ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈνα πλούσιο, γεμάτο εκπλήξεις και αφιερώματα πρόγραμμα μας περιμένει φέτος στο Animasyros 8.0, στην Ερμούπολη. Λίγες μέρες πριν την έναρξη της μεγάλης γιορτής του animation, ζητήσαμε από τον διευθυντή προγράμματος της διοργάνωσης, Θοδωρή Καραμανώλη να μας προτείνει τις δέκα ταινίες, που πρέπει να δούμε πάση θυσία από τις 24-27 Σεπτεμβρίου στην Ερμούπολη:
«Φιλοξενώντας ένα πρόγραμμα αισθητά μεγαλύτερο απ’ αυτό ενδεχομένως μπορούν να αντέξουν 4 μέρες στον μαρμάρινο παράδεισο της Ερμούπολης, το AnimaSyros 8.0 παρουσιάζει έναν εξαντλητικά εκλεκτικό κατάλογο, τριακοσίων και πλέον ταινιών. Αναζητώντας κοινούς παρανομαστές στην φετινή επιλογή, πέραν των θεματικών που οι ίδιοι είχαμε θέσει, ανακαλύψαμε πως στον πυρήνα της βρίσκεται ένα εκτενές δοκίμιο για τις ανθρώπινες σχέσεις. Γύρω του, περιστρέφονται κινούμενα σχέδια που υπογραμμίζουν μια απ’ τις κυρίαρχες, και σίγουρα την πιο ενδιαφέρουσα τάση στο χώρο τη δεδομένη στιγμή: μια σαρωτική επιστροφή στις παραδοσιακές φόρμες και τις καλές τέχνες. Αν έπρεπε να διαλέξουμε 10 ταινίες του να περιγράψουν τα παραπάνω…
A Man Called Man του Guy Charnaux (CA)
Υπάρχουν πράγματα στα οποία δεν χωράει διαλεκτική. Όταν το μήνυμά σου πρέπει να περάσει μέσα από αυτά, πριν φτάσει διαυγές στο θεατή, σχεδόν πάντα ο αποτελεσματικότερος τρόπος είναι ο πιο απλός. Η ταινία του Βραζιλιάνου κι ενοχλητικά ταλαντούχου Guy Charnaux είναι ακριβώς μια υπενθύμιση για το παραπάνω. Ένα αγόρι γνώρισε ένα κορίτσι, ερωτεύτηκαν… και τότε ξέσπασε η βία. Ένα μεταμοντέρνο φιλμάκι, βασισμένο σε μοντέρνο διήγημα (http://thescrambler.com/rafael-sperling.html), φτιαγμένο με πολλά μολύβια, αρκετό κόπο και λίγο από το αίμα του σκηνοθέτη (που χρησιμοποιήθηκε για να ανακατευτούν οι μολυβιές στο χαρτί).
My Dad του Marcus Armitage (UK)
Σε πρώτο επίπεδο πολύ δύσκολα ξεπερνάει κανείς την αψεγάδιαστη σύνθεση στις λαδομπογιές του Armitage. Στις «άτακτες» γραμμές παρεμβάλλονται αποκόμματα από εφημερίδες και η βαυκαλίζουσα περιγραφή ενός αγοριού για το θερμοκέφαλο πατέρα του. Ακολουθώντας , όσο μπορεί κανείς, τη σύγκρουση που τελείται πίσω απ’ το ζωηρά χρώματα (όλα από την απολύτως βασική γραφιστική παλέτα), ξαφνικά βρίσκεται να διαβάζει ένα σχόλιο για τη διαιώνιση της μισαλλοδοξίας από γενιά σε γενιά και το πως άνθρωποι σε μητροπόλεις των 20 εκατομμυρίων, καταφέρνουν να ζουν παγιδευμένοι στο μικρόκοσμό τους. Η ταινία έφερε το δημιουργό της υποψήφιο για BAFTA και του χάρισε το 1ο βραβείο στο σπουδαστικό τμήμα του φετινού Annecy.
My Dad (2014 Trailer) from Marcus Armitage on Vimeo.
Roadtrip του Xavier Xylophon (DE)
Αντίθετα με τα παραπάνω, ο Xavier Xylophon ξεφεύγει κατά πολύ από τα βασικά της αισθητικής. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να παγιώσει το στυλ του σε ένα άμεσα αναγνωρίσιμο και εντελώς προσωπικό σχέδιο. Ένα ημι-αυτοβιογραφικό roadtrip, που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, έμελλε να αποτελέσει την κορωνίδα και παράλληλα το breakthrough σε μια συνεπέστατη καριέρα, που μέχρι πρότινος μπορούσαμε μόνο να τη φανταστούμε να έρχεται, μέσα από λαχταριστά commissioned φιλμάκια.
ROADTRIP Trailer from Xaver Xylophon on Vimeo.
Velodrool του Sander Joon (EE)
Ένας ποδηλάτης ξεμένει από τσιγάρα κι έτσι αναγκάζεται να κερδίσει μια κούρσα, αν θέλει να συνεχίσει το κάπνισμα. Το σουρεάλ premise είναι πολύ λίγο για να περιγράψει τα όσα υπερβατικά συμβαίνουν στο Velodrool. Μια ταινία που, αν και ανήκει στην πιο ακμαία αυτή τη στιγμή animation σχολή της Ευρώπης, ξεφεύγει απ’ το εσθονικό πρότυπο κινούμενη σε πολύχρωμα κουλουάρ και πολύ πιο έντονες ταχύτητες.
Velodrool (Trailer) from Sander Joon on Vimeo.
Ernie Biscuit του Adam Elliot (AU)
Το τελευταίο «clayography» του Adam Elliot ξεκίνησε σαν το feature που θα διαδεχτεί το θρίαμβο του «Mary & Max». Μετά από περίπου 3 χρόνια ανάπτυξης και το budget να έχει κοπεί στα μισά, ο σκηνοθέτης άλλαξε ρότα και το μετέτρεψε στον πνευματικό διάδοχο του Harvey Krumpet. Όπως κι ο βραβευμένος με Oscar πρόγονός του, ο Ernie Biscuit ψάχνει να βρει κατανόηση σε έναν κόσμο που αδυνατεί να τον δεχτεί και παρότι η κατάστασή του δεν τον βοηθάει… θα την βρει στο πρόσωπο μιας απελπισμένης τυφλής κοπέλας και κάπου εκεί ουσιαστικά ξεκινάει η πρώτη ταινία στη μέχρι τώρα διαδρομή του Elliot, που μιλάει με τόσο άμεσο τρόπο για τον έρωτα. Ό,τι λείπει σε χρήμα, αναπληρώνεται με το παραπάνω από την αγάπη που έχει επενδύσει ο σκηνοθέτης στο πιο feelgood project της καριέρας του.
Isand του Riho Unt (EE)
Σε απόλυτη αντιδιαστολή με το Velodrool, το Isand είναι το αποκορύφωμα της τέχνης και της τεχνικής των Nuku Film. Είναι υψίστης ποιότητας χειροποίητο stop-motion, βασισμένο σε ένα διήγημα του μεσοπολέμου (το «Popi and Huhuu», αληθινός πολιτιστικός θησαυρός για τους Εσθονούς), με τη μουσική του Arvo Pärt και αρκετών ακόμη κορυφαίων. Οι πάντες στην υπηρεσία του Riho Unt, που πετυχαίνει εδώ το αδιαφιλονίκητο αριστούργημα μιας σπουδαίας καριέρας.
The Master by Riho Unt – trailer from Nukufilm on Vimeo.
Mi ne mozhem zhit bez kosmosa του Konstantin Bronzit (RU)
Το «Isand» πήρε φέτος στο Annecy το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, ήρθε δεύτερο δηλαδή. Και πραγματικά είναι τόσο καλό, που ένα έτερο αριστούργημα κανονικά δεν θα ήταν αρκετό για να του στερήσει τον Κρύσταλλο. Χρειάστηκε μια ταινία υπερπλήρης σε κάθε πιθανό επίπεδο, τεχνικό, αισθητικό και συναισθηματικό. Ένα φιλμ που δεν αρκούσε να είναι απλά τέλειο, αλλά κατάφερε να υπερκεράσει την ίδια την τελειότητά του, όντας παράλληλα απολύτως προσιτό σε κάθε έναν από τους θεατές του. Κι όλα αυτά ήταν το «We Can’t Live Without Cosmos» του Konstantin Bronzit, ένας ύμνος στην (πλατωνική;) αγάπη που ξετυλίγεται μέσα από την ιστορία δύο κοσμοναυτών. Χωρίς ίχνος υπερβολής, μια απ’ τις σημαντικότερες ταινίες που έγιναν για τη φιλία από καταβολής κινηματογράφου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗSonambulo του Theodore Ushev (CA)
Ο Ushev που με το «Gloria Victoria» μπήκε οριστικά στο πάνθεον των μεγάλων σύγχρονων animators, πατάει με το ένα πόδι στο «Romance sonámbulo» του Federico García Lorca, με το άλλο στις ύστερες συνθέσεις του Wassily Kandinsky και το αποτέλεσμα είναι μια επίδειξη υψηλής animation τεχνικής, που είναι αδύνατον να μη σε παρασύρει με το πάθος και το ρυθμό της.
Sonámbulo / The Sleepwalker – TRAILER from Bonobostudio on Vimeo.
Lato 2014 του Wojciech Sobczyk (PL)
Οκτώ χρόνια μετά την «Άνοιξη του 1999» (Wiosna 1999) ο Sobczyk ξεκίνησε την παραγωγή για έναν μεγαλόπνοο animation πίνακα, που είχε σαν κεντρικό θέμα την βία ως κινητήριο μοχλό σε κάθε σημαντική στροφή της ανθρώπινης ιστορίας. Παρότι δεν σταμάτησε στιγμή να το δουλεύει και δεν παρέκλινε χιλιοστό από το αρχικό του όραμα, του πήρε κάτι παραπάνω από 7 χρόνια να τον ολοκληρώσει. Το «τραχύ» κινούμενο σχέδιο που προέκυψε τον έφερε πέρυσι υποψήφιο στα μικρού μήκους των European Film Awards.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗDaphné ou la belle plante των Sébastien Laudenbach & Sylvain Derosne (FR)
Η ιστορία της Δάφνης και του Απόλλωνα αποτέλεσε πρώτη ύλη για πολλές από τις ταινίες που έφτασαν στις φετινές αιτήσεις συμμετοχής. Στην επιλογή προκρίθηκαν τελικά δύο, που βασίζονται μεν στην αφήγηση του Οβιδίου, βλέπουν όμως διαφορετικό αποτέλεσμα στην εξέλιξη του μύθου. Απ’ αυτές μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το «Daphné ou la belle plante», που ντύνει την αυτοβιογραφική αφήγηση μιας νεαρής στριπτιζέζ, με απολύτως βασικό pixilation και υπαινικτικό βίντεο. Η σύγχρονη Δάφνη είναι κι αυτή ανασφαλής κάθε φορά που εκτίθεται η ομορφιά της, έχει όμως την ανάγκη να νιώθει ποθητή. Καταλαβαίνει πως η νιότη της δεν είναι αιώνια και θέλει να προλάβει να ανθίσει πριν καταλήξει άψυχο κουφάρι, τεμαχισμένο απ’ τις ορέξεις του κάθε Απόλλωνα που την κυνηγάει.
DAPHNE TEASER from Sebastien Laudenbach on Vimeo.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ
Στις 22 Σεπτεμβρίου, το Διεθνές Φεστιβάλ και Αγορά Κινουμένων Σχεδίων Animasyros 8.0 και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση προσκαλούν το κοινό της Αθήνας να πάρει μία γεύση από την κινηματογραφική μαγεία που θα κατακλύσει την Ερμούπολη της Σύρου από τις 24 έως τις 27 Σεπτεμβρίου.
Θα παρουσιαστεί στο κοινό το πρόγραμμα της φετινής διοργάνωσης, ενώ θα έχουμε και την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα προβολών που περιλαμβάνει τις καλύτερες και βραβευμένες ταινίες κινουμένων σχεδίων που προβλήθηκαν στην προηγούμενη διοργάνωση του Φεστιβάλ (Animasyros 7.0 best of).
Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου 2015, ώρα 19.30, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών (Λ. Συγγρού 107- Αθήνα)
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑκολουθήστε το euronews στα Ελληνικά στο Facebook και στο Twitter