«Από τι ζουν οι άνθρωποι» φέτος στο θέατρο Πορεία

Πνευματικά Δικαιώματα

Από Euronews

Δημοσιεύθηκε 30/10/2014 - 18:09

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ένα πολύ γλυκό παραμύθι, που μας συγκίνησε πέρσι επαναλαμβάνεται και φέτος, θυμίζοντάς μας ότι χωρίς αγάπη, αλληλεγγύη, ανθρωπιά αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να αναπνεύσει, να πάει παρακάτω, να συνεχίσει να υπάρχει. Μας θυμίζει δηλαδή τα αυτονόητα που δυστυχώς κάθε μέρα ξεχνάμε. Χρειάζεται λοιπόν κάθε φορά ένα γεγονός, μια παραβολή, μια ιστορία, ένα παραμύθι να μας «ξυπνήσει» και να καταλάβουμε τι έχουμε περισσότερο ανάγκη.

Για αυτά τα πράγματα μιλάει το σπουδαίο διήγημα του Λέοντα Τολστόι «Από τι ζουν οι άνθρωποι», μια τρυφερή ιστορία για δύσκολους καιρούς, που φέτος θα φιλοξενείται στο θέατρο Πορεία. Είναι ένα παραμύθι που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και χάρις στη θαυματουργή του δύναμη λειτουργεί ως βάλσαμο για τις ψυχές των θεατών. Ευτύχησε στο θεατρική διασκευή του, χάρις στη μαγεία που προσφέρουν και τη γοητεία που ασκούν οι τρεις συντελεστές του, Όλια Λαζαρίδου, Γιώργος Νανούρης και Ηλίας Κουνέλας.

Ποια είναι η ιστορία που μας αφηγούνται; Ένας φτωχός παπουτσής, την πιο κρύα νύχτα του χειμώνα, βγήκε τουρτουρίζοντας έξω στο χιόνι για να μαζέψει τα λεφτά που του χρωστούσαν. Σε μια γωνιά του δρόμου έπεσε πάνω σ’ ένα σωριασμένο, παράξενο, γυμνό άνθρωπο. Αποφάσισε να τον πάρει μαζί στο σπίτι του. Από το σημείο αυτό ξεκινά μια αλυσίδα από μυστήρια συμβάντα, απροσδόκητα και καταπληκτικά γεγονότα που θα αποκαλύψουν σ’ αυτόν και τη γυναίκα του, τη μια και μοναδική αλήθεια, που είναι η απάντηση στο ερώτημα: «Από τι ζουν οι άνθρωποι».

Ζητήσαμε από τον Γιώργο Νανούρη να μας βάλει λίγο στην ατμόσφαιρα αυτής της εξαιρετικής παράστασης.

-Λοιπόν Γιώργο από τι φτιάχνονται τα παραμύθια;

Η αλήθεια είναι ότι αν ήξερα από τι ακριβώς, θα γινόμουν παραμυθάς. Είναι μάλλον ένας συνδυασμός συμπυκνωμένης γνώσης, μεγάλης φαντασίας και ταλέντου αφήγησης.

-Γιατί τα έχουμε τόσο πολύ ανάγκη;

Ίσως επειδή κάνουν αυτόματη σύνδεση με την παιδική μας ηλικία. Η λέξη παραμύθι από μόνη της αρκεί.

-Από τις τελευταίες δουλειές που έχεις παρουσιάσει, είναι σαφές σε μένα ότι έχει αλλάξει λίγο το κέντρο βάρους των ενδιαφερόντων σου. Εννοώ ότι έχεις στραφεί σε παραστάσεις που θέλουν να δώσουν αγάπη και τρυφερότητα στο κοινό που τις παρακολουθεί. Ισχύει; Και αν ναι γιατί το κάνεις;

Νομίζω ότι πάντα υπάρχουν αυτά τα στοιχεία, ίσως μάλλον αλλάζει ο τρόπος και άλλοτε είναι περισσότερο ή λιγότερο εμφανή. Το γιατί ακριβώς το κάνω δεν ξέρω αν μπορώ να στο απαντήσω, ίσως δε μπορώ να το απαντήσω και στον εαυτό μου. Λειτουργώ ενστικτωδώς περισσότερο. Αισθάνομαι όμως ότι κατακλυζόμαστε από ψυχρότητα, αγριάδα και αρκετές φορές χυδαιότητα και αυτά είναι πράγματα που με απωθούν, οπότε μάλλον καταπιάνομαι με ό,τι βρίσκεται απέναντι τους που ίσως μας λείπει περισσότερο από ποτέ.

-Τι παραμύθι είναι αυτό που μας διηγείστε φέτος για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Πορεία;

Είναι για μεγάλους αλλά και μικρούς. Μιλά για την αλληλεγγύη, τη δυσκολία και την αγάπη. Και για το πως ενώ όλα γύρω μας, μας οδηγούν στο να γίνουμε θηρία, μπορούμε και πρέπει να κρατήσουμε την ανθρωπιά μας. Προσπαθούμε να μιλήσουμε πολύ απλά για όλα αυτά αλλά ελπίζουμε καθόλου απλοϊκά. Λειτουργεί λίγο σαν ένας μεγεθυντικός φακός όσων συμβαίνουν γύρω μας αλλά και μέσα μας. Πολύς κόσμος μας λέει ότι κλαίει χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Μάλλον γιατί χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά πριν περάσει απ τη λογική.

-Από τι ζουν οι άνθρωποι; Τι χρειάζονται για να ζήσουν;

Κάθε ένας από εμάς χρειάζεται άλλα πράγματα για να ζήσει και για αυτά προσπαθεί. Άλλος θέλει περισσότερα, άλλος λιγότερα. Και κάθε ένας λειτουργεί ανάλογα με το προσωπικό του σύστημα αξιών. Το τι και πόσα πραγματικά (και όχι πλασματικά) χρειαζόμαστε όμως, μπορούμε να το καταλάβουμε όλοι κάνοντας έναν ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό μας.

-Γιατί οι άνθρωποι έχουν γίνει τόσο ατομιστές και δεν ενδιαφέρονται για το τι γίνεται δίπλα τους;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Είναι τόσο μεγάλες οι δυσκολίες και τόσο απότομες οι αλλαγές που όλοι μας αρχίσαμε να σκεφτόμαστε όπως δεν είχε χρειαστεί ποτέ πριν. Εγωισμοί, αγριότητα, κατάθλιψη, αυτοκτονίες, κλεψιές κ.ο.κ. Τα πράγματα αγρίεψαν και βγήκαν τα ένστικτα επιβίωσης. Εγώ πάντως το έχω ξαναπεί, σ αυτή τη ζούγκλα που έχουμε γίνει, αρνούμαι να γίνω θηρίο για να επιβιώσω.

-Πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει κάτι; Και πώς θα γίνει αυτό;

Δυστυχώς δεν πιστεύω ότι μπορεί άμεσα να αλλάξει κάτι. Και δεν το λέω πεσιμιστικά. Μια ματιά να ρίξει κανείς στα σχόλια δημοσιευμάτων κάτω από διάφορα sites για διάφορα άρθρα, θα καταλάβει πως σκέφτεται η πλειονότητα του λαού μας. Θα χρειαστεί να περάσουν πάρα πολλές γενιές για να αλλάξουν οι νοοτροπίες. Απλώς, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται και που λειτουργούν διαφορετικά – όπως τουλάχιστον πιστεύω εγώ με τη δική μου λογική ότι θα έπρεπε να είναι η πλειονότητα για να υπάρξει ελπίδα – με αυτούς θέλω να είμαι και να συναναστρέφομαι. Πρέπει να δεχτούμε όμως, ότι αυτοί είναι λίγοι.

-Τι άλλο ετοιμάζεις για τη φετινή θεατρική σεζόν;

Διασκεύασα και σκηνοθετώ το «Βιβλίο της Κατερίνας» του Αυγούστου Κορτώ με τη Λένα Παπαληγούρα και τον Λόλεκ που θα ξεκινήσει στις 28 Νοεμβρίου στο θέατρο Θησείον, ενώ στις αρχές του 2015 ξεκινάει η πρώτη μου συνεργασία με τους Bijoux de Kant.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ