Δράμα: Τα φαβορί του ελληνικού διαγωνιστικού τμήματος

Δράμα: Τα φαβορί του ελληνικού διαγωνιστικού τμήματος
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Νέοι κινηματογραφιστές αλλά και δημιουργοί που έχουν γράψει αρκετά χιλιόμετρα συμμετέχουν στο φετινό εθνικό διαγωνιστικό πρόγραμμα του 38ου Φεστιβάλ ελληνικών ταινιών μικρού μήκους Δράμας. 41 συνολικά ταινίες διεκδικούν φέτος τα βραβεία της διοργάνωσης, που θα απονεμηθούν το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου.

Οι θεματικές τους καλύπτουν όλη την γκάμα των ζητημάτων: η σύγχρονη κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, η μετανάστευση, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η θρησκεία, η φτώχεια, η θέση της γυναίκας, η ζωή και ο θάνατος, η ανεργία.

Ανάμεσά τους ξεχωρίσαμε 9 ταινίες που, κατά τη γνώμη μας, θα πρωταγωνιστήσουν στα βραβεία:

Το «Σύκο» του Νικόλα Κολοβού έχει να κάνει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι σε ένα χωριό. Η Ελένη είναι στο κρεβάτι του θανάτου και ζητά από τον σύζυγό της, Κώστα, να φάει ένα σύκο. Ο άνδρας της θα κάνει τα πάντα για να της το φέρει, αντιμετωπίζοντας δεκάδες αντιξοότητες. Το μόνο που έχει στο μυαλό του είναι να ικανοποιήσει την τελευταία επιθυμία της γυναίκας του. Ο σκηνοθέτης, που μας έχει χαρίσει επίσης το εξαιρετικό «I am Gay», διαχειρίζεται το θέμα του με έναν τρυφερό τρόπο, αποσπώντας μια πολύ δυνατή ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή του, Κώστα Λάσκο. Πατώντας πάνω σε ένα πολύ καλό σενάριο φωτίζει με έναν διαφορετικό τρόπο το θάνατο, αλλά και τη ζωή στην ελληνική επαρχία. Μια ταινία που αφήνει το θεατή με ένα μεγάλο χαμόγελο στο τέλος για τη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων και την αγάπη που υπάρχει γύρω μας.

Ο Νίκος Τσεμπερόπουλος στο δεύτερο κινηματογραφικό του βήμα σκιαγραφεί το πορτραίτο του Σάιμον. Πρόκειται για έναν συμπαθητικό νεαρό που ζει μοναχικά στο Λονδίνο, αποξενωμένος από όλους και από όλα. Δεν έχει καθόλου φίλους και γι’ αυτό τους αναζητά με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, μέσω του facebook. Το «Simon says» σε καθηλώνει από την πρώτη στιγμή, χάρις στον πρωταγωνιστή του. Είσαι μαζί του σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο αγώνα που στήνει για να βρει φίλους. Κατανοείς την ανάγκη του, υποκλίνεσαι στον μοναδικό τρόπο που έχει βρει για να συμπληρώνει το φωτογραφικό του άλμπουμ. Δυνατό σενάριο, πολύ καλή μουσική επένδυση, ωραία ατμόσφαιρα είναι μόνο μερικά από τα πλεονεκτήματα αυτής της ταινίας, που διακρίνεται για την ευρηματικότητα του σεναρίου και τη φρέσκια σκηνοθετική ματιά του δημιουργού της.

Αυτές είναι κατά τη γνώμη μας, οι δύο πιο ολοκληρωμένες κινηματογραφικές προτάσεις του φετινού ελληνικού προγράμματος.

«Euroman» είναι ο τίτλος της νέας δουλειάς του Γαβριήλ Τζάφκα, που ζει και εργάζεται πλέον στην Κοπεγχάγη. Μετά τον εξαιρετικό «Ναυτικό» που είχαμε δει πέρσι στην Δράμα, σειρά παίρνει τώρα ένας πλούσιος νεαρός επιχειρηματίας, που λατρεύει τα ακριβά ρούχα, τα πολυτελή εστιατόρια, τα γυμναστήρια. Ζει στον κόσμο του, που δεν έχει καμιά σχέση με το τι γίνεται στην πραγματικότητα γύρω του. Μέχρι που αυτή η πραγματικότητα θα έρθει να γκρεμίσει τον γυάλινο πύργο του, εξορίζοντάς τον από την πολυτελή του συνθήκη. Πρόκειται για ένα καυστικό σχόλιο πάνω στην κενότητα της ζωής της ανώτερης οικονομικά τάξης μέσα από άψογα κάδρα και μουσικές επιλογές που εντείνουν την ειρωνία και το χιούμορ της σκηνοθετικής ματιάς.

Ο «Ανάδρομος» είναι η πρώτη ταινία μικρού μήκους του Βασίλη Κεκάτου. Η κάμερα παρακολουθεί την προσπάθεια μιας πλούσιας γυναίκας που ζει μια πολυτελή ζωή, χωρίς κανένα πρόβλημα να προσπαθεί να βάλει τέλος σ’ αυτήν, να βγει έξω από την καθημερινή ρουτίνα του απόλυτου τίποτε, να ξεκινήσει κάτι καινούργιο. Ο δημιουργός με όχημα την πρωταγωνίστριά του (Λένα Δροσάκη), που γράφει τέλεια στο φακό, προσφέρει μια άρτια αποτύπωση (άψογη φωτογραφία) του κόσμου αυτού, που ετοιμάζεται να καταστραφεί. Απόλυτο στυλιζάρισμα κι εσωτερικές «θεατρικές» ερμηνείες στο σκηνοθετικό ντεμπούτο ενός κινηματογραφιστή, που φαίνεται ότι ελέγχει πλήρως τη φόρμα και τα μέσα του.

Ο Χρήστος Χουλιάρας στήνει μια συγκινητική Οδύσσεια με άξονα ένα παιδικό αυτοκίνητο, στην ταινία «Dream toy». Ο θεατής παρακολουθεί τις διαδρομές του, τα πρόσωπα με τα οποία συνδέεται, τις σχέσεις που έχει αυτό το παιχνίδι και στο τέλος μαθαίνει την αλήθεια. Έξυπνο σενάριο, καθαρή σκηνοθετική ματιά, ωραία ιδέα που υλοποιείται υποδειγματικά, δίνοντας σημαντικό χώρο στο συναίσθημα.

«4 Μαρτίου» είναι ο τίτλος της νέας ταινίας του Δημήτρη Νάκου. Η Μαρία, μια νεαρή Ουκρανή προσέχει την κυρία Ουρανία, σ’ ένα απομακρυσμένο ελληνικό χωριό. Κανείς δεν ξέρει το μυστικό της, εκτός από τον Χρήστο, ο οποίος δεν αργεί να το αξιοποιήσει. Η Μαρία πρέπει να αντιδράσει, γιατί δεν έχει καμιά άλλη επιλογή. Η οικονομική κρίση, τα αδιέξοδα της ελληνικής επαρχίας και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τα θέματα που θίγονται σ’ αυτή την παραγωγή που ξεχωρίζει για την καθαρή σκηνοθετική ματιά, το δυναμικό της σενάριο, την στέρεη κλιμάκωση της δράσης και την ολοκληρωμένη ανάπτυξη των χαρακτήρων της. Το μεγαλύτερό της όπλο δεν είναι άλλο από την καθηλωτική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας Ρομάννα Λόμπατς.

Ο Στέλιος Καμίτσης καταπιάνεται στην «Κατηφόρα» του με την ανθρώπινη σεξουαλικότητα και την προσπάθεια μιας μητέρας να δει και να συμφιλιωθεί με την σεξουαλική ιδιαιτερότητα του γιου της. Το κάνει με έναν τρόπο γλυκό, τρυφερό, γεμάτο χιούμορ, που γεμίζει τον θεατή με αισιοδοξία και χαμόγελο. Φόντο του ο φιδωτός κατήφορος που οδηγεί στο λιμάνι ενός νησιού, όπου μια μάνα συζητά με το αγόρι του γιου της για την πραγματική του σεξουαλική ταυτότητα. Λυδία Φωτοπούλου και Λουκιανός Μοσχονάς συνθέτουν ένα ιδανικό δίδυμο, που έχει χημεία μεταξύ του και αφήνει μέσα από τους διαλόγους αλλά και τις σιωπές του να αποκαλυφθεί με ελαφρότητα, χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα το συγκεκριμένο θέμα.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η «Έκδυσις» της Φαίδρας Τσολίνα έχει να κάνει με έναν συμβατικό άνδρα, ο οποίος αφού χαλάσει το αυτοκίνητό του, μπλέκει σε μια σειρά σουρεαλιστικών καταστάσεων. Αυτές παρέα με μια άγνωστη γυναίκα θα τον οδηγήσουν να εγκαταλείψει την προηγούμενη ζωή του, να εκδυθεί του παρελθόντος του και να χαράξει ένα νέο δρόμο, βουτώντας στη θάλασσα. Τα μεγάλα ατού της ταινίας είναι η φωτογραφία της, το υποδόρειο χιούμορ της, μια μαγευτική αμηχανία που αφήνει και πάνω από όλα ο πρωταγωνιστής της Προμηθέας Αλειφερόπουλος που αποδίδει με μαεστρία τον ήρωα που κοντοστέκεται πριν κάνει την μεγάλη αλλαγή στη ζωή του και πετάξει τα παλιά του ρούχα.

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στο ολοκληρωμένο εικαστικό σύμπαν που έκτισε ο Μανώλης Μαυρής στο «Blue Train». Πρόκειται για ένα ψυχαναλυτικό παιχνίδι, μια επιστροφή στην αθωότητα της παιδικής ηλικίας, μέσα στο βαγόνι ενός τρένου, που τρέχει προς το άγνωστο. Η ταινία μοιάζει να ξεπηδά μέσα από το κινηματογραφικό κόσμο του Γουές Άντερσον, με αποτέλεσμα να αναρωτιέσαι σε αρκετά σημεία για την αιτία που έγινε, καθώς έχεις συνέχεια μια εντύπωση deja vu, ενώ και σεναριακά μένει μετέωρη στο τέλος. Παρόλα αυτά, το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ θετικό: υπάρχουν στιγμές που αγγίζουν την τελειότητα ενώ είναι σαφές ότι ο σκηνοθέτης ελέγχει τα μέσα του και έχει όραμα για αυτό που κάνει.

Τέλος δύο παρατηρήσεις, που έχουν να κάνουν με το ελληνικό πρόγραμμα της φετινής χρονιάς: Βλέποντας το σύνολο των παραγωγών, το πρώτο πράγμα που αναρωτιέται κανείς είναι πώς κάποιες από αυτές έφτασαν στην τελική φάση (οι 41 επιλέχθηκαν από ένα σύνολο 168), καθώς δεν είναι λίγες αυτές που είναι άτεχνες, πρωτόλειες, με τεχνικά και σοβαρά σεναριακά προβλήματα. Γι’ αυτό και ίσως θα ήταν μια σκέψη για το μέλλον, το διαγωνιστικό πρόγραμμα να περιορίζεται σε ένα πιο σφιχτό αριθμό 20-25 συμμετοχών και να υπάρχει παράλληλα ένα πανόραμα των υπόλοιπων ελληνικών παραγωγών.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με την τεράστια διαφορά, σε όλα τα επίπεδα, που παρατηρήθηκε φέτος, των ταινιών που έχουν γίνει στο εξωτερικό, ή με την υποστήριξη ξένων παραγωγών σε σύγκριση με τις αντίστοιχες δημιουργίες που έχουν γίνει στο εσωτερικό, μόνο με εγχώρια μέσα. Αυτό έχει να κάνει τόσο με τα λιγοστά οικονομικά μέσα των δημιουργών στην Ελλάδα, αλλά και με το πόσο λίγα επενδύουν κράτος και ιδιώτες στις ταινίες μικρού μήκους στη χώρα μας.

Αποστολή στη Δράμα: Γιώργος Μητρόπουλος

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Newcomers: Από την πρώτη δίκη του #MeToo στην Ελλάδα, στο σκακιστικό σύμπαν του «Πανελλήνιον»

Ρίκα Πανά: « Η ζωή σε μαθαίνει ότι πρέπει να βρεις έναν τρόπο να διαμαρτυρηθείς»

World Travel Awards 2024: Η Ελλάδα κορυφαίος προορισμός στην Ευρώπη