ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑδυσώπητη μάχη με το χρόνο δίνουν πλωτά κι εναέρια μέσα σε μία αχανή περιοχή του νότιου Ινδικού Ωκεανού, να βρουν έστω κι ένα τμήμα από το αεροσκάφος των Μαλαισιανών Αερογραμμών.
Το αργότερο στο πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου τα μαύρα κουτιά θα σταματήσουν να εκπέμπουν σήματα οριστικά κάτι που σημαίνει ότι δεν θα μάθει ποτέ κανείς τί πραγματικά συνέβη.
Η μοιραία πτήση ξεκίνησε σαρανταένα λεπτά μετά τα μεσάνυκτα τοπική ώρα από την Κουάλα Λουμπούρ με προορισμό το Πεκίνο. Στα όρια μεταξύ εναερίου χώρου Μαλαισίας και Βιετνάμ, στη 01:19 από το πιλοτήριο ακούγεται η φωνή ενός εκ των δύο κυβερνητών προς τον πύργο ελέγχου της Μαλαισίας: “όλα καλά, καληνύχτα”.
Έκτοτε σιγή ασυρμάτου και δύο λεπτά αργότερα το αυτοματοποιημένο σύστημα δεδομένων στέλνει το τελευταίο στίγμα του αεροσκάφους.
Κάποια στιγμή, που δεν έχει καθοριστεί ακόμη, έχουν απενεργοποιηθεί όλα τα συστήματα επικοινωνίας.
Στις 02:15 τα στρατιωτικά ραντάρ εντοπίζουν ένα στίγμα 200 χλμ βορειοδυτικά της Μαλαισίας κι επτά ώρες αργότερα υπάρχει και δεύτερο σήμα από δορυφόρους στον Ινδικό Ωκεανό.
Στις 20 Μαρτίου μόλις αρχίζουν να εξετάζονται εξονυχιστικά οι απεικονίσεις των δορυφόρων, οι έρευνες προσανατολίζονται πλέον στο νότιο τμήμα του Ινδικού Ωκεανού, 5.000 χλμ νότια της Μαλαισίας και 2.260 χλμ δυτικά του Περθ στην Αυστραλία.
Ο, κατά προσέγγιση, εντοπισμός κατέστη δυνατός χάρη στα ping, τα σήματα εκπομπής του αεροσκάφους, μετά την απώλεια του στίγματος.
«Είναι η πρώτη φορά, που κληθήκαμε να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε ένα “χαμένο” αεροσκάφος, από ένα και μόνο σήμα. Φυσιολογικά χρειάζεται διασταύρωση, Υπάρχει το GPS. Όμως, εξαιτίας του γεγονότος ότι σε αυτήν την περιοχή τ’ αεροσκάφη δεν οφείλουν να στέλνουν σήματα ακριβούς τοποθεσίας, ψάχναμε στα τυφλά. Εξ ου και είναι μία μοναδική προσέγγιση, πρώτη φορά, που συμβαίνει» επισημαίνει ο Κρις Μακλάφλιν, Αντιπρόεδρος της βρετανικής εταιρίας Inmarsat.
Αν τα ίδια δεδομένα έρεαν σε πραγματικό χρόνο, τότε η επιχείρηση έρευνας και διάσωσης θα ξεκινούσε ταχύτερα και ορθότερα.
«Αναχαιτιστικά αεροσκάφη θα μπορούσαν να σταλούν γι’ αναγνώριση. Είναι αδιανόητο να συνέχιζε το αεροπλάνο χωρίς να έχει εντοπιστεί, την ώρα, που όλα τα πλοία υποχρεούνται να δίνουν το στίγμα εντοπισμού τους, ανά έξι ώρες, ώστε να είναι γνωστό, που βρίσκονται» τονίζει ο Κρις Μακλάφλιν, Αντιπρόεδρος της βρετανικής εταιρίας Inmarsat.
Μοναδικός στόχος της επιχείρησης, που συνεχίζεται είναι ο εντοπισμός των δύο μαύρων κουτιών. Στην πτήση της Airfrance, που κατέπεσε στον Ατλαντικό ωκεανό κι εξ αρχής γνώριζαν το σημείο, χρειάστηκε να περάσουν δύο χρόνια…