Με όπλο ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα στρατολόγησης, που αξιοποιεί το ίντερνετ και τα social media, η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος έχει καταφέρει να
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜε όπλο ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα στρατολόγησης, που αξιοποιεί το ίντερνετ και τα social media, η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος έχει καταφέρει να προσελκύσει χιλιάδες νέους και νέες από δυτικές χώρες.
Πολλές φορές οι εθελοντές δεν έχουν καν βαθιά γνώση του Ισλάμ. Αυτή είναι η περίπτωση του 20χρονου Ρέντα Νιντάλια, από το Λάιντεν της Ολλανδίας.
Ο πατέρας του, μετανάστης από το Μαρόκο, μετανιώνει που δεν του δίδαξε τον μετριοπαθή ισλαμισμό.
«Οι άνθρωποι αυτοί είναι επαγγελματίες. Ξέρουν ακριβώς ποιο είναι το θήραμά τους. Διαλέγουν τα εύκολα θύματα, αυτούς που μπορούν με ευκολία να υποστούν πλύση εγκεφάλου», λέει ο Μοχάμεντ Νιντάλια.
Ο 16χρονος Μούσλιμ και ο 18χρονος Ραμζάν, από το χωριό Ομάλο της βορειοοανατολικής Γεωργίας, ξεκίνησαν ένα πρωί να πάνε σχολείο όπως κάθε μέρα.
Δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι.
Οι συγγενείς τους καταγγέλλουν πως στο μικρό χωριό δρουν επιτήδειοι, που υπόσχονται στους νέους χρήματα.
«Όταν επαναλαμβάνεις καθημερινά σε νεαρούς πως η τζιχάντ είναι ότι καλύτερο και ότι θα σε πάει στον παράδεισο, ότι θα ανταμειφθείς πλουσιοπάροχα, τότε τα παιδιά αυτά πιστεύουν πως κάνουν το σωστό», λέει η Τίνα Μπορκασβίλι, μητέρα ενός εκ των δύο νεαρών.
Υπολογίζεται πως περίπου 3.300 Δυτικοευρωπαίοι έχουν προσχωρήσει στις τάξεις των τζιχαντιστών.
«Από το 1945, καμία άλλη σύγκρουση στο μουσουλμανικό κόσμο δεν έχει συγκεντρώσει τόσους ξένους όσο αυτή. Φυσικά, ορισμένοι άνθρωποι παίρνουν τη θρησκεία πολύ σοβαρά και πήγαν εκεί συνειδητά, γιατί αντιπροσωπεύει την θρησκευτική τους ουτοπία. Άλλοι όμως προσελκύονται από την περιπέτεια και τον ενθουσιασμό», λέει ο αναλυτής Πέτερ Νόιμαν.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι δυτικές χώρες επέδειξαν πολύ αργά αντανακλαστικά και δεν αντέδρασαν έγκαιρα στο φαινόμενο.
Οι οικογένειες των ριζοσπαστικοποιημένων νεαρών αποδίδουν ευθύνες στις κυβερνήσεις.
«Ας υποθέσουμε πως ο γιος μου επιστρέφει. Πώς θα είναι όμως; Δεν θα είναι ο ίδιος με πριν. Θα είναι εντελώς διαφορετικός. Και η ολλανδική κυβέρνηση μπορούσε να το έχει αποτρέψει αυτό. Γιατί τώρα ο γιος μου, εκεί στη Συρία, μαθαίνει πράγματα. Ίσως έχει μάθει να φτιάχνει βόμβες, ή να πυροβολεί», λέει ο Μοχάμεντ Νιντάλια.