Πώς βελτιώνεται η ποιότητα ζωής και η αυτονομία όσων πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον; Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε ένα μικρό αισθητήρα, ένα κινητό
Πώς βελτιώνεται η ποιότητα ζωής και η αυτονομία όσων πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον; Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε ένα μικρό αισθητήρα, ένα κινητό τηλέφωνο κι ένα ζευγάρι ακουστικά.
Ο Πέρε Μπος πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον εδώ και 16 χρόνια. Ο ίδιος μας λέει: «Κάποτε έπαιζα ακορντεόν. Κι όταν ήθελα να πιέσω τα κουμπιά με το αριστερό χέρι, αντί να μπορώ να κρατήσω το ρυθμό με τα δάχτυλά μου, απλά έπιανα το ακορντεόν… Απλά δεν μπορούσα…»
Συμμετέχει σε ένα ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα για την παροχή βοήθειας σε ασθενείς, ώστε να διαχειριστούν με μεγαλύτερη αυτονομία τα στάδια της ασθένειάς τους.
Ο αισθητήρας καταγράφει την κίνησή τους. Όταν χάνεται ο συντονισμός, ακουστικά ερεθίσματα βοηθούν να περπατήσει κανονικά.
Μέσω του κινητού, η ιατρική ομάδα λαμβάνει δεδομένα, ώστε να παρακολουθεί τη νόσο και να προσαρμόζει τη φαρμακευτική αγωγή και το σχήμα αποκατάστασης.
Η νευρολόγος Άνγκελς Μπαγιές από το ιατρικό κέντρο «Teknon» εξηγεί: «Η συσκευή μας λέει για πόσες ώρες ο ασθενής είναι εντός και εκτός συντονισμού και πώς κινείται σ’ αυτά τα δύο στάδια. Μπορούμε επίσης να γνωρίζουμε αν ο ασθενής πάσχει από εμφράξεις ή όχι ή πόσες εμφράξεις υφίσταται μέσα σε μία ημέρα. Μπορούμε επίσης να ξέρουμε πόσο γρήγορα μπορεί να βαδίσει. Κι όταν το σύστημα αυτόματα εντοπίζει προβλήματα κινητικότητας του ασθενούς, ενεργοποιεί ακουστικά ερεθίσματα, ώστε να τον βοηθήσει να περπατήσει καλύτερα».
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η ενσωμάτωση ηλεκτρονικών εξαρτημάτων και περίπλοκων αλγόριθμων σε μια εργονομική, μικρή, αξιόπιστη και διακριτική συσκευή.
Σύμφωνα με τον ερευνητή Κάρλος Πέρεθ Λόπεθ από το Πολυτεχνείο της Καταλονίας, «μέσα στον αισθητήρα έχουμε έναν μετρητή που παρακολουθεί την επιτάχυνση του ατόμου που βαδίζει. Επίσης έχουμε ένα μαγνητόμετρο που λειτουργεί σαν πυξίδα, καταγράφοντας δεδομένα σε μαγνητικά πεδία. Υπάρχει επίσης ένα γυροσκόπιο, που καταγράφει την κίνηση του ασθενούς σε τρεις άξονες στο δεδομένο χώρο. Αυτά τα δεδομένα καταγράφονται και αναλύονται με μαθηματικούς αλγόριθμους. Και στο τέλος μπορούμε να ταξινομήσουμε κάθε κίνηση που κάνει ο ασθενής».
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι πρώτες δοκιμές επιβεβαιώνουν τη χρησιμότητα της συσκευής ως προς τη μεγαλύτερη αυτονομία του ασθενούς.
Οι ίδιοι οι ασθενείς έχουν προτείνει κάποιες μικρές βελτιώσεις, όπως μας λέει η νοσηλεύτρια του «Teknon» Πάολα Κίσπε: «Οι περισσότεροι ασθενείς λένε πως θα προτιμούσαν μικρότερους αισθητήρες. Υπάρχει επίσης ένα κενό της τάξης του ενός λεπτού από τον εντοπισμό του προβλήματος μέχρι την αποστολή του ακουστικού ερεθίσματος. Και οι ασθενείς επίσης λένε ότι θα προτιμούσαν να ακούν μουσικούς ρυθμούς, αντί για τον ξερό ήχο ενός μετρονόμου»
Τώρα οι ερευνητές ονειρεύονται κάτι ακόμη μεγαλύτερο: η συσκευή να έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει τη φαρμακευτική αγωγή του ασθενούς σε πραγματικό χρόνο με βάση τις ανάγκες του οργανισμού του.
Ο μηχανικός τηλεπικοινωνιών του Πολυτεχνείου της Καταλονίας και συντονιστής του προγράμματος REMPARK Ζοάν Καμπεστάνι εξηγεί: «Το επόμενο βήμα είναι να μετατρέψουμε αυτή τη συσκευή σε μια πλήρως ιατρική συσκευή. Ένα μηχάνημα που θα μπορεί να βοηθά τους κλινικούς ιατρούς να βγάζουν καλύτερες διαγνώσεις, αλλά και να αλλάζουν τη φαρμακευτική αγωγή, δηλαδή να βελτιώνουν την υγεία των ασθενών. Ωστόσο, οι ιατρικές συσκευές βρίσκονται υπό αυστηρή ρύθμιση στην Ευρώπη, επομένως θα πρέπει να εργαστούμε περαιτέρω προς αυτήν την κατεύθυνση».
Δείτε σχετικά: Πρόγραμμα REMPARK