Ο Σόχαιμπ μαζί με τους γονείς του εγκατέλειψαν τη Συρία και αναζητούν μια νέα πατρίδα.
«Το νερό μπήκε στο σκάφος. Ήταν ένα πολύ παλιό πλοίο, ήμασταν τόσοι πολλοί άνθρωποι. Υπολογίζω περίπου 1380 άτομα. Ανάμεσα μας, πολλές γυναίκες και παιδιά. Όμως κάποια στιγμή, το πλοίο άρχισε να βουλιάζει. Τότε μέσω δορυφορικού τηλεφώνου, κάλεσα την ακτοφυλακή.
Μείναμε σε αυτό το σαπιοκάραβο περίπου για 36 ώρες. Όλα μύριζαν τόσο άσχημα. Ήμασταν συνεχώς ζαλισμένοι και κάναμε εμετό. Δεν μπορείς να αντέξεις για πολύ τέτοιες καταστάσεις, δεν γίνεται»
Ο Σόχαιμπ θυμάται πόσο υπέφερε μέχρι να φτάσει στη Γαλλία. O 37χρόνος Σύρος έφτασε στη Λυών πριν από 1,5 χρόνο.
Αποφάσισε να εγκαταλείψει την πατρίδα του και πλέον έχει το καθεστώς του πρόσφυγα στη Λυών. Ενώ κινδύνευε να πνιγεί, τον έσωσε η ιταλική ακτοφυλακή.
«Αυτή είναι η φωτογραφία μου, όταν κατάφερα να κοιμηθώ, μετά από ένα εξαντλητικό ταξίδι με το πλοίο. Ήμουν τόσο κουρασμένος και έτσι με ανακούφιση μπορώ να πω,είμαστε πλέον ασφαλείς!» δήλωσε ο Σόχαιμπ Αλ Ράγιες.
Μεγάλωσε στη Χαράστα, κοντά στη Δαμασκό. Πρόκειται για μια κωμόπολη, προπύργιο των ανταρτών που πολεμούν τον Άσαντ. Με τους γονείς του, ο Σόχαιμπ εγκατέλειψε το σπίτι του, τον Νοέμβριο του 2103.
Κατάφεραν να φτάσουν στη Βηρυτό και από εκεί αεροπορικώς στην Αίγυπτο.
Μετά από αρκετούς μήνες, αποπειράθηκε να περάσει τη Μεσόγειο, όμως απέτυχε.
Συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Τουρκία, ενώ οι γονείς του παρέμειναν στην Αίγυπτο.
Στη συνέχεια πήρε το αεροπλάνο για την Αλγερία και από εκεί έφτασε στις ακτές της Λιβύης. Μετά από πολλές περιπέτειες κατάφερε να φτάσει στην Ιταλία και από εκεί στη Γαλλία.
Τον Ιούνιο του 2014, κατάφερε να φτάσει στη Λυών με τρένο.
Δεν είχε χρήματα και δεν μπορούσε να συνεχίσει το ταξίδι του. Δεν μιλάει γαλλικά, ενώ η χώρα δεν φημίζεται για την θερμή υποδοχή των προσφύγων από τη Συρία.
«Όλοι οι Σύροι γνωρίζουν ότι η Γαλλία έχει μεγάλη γραφειοκρατία. Όλοι ξέρουμε πως δεν υπάρχει μέρος για να μείνει κανείς μόλις φτάσει. Ο καθένας πρέπει να βασιστεί στον εαυτό του. Αν δεν έχεις γνωστούς ή φίλους, τότε μάλλον θα κοιμηθείς στο δρόμο» δήλωσε ο Σόχαιμπ αλ Ράγιες.
Στη Λυών, ένας πρόσφυγας, μόνος του, χωρίς γυναίκα και παιδιά, δεν έχει καμία πιθανότητα να βρει δωμάτιο σε ένα από τα καταφύγια έκτακτης ανάγκης.
Το κέντρο «Maison des Réfugiés» φιλοξενεί όσους έχουν αιτηθεί άσυλο στην περιοχή. Ο διευθυντής τονίζει τη σημασία της υποστήριξης προς τους πρόσφυγες, ενώ σημειώνει πως μια θέση εδώ, ισοδυναμεί με νομική βοήθεια και με μια ταχυδρομική διεύθυνση.
«Δεν θα τους νταντεύουμε για μια ζωή, πρόκειται για μεταβατικό στάδιο. Χρειάζεται όμως προσπάθεια, γιατί από τους βομβαρδισμούς, από τα στρατόπεδα προσφύγων και τις θάλασσες πρέπει να υιοθετήσουν τον γαλλικό τρόπο ζωής. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Συχνά έχουμε ανθρώπους με πτυχία και υψηλή ειδίκευση. Όμως τα πτυχία τους δεν αναγνωρίζονται στη Γαλλία. Πως όμως να ξεκινήσει κάποιος τη νέα του ζωή, όταν δεν αναγνωρίζονται όσα έκανε τα περασμένα 20 χρόνια; Γιατί πρέπει να κάνει δουλειές του ποδαριού, μόνο και μόνο για να πληρώνει το νοίκι του;» υποστηρίζει ο Ζαν Φρανσουά Πλογκίν, διευθυντής του κέντρου φιλοξενίας.
Ο Σόχαιμπ μιλάει αγγλικά και ξέρει να χρησιμοποιεί υπολογιστές. Όμως δεν έχει καταφέρει να βρει δουλειά. Ζει στο καταφύγιο προσφύγων και παίρνει ένα επίδομα που με το ζόρι καλύπτει τα καθημερινά έξοδα διαβίωσης.
«Όλος ο όροφος μοιράζεται αυτή την κουζίνα, ενώ ο καθένας έχει το δικό του ντουλαπάκι. Διαπίστωσα ότι το ψωμί που αγοράζω από έξω είναι πολύ ακριβό. Όμως το ψωμί που φτιάχνω κοστίζει 2 ευρώ και μου φτάνει για 15 ημέρες» υποστηρίζει ο Σύρος πρόσφυγας, μιλώντας στην κάμερα του euronews.
Επειδή είναι Σύρος, μέσα σε τρεις μήνες κατάφερε και πήρε το καθεστώς του πρόσφυγα.
Πλέον είναι ασφαλισμένος, έχει άδεια οδήγησης και μια εκπτωτική ταξιδιωτική κάρτα. Το σημαντικότερο όμως είναι πως έχει κάρτα παραμονής δεκαετούς διάρκειας.
«Αυτή είναι η πιο σημαντική κάρτα στον κόσμο. Αυτή είναι η κάρτα παραμονής. Είναι μεγάλη βοήθεια, είναι μια περιουσία για εμάς. Πρόκειται για ένα μεγάλο βήμα, γιατί αποτελούν έγκυρα, νομικά έγγραφα. Μπορούμε να εργαστούμε, μπορούμε να ταξιδέψουμε, μπορούμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι» εξομολογείται ο Σόχαιμπ.
Οι γονείς τους βρίσκονται στην Αίγυπτο. Προς το παρόν, δεν μπορεί να τους φέρει.
«Θεού θέλοντος, σε 15 ημέρες, θα έχω διαβατήριο. Τότε, θα κάνω αίτηση για βίζα στην Πρεσβεία της Αιγύπτου. Ελπίζω πως θα μου την εγκρίνουν και έτσι θα μπορέσω να έρθω και να σας δω» λέει στην μητέρα του με την οποία μιλάει στο τηλέφωνο.
«Το μόνο που κάνω είναι να κάθομαι και να περιμένω. Περνάω τον χρόνο μου βλέποντας ειδήσεις και περιμένοντας νέα από τη Συρία. Ένας φίλος μου έστειλε μια φωτογραφία από ένα κτίριο που βρίσκεται δίπλα στο σπίτι μου. Έχει καταστραφεί και ίσως δεν έχει μείνει τίποτα στο χωριό μου. Ίσως όλα έχουν χαθεί» λέει ο Σόχαιμπ, ενώ κοιτάζει φωτογραφίες του παλιού του σπιτιού.
Πριν από λίγες ημέρες, συνάντησε τον Χοσάμ, που επίσης κατάγεται από τη Χαράστα. Έφτασε στη Λυών πριν από ένα μήνα, αφού κατάφερε να πάρει Visa. Είναι κάτοχος διδακτορικού στον τομέα της πληροφορικής και έχει σπουδάσει στη Γαλλία.
Ακόμη δεν έχει πάρει το καθεστώς του πρόσφυγα, όμως μιλάει Γαλλικά και αυτό του δίνει σημαντικό πλεονέκτημα.
Ένας άλλος Σύρος φίλος του, ο Ραάφατ, ζει στη Γαλλία από τότε που ήταν φοιτητής. Το 2014, απέκτησε την γαλλική υπηκοότητα.
«Αυτοί δεν είναι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν με κρατικά επιδόματα. Δουλεύω εδώ, ξέρω πολλούς ανθρώπους που εργάζονται και θέλουν να προκόψουν, να προχωρήσουν. Το πιο σημαντικό λοιπόν, είναι να διευκολυνθούν οι διοικητικές διαδικασίες, ώστε να μην χάνουν πολύ χρόνο. Πρέπει επίσης να μάθουν γαλλικά, διότι είναι πολύ σημαντικό να ενταχθούν σωστά στην κοινωνία» υποστηρίζει ο Ρααφάτ μιλώντας στην κάμερα του euronews.
Μέσα σε 1,5 χρόνο, ο Σόχαιμπ έκανε μόλις 15 μαθήματα γαλλικών. Αυτό δεν αρκεί για να νιώσει αυτοπεποίθηση και τελικά να μπει στην αγορά εργασίας. Ίσως γι’ αυτό, θέλει κάποια μέρα, να γυρίσει στο σπίτι του.
«Η ελπίδα μου είναι να τελειώσει ο πόλεμος και να επιστρέψουμε στη χώρα μας. Εκεί θέλουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Όχι εδώ, γιατί πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Και είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να ξεκινήσεις από το μηδέν και να χτίσεις μια καινούρια ζωή» πιστεύει ο Σύρος πρόσφυγας.