ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτην ανατολική Ουκρανία, η εικόνα των παιδιών που «παίζουν πόλεμο» προκαλεί ανατριχίλα.
Οι κινήσεις που μιμούνται δεν προέρχονται από τα βιβλία, το σινεμά ή την τηλεόραση.
Τα παιδιά δεν αναπαριστούν εικόνες που γέννησε η παιδική φαντασία, αλλά βιώματα από την καθημερινότητά τους.
Στο χωριό Τσερμάλικ, που ελέγχεται από τις δυνάμεις του Κιέβου, ο 11χρονος Τόλικ παίζει με τους φίλους του μέσα σε τεράστιους κρατήρες, που προκλήθηκαν από βόμβες και νάρκες.
«Τσακώνονται», ποιος έχει βρει τον βαθύτερο.
Έχουν γίνει φίλοι με τους στρατιώτες της γειτονικής βάσης.
Ο Τόλικ ήθελε να δει από κοντά την ανταλλαγή πυρών με φιλορώσους αυτονομιστές.
Γλίτωσε από θαύμα.
«Οι σφαίρες έσκισαν το ύφασμα εδώ στον ώμο μου και πέρασαν. Σίγουρα ήμουν πολύ τυχερός», λέει.
Η κοντινή πόλη Ποπάσνα έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα από τον πόλεμο.
Πολλές οικογένειες έμειναν άστεγες και ζουν σε υπόγεια.
Η Τατιάνα αγωνιά για το μέλλον της κόρης της, Ζλάτα:
«Είναι τριών χρονών και ξέρει τι είναι τα τανκς. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Ήδη σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Ποιο θα είναι το επόμενο στάδιο; Λένε ότι τα παιδιά της δεκαετίας του ’90 είναι ανυπόφορα, αλλά τι θα γίνει με αυτά τα παιδιά; Θα μεγαλώσουν ανάμεσα σε ερείπια. Δεν υπάρχουν ούτε νηπιαγωγεία, ούτε σχολεία, δεν υπάρχει τίποτα».
Η βιομηχανική πόλη Χάρτσιζκ ελέγχεται από φιλορώσους αυτονομιστές.
Σε ένα καταφύγιο για εγκαταλελειμμένα παιδιά, ο επτάχρονος Σεριόζα ζωγραφίζει όπλα.
Έχασε τους γονείς του από φυματίωση και χωρίστηκε από τα αδέλφια του λόγω γραφειοκρατίας.
Φιλοξενήθηκε από ανάδοχους γονείς, που όμως τον εγκατέλειψαν γιατί η κυβέρνηση του Κιέβου σταμάτησε να χορηγεί επιδόματα σε περιοχές που ελέγχονται από αποσχιστές.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, πάνω από 1,5 εκατομμύριο παιδιά στην Ουκρανία δεν έχουν πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης, εκπαίδευση ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ 12χρονη Γιούλια εκθειάζει τους αποσχιστές και χρησιμοποιεί υποτιμητικές εκφράσεις για τους Ουκρανούς.
«Καταλαβαίνω πως και αυτοί είναι άνθρωποι, αλλά σκοτώνουν. Μου το είπε ο παππούς μου», λέει.
Η Έλενα Νικουλένκο φροντίζει 22 εγκαταλελειμμένα παιδιά.
«Αυτά τα παιδιά έχουν μονόπλευρη πληροφόρηση. Βλέπουν πως οι κυβερνητικές δυνάμεις μας πυροβολούν και ότι οι γονείς και τα αδέλφια τους παίρνουν τα όπλα για να μας προστατεύσουν. Τα παιδιά ακούν τις συζητήσεις των μεγάλων. Ακούν για τους “κακούς Ουκρανούς”, ή ότι οι γονείς τους είναι τρομοκράτες, και αποκαλούνται και τα ίδια μεταξύ τους τρομοκράτες», τονίζει.
Η Έλενα φοβάται, πως τα σημάδια στην ψυχή τους δεν θα φύγουν ποτέ.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ