Στο Αμβούργο, στη Βόρεια Γερμανία, παιδιά παρουσιάζουν ένα χριστουγεννιάτικο μουσικό ταξίδι ως την Τουρκία και ακόμα πιο μακριά, στην Συρία... T�
Στο Αμβούργο, στη Βόρεια Γερμανία, παιδιά παρουσιάζουν ένα χριστουγεννιάτικο μουσικό ταξίδι ως την Τουρκία και ακόμα πιο μακριά, στην Συρία…
Tο Σχολείο “Elbinsel” βρίσκεται σε μια μεικτή γειτονιά, όπου μένουν άνθρωποι από ολόκληρο τον κόσμο. Πολλοί ήρθαν φέτος και αναμένονται περισσότεροι. Πρόκειται για πρόσφυγες από την Συρία, την Σομαλία, την Ερυθραία, οι πιο πολλοί από τους οποίους χωρίς την παραμικρή γνώση της γερμανικής γλώσσας.
Αυτή η γιορτή είναι μια πρώτη επαφή με τα παιδιά των μεταναστών. Όπως εξηγεί η δασκάλα του σχολείου Σιγκριντ Σκβιρμλις, «η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα. Ετσι εδώ, στο σχολείο μας, εστιάζουμε αρκετά σε αυτήν. Η μουσική ενώνει τους ανθρώπους, τους πολιτισμούς, τις θρησκείες. Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσουμε τις πρώτες προκαταρκτικές τάξεις για τα παιδιά των μεταναστών και την ίδια στιγμή θα ξεκινήσει ένα μεγάλο μουσικό έργο μαζί τους. Το μήνυμά μας είναι “καλωσορίσατε!“».
Καθώς στο Αμβούργο η γιορτή για την υποδοχή βρίσκεται σε εξέλιξη, στην Δρέσδη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας δεξιών πεποιθήσεων διαδηλωτές έχουν καθιερώσει μια εβδομαδιαία ρουτίνα.Κάθε Δευτέρα διαδηλώνουν ενάντια σε αυτό που αποκαλούν «ο εξισλαμισμός της Ευρώπης» και κατά της φιλοξενίας τόσων πολλών αιτούντων άσυλο.
Όταν αυτές οι διαδηλώσεις πρωτοξεκίνησαν, στα μέσα του φθινοπώρου συμμετείχαν ελάχιστα άτομα. Σήμερα οι δρόμοι της Δρέσδης γεμάτοι με χιλιάδες διαδηλωτές.
Ο Χάικο Χάμπε εργάζεται για την Ιησουιτική Υπηρεσία Προσφύγων, δίνοντας νομικές συμβουλές σε μετανάστες. Αποκαλεί τις δεξιές διαμαρτυρίες, «δηλητήριο που δημιουργήθηκε από το φόβο». Ο ίδιος υποστηρίζει: «Η Γερμανία δεν διατρέχει τον κίνδυνο της κατάρρευσης. Το αντίθετο μάλιστα! Είμαστε μια οικονομικά ισχυρή χώρα που μπορούμε να δεχτούμε πρόσφυγες χωρίς προβλήματα. Οι χώρες που γειτνιάζουν με τη Συρία δέχτηκαν τρία εκατομμύρια ανθρώπους κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριετίας. Ρίξτε μια ματιά στην Γερμανία: Φέτος, είχαμε μόλις 200.000 αιτήσεις για χορήγηση ασύλου. Και τι συμβαίνει; Κάποιοι διαδηλώνουν εναντίον τους… Είναι κρίμα…».
Από το φθινόπωρο, σχεδόν χίλιοι πρόσφυγες φτάνουν στο Αμβούργο κάθε μήνα. Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, τοποθετήθηκαν σκηνές και κοντέινερ. Στο το πάρκινγκ ενός κεντρικού αυτοκινητόδρομου φιλοξενούνται πάνω από 1.300 άτομα. Σε πολλές γερμανικές πόλεις δημιουργούνται ακόμα περισσότερες τέτοιες εγκαταστάσεις.
Ο Χέρμαν Χαρντ εργάζεται για το Μεταναστευτικό Συμβούλιο του Αμβούργου, ένα κοινωνικό δίκτυο ανεξάρτητο από κυβερνητικές πολιτικές. Ζητά να πραγματοποιηθεί μια διαδήλωση για τα δικαιώματα των προσφύγων στο τέλος Ιανουαρίου. «Δεν μπορεί να μπαίνουν οι άνθρωποι σε κοντέινερ όπως γίνεται με τα εμπορεύματα. Ούτε πρέπει να τους βάζουν σε σκηνές. Υπάρχουν 2.300 άδεια διαμερίσματα και λοιπά καταλύματα στο Αμβούργο και υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα δωμάτια γραφείων, τα οποία θα μπορούσαν να μετατραπούν σε κατοικίες. Χωρίς αμφιβολία, είναι εφικτό να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες. Από το 2011 υπάρχει ένας νόμος στο Αμβούργο που επιτρέπει στην πόλη να κατασχέσει ζωτικό χώρο (σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης)».
Στην εργατική συνοικία Κίρχντορφ-Σουντ άνοιξαν πολλοί χώροι υποδοχής. Η αλληλεγγύη εξακολουθεί να έχει ένα πραγματικό νόημα εδώ: κάτοικοι δημιούργησαν ένα λογαριασμό στο Facebook, ζητώντας δωρεές και εθελοντές. Μέσα σε λίγες μόλις ώρες, εκατοντάδες άτομα ανταποκρίθηκαν και έφεραν ρούχα και υποδήματα.
Εκεί μένει ο Αμαρ, από το Χαλέπι της Συρίας. Ο 34χρονος εργαζόταν σε ένα κατάστημα πώλησης τηλεοράσεων και ηλεκτρικών συσκευών. Ο πόλεμος κατέστρεψε το παρελθόν αλλά και το μέλλον του. Χρειάστηκε 25 μέρες για να μπορέσει να ξεφύγει από το μισοκατεστραμμένο Χαλέπι και να περάσει μέσω της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ίδιος τονίζει:
«Θα ήθελα να λάβω άδεια παραμονής. Το έγγραφο αυτό θα μπορούσε να με καθησυχάσει πολύ και να μου επιτρέψει να εγκατασταθώ και να έχω τα ίδια δικαιώματα όπως και κάθε Γερμανός πολίτης».
Πρόσφυγες από την Συρία έχουν μια κάποια ευκαιρία να λάβουν επίσημη άδεια παραμονής, άλλοι όχι.
Η μουσουλμάνα Κεσμπάνα Κλάιν, γερμανίδα υπήκοος, υποψήφια με τους Σοσιαλδημοκράτες, εξελέγη στο τοπικό περιφερειακό συμβούλιο. Στον ελεύθερο χρόνο της διευθύνει το δίκτυο της γειτονιάς «Νησίδα Βοήθειας».
Να τους δοθεί άσυλο ή όχι; Όσο οι αιτούντες είναι στην αναμονή και περιμένουν για την απόφαση των αρχών, οι ενήλικες δεν παρακολουθούν μαθήματα γερμανικών. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα και επιπλέον, θεωρείται και χάσιμο χρόνου. Η διαδικασία χορήγησης ασύλου συχνά απαιτεί μεγάλες περιόδους αναμονής. Αυτός ο χρόνος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκμάθηση της γλώσσας, επισημαίνουν από τα κοινωνικά δίκτυα.
Το 2008 περίπου 226.000 άνθρωποι αιτήθηκαν άσυλο στην ΕΕ. Από τότε, ο αριθμός αυξήθηκε σχεδόν στο μισό εκατομμύριο πέρυσι. Από αυτούς το ένα τρίτο πήγαν στην Γερμανία. Φέτος 200.000 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο στην Γερμανία, ο μεγαλύτερος αριθμός των τελευταίων 20 ετών.
Να τους καλωσορίσουμε ή να τους απαρνηθούμε; Ο κόσμος είναι διχασμένος.
Για να μπορέσουν οι φτωχές περιοχές να αντιμετωπίσουν τον αυξανόμενο αριθμό των προσφύγων, η κυβέρνηση δημιούργησε μια πιστωτική γραμμή έκτακτης ανάγκης ύψους ενός δισ. ευρώ για τα επόμενα δύο χρόνια. Δόθηκε επίσης και ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στο Αμβούργο. 26 εκατομμύρια ευρώ για τη διαχείριση των αναγκών των προσφύγων.
Όσο για τους πρόσφυγες; Μένουν με την ελπίδα και την υπόσχεση για έναν νέο νόμο που θα κάνει λίγο πιο εύκολη την διαδικασία εξασφάλισης άδειας παραμονής σε όσους κάνουν προσπάθεια να ενταχθούν στην κοινωνία…