Ρουάντα: Είκοσι χρόνια μετά τη γενοκτονία

Ρουάντα: Είκοσι χρόνια μετά τη γενοκτονία
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Την τελευταία εικοσαετία η Ρουάντα έχει σημειώσει μία τεράστια κι άκρως θεαματική πρόοδο. Το 1994 η χώρα των “χιλίων λόφων” είχε βυθιστεί στο χάος: 800.000 δολοφονημένοι και μία οικονομία κατεστραμμένη.

Σήμερα ο πληθυσμός ανέρχεται στα 11 εκατομμύρια κι έχει πενταπλασιάσει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Το επίπεδο φτώχειας έχει μειωθεί κατά 25% κι ο στόχος για τη Ρουάντα είναι μέχρι το 2020 να έχει μετατραπεί σε χώρα μεσαίων εισοδημάτων. Γι’ αυτό και αλλάζει την μορφή της οικονομικής της παραγωγής.

Το 2013 κατέγραψε ανάπτυξη 4,6%, μειωμένη σε σχέση με το 7.3% το 2012.
Η διεθνής βοήθεια εξακολουθεί ν’ αποτελεί το 40% του προϋπολογισμού.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι στα 505 ευρώ ετησίως και το 45% εξακολουθεί να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Έχουν τεθεί συγκεκριμένοι εξαγωγικοί στόχοι ιδιαίτερα σε αγροτικά προϊόντα και πρώτες ύλες. Ωστόσο για να επιτευχθούν θα πρέπει να βελτιωθούν οι υποδομές, ν’ αυξηθεί η παραγωγή και βασικότερο όλων, να επεκταθεί το δίκτυο ηλεκτροδότησης.

Αξιοσημείωτη είναι και η πρόοδος στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το 96% των παιδιών πηγαίνει πλέον στο σχολείο και οι υπολογιστές έχουν έρθει και στις πρώτες τάξεις, μέσω ενός αναπτυξιακού προγράμματος. Το 2012 υπήρχαν 115.000 υπολογιστές για 2,3 εκατομμύρια μαθητές.

Η Ρουάντα στηρίζει πολλά στη μορφωμένη νεολαία. Το 70% του πληθυσμού αποτελείται από άνδρες και γυναίκες κάτω των 25 ετών και συνιστά σημαντικό παράγοντα στην επιδιωκόμενη μεταστροφή της οικονομίας και την ανάπτυξη του τομέα υπηρεσιών, ο οποίος απ΄ τα 583 εκατομμύρια ευρώ το 2012 εκτοξεύθηκε στο 1 δις ευρώ το 2013.

Όλ’ αυτά τα χρόνια παραμένει μαύρη σελίδα και η εμπλοκή της Ρουάντα στην αποσταθεροποίηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κογκό, τις ευθύνες για την δολοφονία αντικαθεστωτικών εκτός συνόρων, αλλά και την ύποπτη κι αδιαφανή εξαγωγή πρώτων υλών στη χώρα.

Ερευνώντας αν 20 χρόνια μετά έχει αποδοθεί δικαιοσύνη, το euronews φιλοξενεί τον Πιερ Μπουασελέ, δημοσιογράφο του εβδομαδιαίου περιοδικού Jeune Afrique, που παρακολουθεί στενά τις εκδηλώσεις μνήμης για τη γενοκτονία στη Ρουάντα.

Pierre Boisselet: Αναμφίβολα, οι περισσότεροι ένοχοι, τουλάχιστον οι επικεφαλής της γενοκτονίας, έχουν συλληφθεί και η πλειοψηφία τους έχει δικαστεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τη Ρουάντα (ICTR), που εδρεύει στην Τανζανία. Δεν έχουν καταδικαστεί όλοι, ούτε έχουν επιβληθεί σε όλους βαριές ποινές. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι ποινές μειώθηκαν σημαντικά μετά από εφέσεις. Υπάρχουν και αρκετοί φυγάδες που αναζητούνται από τις δικαστικές αρχές.

Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και σε αξιωματούχους, ορισμένοι εκ των οποίων έχουν διαφύγει στο εξωτερικό, σε χώρες όπου η δικαιοσύνη λειτούργησε αργά. Στην περίπτωση της Γαλλίας για παράδειγμα, μόλις πρόσφατα καταδικάστηκε ένας υπόδικος για τη γενοκτονία, Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλές ανεξιχνίαστες υποθέσεις υπόπτων για συμμετοχή στην οργάνωση της γενοκτονίας.

euronews: Πως ανοικοδομήθηκε η Ρουάντα μετά τη σφαγή; Δύσκολα φαντάζεται κανείς τους Χούτου και τους Τούτσι να ζουν μαζί. Μπορεί να επιτευχθεί συμφιλίωση στη Ρουάντα;

Pierre Boisselet: Οι Χούτου και οι Τούτσι ζουν τώρα μαζί στην Ρουάντα. Το Πατριωτικό Μέτωπο της Ρουάντα επιδίωξε την πολιτική της συμφιλίωσης, όπως την παρουσίασαν, η οποία πιο συγκεκριμένα περιελάμβανε μια ασυνήθιστη διαδικασία την περίφημη «Γκατσάτσα».

Πρέπει να γνωρίζετε ότι το 1994, ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων ήταν ύποπτοι για συμμετοχή στην γενοκτονία. Για να δικαστούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, η Ρουάντα οργάνωσε λαϊκά δικαστήρια σε κάθε χωριό, στα οποία σταδιακά δικάστηκαν περισσότεροι από ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι.

Πρόκειται για μια πραγματικά μαζική διαδικασία, που ολοκληρώθηκε μέσα σε δέκα χρόνια. Αυτά τα δικαστήρια βασίστηκαν στις ομολογίες όσων συμμετείχαν στην γενοκτονία και παραδέχτηκαν τις πράξεις τους.

Πολλοί απαλλάχθηκαν από τις ποινές και επανέκτησαν τάχιστα την ελευθερία τους. Έτσι σήμερα, άνθρωποι που έχουν ομολογήσει ότι συμμετείχαν στην γενοκτονία, ζουν ελεύθεροι και σε κάποιες περιπτώσεις δίπλα σε όσους υπήρξαν θύματά τους.

euronews: Άρα οι ένοχοι έχουν λάβει άφεση αμαρτιών;

Pierre Boisselet: Υπάρχει ένα πολύ ισχυρό αίσθημα έχθρας στην Ρουάντα. Αλλά είναι δύσκολο να εκδηλωθεί, διότι η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να καταργήσει τον διαχωρισμό ανάμεσα σε Χούτου και Τούτσι.

Επομένως, στον δημόσιο διάλογο, δεν ακούγεται τίποτα πια για την διάκριση αυτή, θα έλεγα ότι αποτελεί ταμπού. Εκτός βεβαίως από την επέτειο της γενοκτονίας, όπου γίνεται ξεκάθαρα λόγος για τη σφαγή των Τούτσι και η κυβέρνηση της Ρουάντα επιμένει ξεκάθαρα σε αυτό το γεγονός.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ρουάντα: 29χρόνια από την γενοκτονία των Τούτσι - Τελετές μνήμης σε Κιγκάλι και Παρίσι

Ηνωμένο Βασίλειο: Υπερηψηφίστηκε παρά τις σφοδρές αντιδράσεις ο «νόμος για τη Ρουάντα»

Γαλλία: Γιατρός καταδικάστηκε για εμπλοκή στη γενοκτονία της Ρουάντα