουμε. Πόσο νωρίς μπορούν να μάθουν τα παιδιά να έχουν συνείδηση του τι γίνεται με τα χρήματα; Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ποτέ δεν είναι νωρίς για τα παιδιά να γίνουν οικονομικά υπεύθυνα και να αναπτύσσουν υπεύθυνες οικονομικές συμπεριφορές για όλη τη ζωή τους.
Μπορούν οι μαθητές του σχολείου να διοικούν τις δικές τους επιχειρήσεις; Μπορούν να ξεκινήσουν μία, με δέκα λίρες; Υπάρχει ένα σχολείο στη Μεγάλη Βρετανία, όπου διδάσκουν όλα τα είδη των πρακτικών μαθημάτων σε σχέση με τα οικονομικά και τις επιχειρήσεις.
Οι μαθήτριες στο Κολέγιο Έιβονμπορν στο Μπόρνμουθ, ετοιμάζονται να πάρουν μέρος σε ένα ασυνήθιστο διαγωνισμό. Πρέπει να χρησιμοποιήσουν ένα δεκάλιρο για να στήσουν μια επιχείρηση που θα έχει κέρδος, ενώ παράλληλα θα προσφέρει και κοινωνική υπηρεσία. Οι μαθήτριες έχουν περιθώριο ένα μήνα για να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση.
Η Ντάνι και η Τζώρτζια αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το δεκάλιρο για να στήσουν έναν πάγκο με τρόφιμα, που ονόμασαν Κόργκριν. Πωλούν προϊόντα που ακολουθούν τους κανόνες του δίκαιου εμπορίου. Χρησιμοποίησαν μάλιστα ανακυκλωμένες χαρτοσακούλες που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Η επιχείρησή τους σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Σήμερα μάλιστα, είχαν καθαρά κέρδη 50 λίρες. Αλλά δεν είναι το μόνο πράγμα που κατάφεραν να πετύχουν οι κοπέλες. Επισκέφτηκαν στο Κέντρο Διάσωσης των Πιθήκων για να κάνουν μια δωρεά, με τα λεφτά που έβγαλε η επιχείρησή τους. Τα χρησιμοποίησαν για να υιοθετήσουν ζώα από όλο τον κόσμο.
Μέσω του συγκεκριμένου διαγωνισμού, αρχίζει να ευδοκιμεί ο σπόρος της επόμενης επιχειρηματικής γενιάς, η οποία συνδυάζει τον καπιταλισμό με την ευαισθησία και την υπευθυνότητα.
Είχατε κουμπαρά, όταν ήσασταν παιδί; Αποταμιεύατε λίγο από το χαρτζιλίκι σας; Ένα πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ταϊλάνδη, στοχεύει να μυήσει τα παιδιά του σχολείου, στην οικονομική τεχνογνωσία.
Σ’ αυτό το δημοτικό σχολείο στην Βατ Κοατινταράμ, οι μαθητές πηγαίνουν στην τάξη, τρώνε το γεύμα τους και φέρνουν τα χρήματά τους, τα οποία και καταθέτουν στην τράπεζά τους, στο σχολικό συγκρότημα.
Αυτό είναι ένα παρακλάδι του Προγράμματος Μαθητικών Τραπεζών. Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό πρότζεκτ που χρηματοδοτείται από τον Διεθνή Οργανισμό Πλαν. Στόχος του προγράμματος, που ξεκίνησε το 2005 στην Ταϊλάνδη, είναι οι μαθητές να αναπτύξουν από νωρίς δεξιότητες σωστής οικονομικής διαχείρισης.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 30 σχολεία σε όλη την Ταϊλάνδη. Το συνολικό ποσό αποταμίευσης των μαθητών σ’ αυτά τα σχολεία άγγιξε τα 137.129 Ευρώ. Το σχολείο στην Βατ Κοατινταράμ είναι ο πρωταθλητής της αποταμίευσης, καθώς έχει συγκεντρώσει 32.500 Ευρώ, από τις οικονομίες των μαθητών του.
Κοστίζει περίπου 2000 Ευρώ για να ξεκινήσεις μια μαθητική τράπεζα σ’ ένα σχολείο. Το κόστος αφορά την προμήθεια υπολογιστών και την εκπαίδευση. Το πρότζεκτ περιλαμβάνει επίσης μια πλατφόρμα διαδικτυακών τραπεζικών συναλλαγών, όπου οι μαθητές μπορούν να ελέγχουν τις καταθέσεις τους, να καταθέτουν και να σηκώνουν χρήματα. Η τράπεζα προσφέρει τόκο 0,2%, που είναι βέβαια αρκετά χαμηλότερος από τον αντίστοιχο των τραπεζών. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, το σχολείο μπορεί να λειτουργήσει την τράπεζα.
Στα επόμενα πέντε χρόνια το πρότζεκτ αναμένεται να καλύψει όλη την Ταϊλάνδη. Ο στόχος του είναι να συμμετάσχουν ένα εκατομμύριο μαθητές.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα μαθαίνει επίσης στους μαθητές, πώς να στήσουν μια μικρή επιχείρηση. Αυτό είναι το επόμενο βήμα από το να έχουν απλώς καταθέσεις. Αυτό θα βοηθήσει τα παιδιά, αλλά και τις οικογένειές τους να έχουν ένα καλύτερο και πιο προσοδοφόρο μέλλον.
Η σωστή οικονομική διαχείριση μπορεί να βοηθήσει βέβαια τους ανθρώπους να γλιτώσουν από τη φτώχεια. Είναι κάτι που γνωρίζει καλά ο αμερικανός γκουρού των οικονομικών, Άλβιν Χωλ. Και ο ίδιος μεγάλωσε σε περιβάλλον με πολλά προβλήματα.
Ο Άλβιν Χωλ δεν έζησε όλη του τη ζωή, στο πανέμορφο διαμέρισμά του, στην καρδιά της Νέας Υόρκης, δίπλα στο Empire State building. Η πετυχημένη καριέρα του είναι η απόδειξη ότι ξέρει πώς κινείται το χρήμα. Και του αρέσει να διδάσκει το πώς πρέπει να το διαχειριζόμαστε.
Η μόρφωση ήταν το εισιτήριο για να βγει ο Άλβιν Χωλ από τη φτώχεια. Ο φυλετικός διαχωρισμός τελείωσε, όταν πήγαινε ακόμη σχολείο. Αυτό σήμαινε ότι μπόρεσε να κάνει αίτηση για ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο του Γιέιλ. Κατάφερε να περάσει τις εξετάσεις, παρόλο που διάβασε ένα βιβλίο, το μόνο που είχε στο σπίτι.
Ο καθηγητής πιστεύει ακράδαντα ότι τα παιδιά μπαίνουν κατευθείαν στο νόημα, από τη στιγμή που αρχίζουν να μετράνε και να ζητάνε διάφορα καταναλωτικά αγαθά και παιχνίδια. Αλλά και οι ενήλικοι πρέπει να συνεχίζουν να επιμορφώνονται σε σχέση με αυτά τα ζητήματα. Στόχος είναι να έχουμε μια γεμάτη ζωή και να μην γινόμαστε σκλάβοι του χρήματος.