ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο προαύλιο μιας εκκλησίας στην πόλη Αρμπίλ, την πρωτεύουσα της κουρδικής ημιαυτόνομης περιοχής του Ιράκ, έχει μετατραπεί σε κέντρο διαμονής προσφύγων.
Είναι όλοι τους Χριστιανοί.
Διέμεναν έως το καλοκαίρι στη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ.
Αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν όταν στις 10 Ιουνίου μπήκαν στην πόλη οι τζιχαντιστές του αποκαλούμενου «Ισλαμικού Κράτους».
Τους έδωσαν διορία έως τις 19 Ιουλίου: ή θα τους σκότωναν, ή θα πλήρωναν φόρο και θα ασπάζονταν το Ισλάμ.
Έτσι, φοβισμένοι αναγκάστηκαν να φύγουν.
Η εκκλησία στην πόλη Αρμπίλ έγινε το καταφύγιό τους.
Τους παρείχαν αντίσκηνα, τρόφιμα και ρούχα.
Οι πρόσφυγες νιώθουν εγκαταλελειμμένοι και ξεχασμένοι από τη διεθνή κοινότητα.
Φοβούνται για την υγεία τη δική τους και των παιδιών τους.
«Υποφέρουμε διαρκώς. Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Έβρεχε χθες. Ο ήχος της βροχής ήταν σαν να πέφτουν πέτρες στην σκηνή. Το παιδί μου, μου είπε το πρωί ότι θέλει να επιστρέψουμε στο σπίτι. Του είπα: πώς θα γυρίσουμε; Το έχεις ονειρευτεί αυτό; Με κοιτούσε σιωπηλό. Δεν ξέρω, ίσως να το έβλεπε όνειρο ενώ κοιμόταν ότι γυρίζουμε στο σπίτι», λέει μια πρόσφυγας.
Θεωρητικά κάθε σκηνή προορίζεται για μία οικογένεια.
Όμως, λόγω έλλειψης, σε κάποιες σκηνές διαμένουν δύο οικογένειες μαζί.
Κι ας μην χωράνε.
Όσο πλησιάζει ο χειμώνας το κρύο γίνεται πιο τσουχτερό.
Προσπαθούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, αν και δεν διαθέτουν ούτε καν τα βασικά.
Ασκούν κριτική στη διεθνή κοινότητα ότι δεν ασχολείται με το δράμα τους.
Θα ήθελαν οι διεθνείς οργανισμοί να δημιουργούσαν καλύτερες συνθήκες για τη διαμονή τους. Να τους πρόσεχαν περισσότερο.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΔεν μπορούν καν να περιγράψουν αυτό που περνάνε.
Λυγμοί πνίγουν τη φωνή τους.
«Η ζωή είναι πολύ κακή εδώ. Όποτε βρέχει υποφέρουμε. Δεν έχουμε πλυντήριο, δεν έχουμε τίποτα, δεν έχουμε λεφτά. Ζητούμε να μας βοηθήσουν να ταξιδέψουμε έξω από το Ιράκ. Όλοι κάθονται και μας βλέπουν από μακριά χωρίς να προσπαθήσουν να μάθουν για την κακή μας κατάσταση. Όπως βλέπετε το νερό στάζει στις σκηνές το χειμώνα», λέει με δάκρια στα μάτια μια πρόσφυγας.
«Αφήσαμε τα σπίτια μας στην περιοχή Κάρακους, δεν υπάρχει κανένας τώρα εκεί, όλοι την εγκατέλειψαν. Εάν υπήρχε διεθνής προστασία για εμάς δεν θα υποχρεωνόμασταν να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας και δεν θα ερχόμασταν να ζήσουμε σε αυτές τις σκηνές. Στα αλήθεια όμως, υπάρχει διεθνής προστασία;» διερωτάται μια άλλη.
Η εκκλησία χαρακτηρίζει την κατάσταση που επικρατεί ως γενοκτονία των Χριστιανών του Ιράκ.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΖητεί ανθρωπιστική βοήθεια για τις συγκεκριμένες οικογένειες.
Ο ιερέας Ντάγκλας Μπαζί, που μίλησε στον απεσταλμένο του euronews, δίνει το στίγμα των απόψεων της εκκλησίας για το ανθρωπιστικό δράμα των προσφύγων:
«Όταν η ιστορία μας, το όνομά μας, τα πάντα έχουν εξαλειφθεί, τότε πράγματι πρόκειται για γενοκτονία. Οι ομάδες που βίωσαν περισσότερο αυτό που συνέβη στη Μοσούλη είναι οι αδελφοί μας Γιαζιντήτες και ο Χριστιανοί. Δεν θα μου προκαλούσε έκπληξη εάν οι τζιχαντιστές σκοτωναν εκείνους που ανήκουν στη θρησκεία τους, πόσω δε μάλλον τους ανθρώπους μιας άλλης θρησκείας, ή εκείνους που δεν έχουν θρησκεία.
Οι συνέπειες της θηριωδίας των τζιχαντιστών είναι εμφανείς σε αυτόν τον καταυλισμό.
Ο απεσταλμένος του euronews στην πόλη Αρμπίλ, Μοχάμεντ Σαϊκιμπραχίμ, μεταδίδει:
«Δεν ενεπλάκησαν στις πολιτικές συγκρούσεις. Ζούσαν ειρηνικά και με ασφάλεια στα σπίτια τους. Κατέληξαν όμως πρόσφυγες σε διάφορες χώρες, στη χειρότερη επιχείρηση εκκαθάρισης που βίωσε ποτέ η Μέση Ανατολή».