Τα «παιδιά του Τσερνόμπιλ» μιλούν στο euronews

Τα «παιδιά του Τσερνόμπιλ» μιλούν στο euronews
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

H Όλγα Ζακρέβσκα είναι επαγγελματίας φωτογράφος και έχει το δικό της στούντιο στο Κίεβο της Ουκρανίας. Γεννήθηκε στις 11 Απριλίου του 1986 στην

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

H Όλγα Ζακρέβσκα είναι επαγγελματίας φωτογράφος και έχει το δικό της στούντιο στο Κίεβο της Ουκρανίας.

Γεννήθηκε στις 11 Απριλίου του 1986 στην Πρίπιατ, μια πόλη που βρίσκεται κοντά στο εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ. Έκει ζούσε μεγάλος αριθμός εργαζομένων, ανάμεσα τους και ο πατέρας της, ειδικός σε ζητήματα πυρηνικής ενέργειας.

![](http: //static.euronews .com / άρθρα / 304874 / 300x369_olga2.jpg )
«Έζησα στην Πρίπιατ τις πρώτες 15 ημέρες της ζωής μου. Φύγαμε στις 26 Απριλίου του 1986 και περάσαμε περίπου ένα χρόνο σε σπίτια φίλων στο Κίεβο. Ήμουν μικρή εκείνη την εποχή και μπορώ να πω πως απορρόφησα το άγχος και τις ανησυχίες της μητέρας μου για το μέλλον. Ένα χρόνο μετά, μας δόθηκε το δικό μας διαμέρισμα και νιώθαμε μεγάλη ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Ο πατέρας μου συνέχισε να ταξιδεύει στο Τσερνόμπιλ και να δουλεύει εκεί.

Το Τσερνόμπιλ είναι μέρος της οικογενειακής μας ιστορίας, τουλάχιστον για το χρονικό διάστημα που μπορώ να θυμηθώ. Οι γείτονες μας, επίσης εργάστηκαν στο εργοστάσιο. Ήταν μέρος της καθημερινής μας ζωής, ένα μέρος της σχέσης μας με το κράτος.

Αυτή τη στιγμή προσπαθώ να αξιολογήσω τι σημαίνει για μένα το Τσερνόμπιλ. Όταν έγινα 25, ξαφνικά συνειδητοποίησα πως έζησα και μεγάλωσα στη σκιά αυτού του φοβερού γεγονότος. Γι ‘αυτό τώρα αναζητώ άλλες οικογένειες με ανάλογες εμπειρίες και τις καλώ να φωτογραφηθούν στο στούντιο μου. Μετά την φωτογράφιση, κουβεντιάζουμε. Πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς έχουν οικογένειες και παιδιά. Φυσικά ανησυχούμε για την υγεία μας. Όταν ήμουν μικρή, οι γιατροί έλεγαν: «Δεν έχουμε ιδέα για το πώς η ακτινοβολία μπορεί να σας επηρεάσει. Κάποια πράγματα είναι προβλέψιμα, αλλά πολλά άλλα δεν είναι. Αισθάνομαι ότι άνθρωποι, όπως και εμείς που γεννηθήκαμε στην Πρίπιατ, δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να σκεφτούμε και να αναλύσουμε την σημασία του Τσερνόμπιλ για μας. Κάποιοι προτιμούν να ξεχάσουν και να σπρώξουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους κάθε ανάμνηση.

Προσωπικά, πιστεύω ότι καλύτερο είναι να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το Τσερνόμπιλ και να κλείσουμε τις πληγές μας. Νομίζω πως έτσι θα χτίσουμε μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο μέλλον. Ναι, ο χρόνος θεραπεύει, αλλά δεν θεραπεύει τα πάντα. Πιστεύω ότι ορισμένες πληγές μπορούν να σε κάνουν πιο ισχυρό. Νομίζω ότι οι συνομήλικοι μου και εγώ είμαστε δυνατοί άνθρωποι και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής. Όμως παλιότερα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τις επιφυλάξεις και τον φόβο: Αφού μετακομίσαμε, πολλοί γονείς δεν άφηναν τα παιδιά τους να παίζουν με τον αδελφό μου και εμένα, γιατί πίστευαν πως είχαμε ραδιενέργεια και πως ήταν μεταδοτική.

Εδώ και κάποιο καιρό φωτογραφίζω τις «οικογένειες του Τσερνόμπιλ». Τώρα θέλω να προχωρήσω σε ένα πιο ολοκληρωμένο project. Όμως για μένα, πιο σημαντικό είναι να βρω, να εντοπίσω φίλους και συναδέλφους των γονιών μου. Θέλω να βρω ποιοι εργάστηκαν μαζί με τον πατέρα μου το 1986 και να τους φέρω πάλι κοντά.

Ο Ολεξέι Στάρινετς γεννήθηκε στις 26 Απριλίου του 1986 σε μια μικρή πόλη, λίγα χιλιόμετρα νότια της ουκρανικής πρωτεύουσας. Τώρα είναι αθλητικός δημοσιογράφος και ζει στο Κίεβο. Κάθε χρόνο στα γενέθλιά του, πάντα του υπενθυμίζουν πως είναι «μωρό του «Τσερνόμπιλ». Όμως δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον και πιστεύει πως η ζωή προχωράει.

![](http: //static.euronews .com / άρθρα / 304874 / 300x398_olexiy2.jpg )
«Η πρώτη μου ανάμνηση του Τσερνομπίλ; Η πρώτη μνήμη των γενεθλίων μου, φυσικά! Οι άνθρωποι πάντα μιλούσαν γι ‘αυτό, στο σπίτι και στο σχολείο, από τότε που γεννήθηκα. Η μαμά και η γιαγιά μου, μου είπαν ότι άκουσαν για την καταστροφή από την πρώτη ημέρα. Στο μαιευτήριο όπου γέννησε η μαμά μου, έκλεισαν τα παράθυρα για να κρατήσει την ακτινοβολία εκτός, ενώ έπλεναν συνεχώς τα πατώματα. Η έκρηξη συνέβη τις πρώτες πρωινές ώρες της 26 Απριλίου. Γεννήθηκα περίπου στις 18:00 εκείνης της ημέρας.

«Όταν ήμουν μικρός μετακομίσαμε μερικές φορές και σε κάθε νέο σχολείο με υπέβαλαν σε ιατρικό check-up. Ήμουν πάντα ο πιο υγιής! Φυσικά, οι γονείς μου ποτέ δεν έπαψαν να σκέφτονται και να ανησυχούν για τις επιπτώσεις του Τσερνόμπιλ, αφού γεννήθηκα και έζησα μόλις 250 χιλιόμετρα μακριά και μερικές φορές ταξιδέψαμε ακόμη πιο κοντά!

«Όχι, δεν θεωρώ τον εαυτό μου παιδί του Τσερνομπίλ. Δεν έχει επηρεάσει την υγεία μου για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Αισθάνομαι απόλυτα φυσιολογικός. Δεν έχω πάει ποτέ στο Πρίπιατ και στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ. Είμαι σίγουρος ότι θα πάω κάποια μέρα για να δω ακριβώς πως είναι, πως ήταν. Είμαι θετικός απέναντι στην πυρηνική ενέργεια. Αν αντιμετωπιστεί σωστά, είναι ασφαλής και περιβαλλοντικά ορθή. Από όσο καταλαβαίνω, το ατύχημα στο Τσερνομπίλ οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος.

Ναι, φυσικά, το Τσερνόμπιλ είναι μέρος της ιστορίας μας, αλλά δεν το σκέφτομαι συχνά. Πάντως, οι φίλοι μου πάντα θυμούνται τα γενέθλιά μου!

Ο Γιούρι Βισένσκι είναι επίσης δημοσιογράφος και ζει στο Κίεβο. Γεννήθηκε την 1η Απριλίου του 1986. Ο πατέρας του δούλευε στη ζώνη αποκλεισμού κατά τους μήνες μετά το ατύχημα.

![](http: //static.euronews .com / άρθρα / 304874 / 350x327_Yuri2.jpg )
«Η μητέρα μου πήγε να μείνει με τη γιαγιά μου στη Μολδαβία μετά το ατύχημα και ο μπαμπάς μου ερχόταν να μας επισκεφτεί όταν μπορούσε. Μιλούσαμε για το Τσερνόμπιλ περιστασιακά, αλλά ευτυχώς η οικογένεια μας δεν επηρεάστηκε σημαντικά. Είμαστε όλοι αρκετά υγιής, ακόμη και αν το περιβάλλον στην Ουκρανία ήταν ιδιαίτερα μολυσμένο.

Το Τσερνόμπιλ είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ιστορίας μας. Η Ουκρανία έγινε γνωστή στην Ευρώπη με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Υπάρχουν όμως πολλά άλλα πράγματα που με κάνουν περήφανο ως Ουκρανό. Η δήλωση της ανεξαρτησίας της χώρας, οι αθλητικές νίκες των συμπατριωτών μου στο ποδόσφαιρο από την Κίεβο Ντιναμό, αλλά και οι επιτυχίες των Ολυμπιονικών μας.

Ωστόσο, όλα αυτά τα θετικά γεγονότα δεν μπορούν να διαγράψουν την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή, η οποία έβλαψε όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εγώ πραγματικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου «παιδί του Τσερνομπίλ». Ευτυχώς, δεν έχει επηρεάσει την υγεία μου. Όμως μέσα από τη δουλειά μου, βλέπω παιδιά και γονείς που έχουν αρρωστήσει. Είναι πολύ λυπηρό.

«Δεν έχω πάει ποτέ στη ζώνη αποκλεισμού, αλλά πολλοί φίλοι μου έκαναν το βήμα. Τώρα είναι πολύ εύκολο να πάει κανείς για μια ξενάγηση. Ο «αποκλεισμός» είναι αρκετά περιορισμένος.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ουκρανία: 29η επέτειος από το δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ

Β. Ζελένσκι: «Η Μόσχα σχεδιάζει επικίνδυνες προβοκάτσιες στην Ζαπορίζια»

Τσερνόμπιλ: 37 χρόνια από την καταστροφή