Ο Κουντσί Εργκουνέρ θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δεξιοτέχνες της παραδοσιακής μουσικής των Μεβλεβήδων. Παίζει νέι και προέρχεται από οικογένεια
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Κουντσί Εργκουνέρ θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δεξιοτέχνες της παραδοσιακής μουσικής των Μεβλεβήδων. Παίζει νέι και προέρχεται από οικογένεια που έχει ασπαστεί εδώ και αιώνες τις αρχές των Σούφι και ασχολείται με τη συγκεκριμένη μουσική.
Βρέθηκε από πολύ νωρίς σε συγκροτήματα που συνόδευαν τους Περιστρεφόμενους Δερβίσηδες στα ταξίδια τους στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Ο μουσικός μίλησε στο euronews, κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Μουγκάμ στο Αζερμπαϊτζάν για τη σχέση παραδοσιακής και σύγχρονης μουσικής Σούφι:
«Υπάρχει μια electro-dance εκδοχή της μουσικής των Σούφι, σήμερα. Αν και η συγκεκριμένη μουσική έχει στενότερες συγγένειες με την τέκνο. Υπάρχει μια ολοένα και μεγαλύτερη αγάπη γι’ αυτή τη μουσική, κυρίως από εκείνους που ζουν κοντά στον δυτικό τρόπο ζωής, στις μουσουλμανικές κοινωνίες. Βλέπεις ανθρώπους να ασχολούνται, να μαθαίνουν νέι, να μελετούν τις παραδόσεις των Σούφι, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχουν και αυτοί που ενδιαφέρονται για τον μυστικισμό των Σούφι, που δεν είχαν μέχρι σήμερα καμιά σχέση με την παράδοση».
Ο Εργκουνέρ μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει αρχιτεκτονική το 1973. Έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από 200 άλμπουμ μέχρι σήμερα, ενώ ασχολείται και με την κινηματογραφική μουσική. Σε ένα από τα τελευταία του άλμπουμ, το «Ισλάμ και μπλουζ», το οποίο κυκλοφόρησε το 2013, περιέχονται ποιήματα του Ιμπν Αραμπί, του ανδαλουσιανού φιλοσόφου και ποιητή, τα οποία έχουν έντονες μουσικές επιρροές από το φλαμένκο. Το πρότζεκτ αυτό υποστηρίχτηκε από το Ισπανικό Υπουργείο Πολιτισμού:
«Ασχοληθήκαμε με τον μυστικισμό που είναι έμφυτος στην παράδοση των Σούφι. Αυτός ο μυστικισμός υπήρχε στην Ανδαλουσία, από την ισλαμική της περίοδο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ιμπν Αραμπί. Έχει μια ποιητική συλλογή που ονομάζεται «Η μετάφραση των συναισθημάτων σου». Μουσικοί του φλαμένκο διάβαζαν αυτά τα ποιήματα, ενώ εμείς τα απαγγέλλαμε στην αραβική γλώσσα. Άρα, ο στόχος μας δεν ήταν να συνδυάσουμε το φλαμένκο με τη δική μας μουσική. Θέλαμε να δείξουμε ότι η πολιτιστική μας κληρονομιά φτάνει από τις ακτές της Ισπανίας, μέχρι την Ινδία, πολύ πέρα δηλαδή από τα εθνικά μας σύνορα. Θέλαμε λοιπόν να υπογραμμίσουμε ότι αυτή η μουσική έχει τόσο μεγάλη επιρροή. Είναι κάτι που δικαιολογείται απόλυτα».
Τελικά ο πολιτισμός και μια συγκεκριμένη παράδοση ανήκει σε μία χώρα αποκλειστικά;
Σίγουρα, τα όρια της κάθε κουλτούρας δεν μπορούν να περιορίζονται στα σύνορα του κάθε κράτους. Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις που έχουν εθνικιστικούς σκοπούς, προσπαθούν να σφυρηλατήσουν μόνο μία κουλτούρα ως εθνική, καθαρή κουλτούρα του λαού τους. Εμείς παίζουμε όμω; μουσικές που έχουν γράψει έλληνες και αρμένιοι συνθέτες. Είναι δικοί μας αυτοί οι Αρμένιοι. Για παράδειγμα αν αφαιρέσετε τα έργα των Αρμένιων Τάτιος Εκσερτσιγιάν και Χαμπαρτσούμ από την Κωνσταντινούπολη και την τουρκική μουσική παράδοση, δεν θα υπάρχει πλέον αυτό που θεωρούμε δική μας μουσική.