Τέσσερις καρδιές αντιμέτωπες με τις επιθυμίες τους

Πνευματικά Δικαιώματα

Δημοσιεύθηκε 20/01/2016 - 10:22

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η ομάδα bijoux de kant παρουσιάζει στο Θέατρο Τέχνης, της Φρυνίχου το νέο έργο του Άκη Δήμου «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα», το οποίο είναι εμπνευσμένο από την «Πρώτη Αγάπη» του Ιωάννη Κονδυλάκη. Πρόκειται για μια παραλλαγή της εμβληματικής νουβέλας και, ταυτόχρονα, μια συμφωνία για τέσσερα πρόσωπα ενορχηστρωμένη από το φάντασμα της αδύνατης Αγάπης.

Ο έφηβος Γιωργής είναι ερωτευμένος με την Βαγγελιώ, που είναι 15 χρόνια μεγαλύτερή του. Την κοπέλα δεν την θέλει καθόλου η μάνα του. Τον στέλνει μακριά στον ξάδελφό του για να την ξεχάσει. Αυτός όμως δεν μπορεί να την βγάλει από το μυαλό του. Γυρίζει αλλά η αγάπη του είναι άρρωστη. Τον Γιωργή όμως διεκδικεί ερωτικά και ο ξάδελφός του…Η ιστορία θα πάρει απρόσμενη τροπή.

Η ελληνική παράδοση αποκτά σύγχρονη πνοή χάρις στην ποιητική «επέμβαση» του Άκη Δήμου και το εικαστικό θέατρο που προτείνει εδώ και αρκετά χρόνια με συνέπεια ο Γιάννης Σκουρλέτης, επενδύοντας πάντα σε έναν ιδιότυπο λυρισμό, σε ένα απόκοσμο σύμπαν συναισθημάτων.

Συναντήσαμε την Λένα Δροσάκη και τον Γιάννη Παπαδόπουλο, που ερμηνεύουν τη Βαγγελιώ και τον Γιωργή και μιλήσαμε μαζί τους για το έργο, για την αγάπη και τους μεγάλους έρωτες και για το αν όλα αυτά που συμβαίνουν στο έργο, έχουν σχέση με την εποχή μας.

-Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα. Όλοι οι ήρωες βασανίζονται σ’ αυτό το έργο…

Γιάννης Παπαδόπουλος: Πραγματικά, τραβούν μεγάλα βάσανα, λόγω της καρδιάς τους, ο καθένας. Οι επιθυμίες τους θα καθορίσουν ανεξίτηλα τη ζωή τους. Ο έρωτας είναι μονόδρομος για αυτούς, ταυτόχρονα όμως θα αποτελέσει και τη φυλακή τους.

Λένα Δροσάκη: Στα θέματα της καρδιάς νομίζω ότι δεν μπορείς να απαντήσεις πολύ εύκολα. Δεν μπορείς να πάρεις εύκολα αποφάσεις. Ιδιαίτερα όταν είσαι μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, βασανίζεσαι πολύ, ζεις πραγματικά μέσα στην καταιγίδα.

-Τι έχει αλλάξει ο Άκης Δήμου σε σχέση με την νουβέλα του Ιωάννη Κονδυλάκη;

Λένα Δροσάκη: Ουσιαστικά όλο το έργο! Πρόκειται στην ουσία για μια μετεγγραφή, όπως κάνει συχνά ο Γιάννης Σκουρλέτης στα έργα που ανεβάζει και σύμμαχός του είναι για άλλη μια φορά ο Άκης Δήμου.

Γιάννης Παπαδόπουλος: Νομίζω ότι αυτό που κάνει η ομάδα είναι να παίρνει τα κείμενα εκεί που τελειώνουν και να τα συνεχίζει. Σαν να λέει αυτά που δεν έχουν ειπωθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με το συγκεκριμένο έργο και αυτά που λέγονται τώρα, δεν μπορούσαν να ειπωθούν τότε λόγω εποχής.

Λένα Δροσάκη: Οι σχέσεις και οι συγκρούσεις υπάρχουν στο έργο του Κονδυλάκη, αλλά δεν υπάρχουν οι μονόλογοι που έχουμε στο έργο του Άκη Δήμου. Έρχονται στην παράστασή μας δηλαδή οι ήρωες για να μιλήσουν καθαρά και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους για τους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου. Να πουν αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Και εκφράζεται και ο έρωτας του ενός άνδρα για τον άλλο άνδρα, κάτι που δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καθαρά στην εποχή του Κονδυλάκη. Ο συγγραφέας όμως δείχνει με τον τρόπο του στο διήγημά του ότι ο έρωτας είναι έρωτας και δεν κοιτάει φύλα, καταστάσεις ή τον κοινωνικό περίγυρο. Δεν μπορείς να τον κρίνεις τον έρωτα.

Γιάννης Παπαδόπουλος: Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο εγώ θεωρώ ότι ο Άκης Δήμου έγραψε ένα έργο, που δεν είναι μονοδιάστατο. Δίνει σε όλους τους χαρακτήρες τη δυνατότητα να μιλήσουν. Περικυκλώνει από όπου μπορεί την αγάπη και δεν υπάρχει τελικά κάτι που δεν λέγεται. Δεν λείπει τίποτε από τις διαφορετικές πλευρές της. Και αυτό δίνει ένα ενδιαφέρον στο έργο, κυρίως όσον αφορά την πλοκή, την εξέλιξή του: κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή για το ποιο θα είναι το τέλος.

-Τι σας άρεσε σ’ αυτή την παραλλαγή;

Λ.Δ.: Αυτό που μου άρεσε είναι ότι όλοι οι χαρακτήρες στο έργο θέλουν να νιώσουν. Ψάχνουν για να νιώσουν. Ο καθένας το κάνει με το δικό του τρόπο. Προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από το πλαίσιο στο οποίο ζουν, από το ήδη υπάρχον μοτίβο της ζωής τους. Είναι όμως πολύ δύσκολο να επιτύχουν κάτι. Θέλει μεγάλη δύναμη να απογειωθούν, να σπάσουν τα δεσμά τους.

Γ.Π.: Εμένα αυτό που μου αρέσει και με συγκινεί είναι η επιθυμία και το δικαίωμα να μην ξεχνάς. Ότι μπορεί η ζωή να προχωρά, αλλά υπάρχουν και οι άνθρωποι που μένουν κολλημένοι σε ένα περιστατικό, σε ένα πρόσωπο, σε έναν τρόπο ζωής, σε ένα παρελθόν. Εγώ σέβομαι την επιλογή αυτών των ανθρώπων. Μου αρέσει. Αυτή είναι η προσέγγιση της παράστασης και του κειμένου του Άκη Δήμου. Ο επίλογος του έργου σέβεται την επιλογή του κεντρικού χαρακτήρα και δεν τον αντικρίζει υποτιμητικά ή αρνητικά. Σέβομαι την επιλογή του και τη θαυμάζω, παρόλο που εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Από την άλλη πλευρά, μου φαίνεται πολύ λίγη η συμβουλή που δίνουν πολλοί σε ανάλογες περιπτώσεις, ότι «Έλα μωρέ, η ζωή συνεχίζεται». Δεν είναι κάτι τόσο απλό. Εμένα με ταράζει η δύναμη των γεγονότων.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Εσύ Λένα, αντιλαμβάνεσαι τη σχέση, τα αισθήματα των δύο πρωταγωνιστών, που ερμηνεύετε; Έχεις υπάρξει κολλημένη στο παρελθόν, με μια κατάσταση, με ένα πρόσωπο;

Λ.Δ.: Ναι έχω υπάρξει, γι’ αυτό και μπορώ να καταλάβω την επιλογή του βασικού χαρακτήρα. Θέλει μεγάλη δύναμη να μπορείς να ζεις σε έναν άλλο κόσμο. Να συμβαίνουν πράγματα γύρω σου και εσύ να μην τα αντιλαμβάνεσαι. Είναι ωραία τα πάθη, όταν μπαίνουν στη ζωή σου.

-Η αγάπη είναι μια απάντηση στο πώς πρέπει να διάγουμε αυτόν τον βίο; Η ζωή του ήρωα καθορίζεται από τη σχέση του με το Βαγγελιώ.

Λ.Δ.: Ναι η αγάπη μας καθορίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή μας. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Μπορεί να ερωτευθεί, ή να καταστραφεί από έναν έρωτα. Όλοι οι ήρωες έχουν, κατά τη γνώμη μου, την αγάπη ως οδηγό.

Γ.Π.: Όλοι αλληλοτροφοδοτούνται από την αγάπη που έχουν για τους άλλους. Όλα τροφοδοτούν την αγάπη με αγάπη.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Υπάρχουν αντίστοιχα μεγάλες αγάπες σήμερα; Ή απλά τις διαβάζουμε στα βιβλία και τις βλέπουμε στο σινεμά και το θέατρο;

Λ.Δ.: Υπάρχουν μεγάλες αγάπες γύρω μας ακόμη και σήμερα. Απλώς δεν την παρατηρούμε ή δεν της δίνουμε τόσο μεγάλη αξία. Και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να βρισκόμαστε σε έναν μεγάλο έρωτα ή μια μεγάλη αγάπη και να μην την πιστεύουμε ιδιαίτερα. Εγώ αυτό νομίζω ότι συμβαίνει σήμερα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας αποσπούν. Φοβόμαστε να μπούμε μέσα ολοκληρωτικά σε μια αγάπη που μπορεί να είναι χαοτική, που μπορεί να μας απορρυθμίσει. Κι εγώ έχω χάσει την πίστη μου στις μεγάλες αγάπες. Αυτό που μας λείπει σήμερα είναι ότι δεν παραδινόμαστε στον άλλο, άνευ όρων. Ζυγίζουμε τα πάντα. Φοβόμαστε μήπως και ξεγελαστούμε.

Γ.Π.: Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχουν σήμερα τα εμπόδια στην αγάπη που συναντούσαμε κάποια άλλη εποχή. Η γνώμη μου είναι ότι επειδή πλέον τίποτε δεν απαγορεύεται, αυτό οδηγεί την αγάπη να μην εκδηλώνεται δυνατά ή να αργεί να ανθίσει. Μπορεί να υπάρχουν και σήμερα δυσκολίες και αντιξοότητες, αλλά δεν είναι τα μεγάλα εμπόδια που υπήρχαν κάποτε: καταγωγής, φύλου, ηλικίας, οικονομικής κατάστασης. Αν δηλαδή η Μαίρη και ο Μιμίκος είχαν τότε κινητά, δεν θα υπήρχε η παρεξήγηση και η τραγική κατάληξη. Τα πράγματα σήμερα είναι πολύ πιο εύκολα, ανοικτά και πρακτικά. Από την άλλη πλευρά κι εγώ αισθάνομαι ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να σκοτωθούμε για μια σχέση, να αλλάξουμε μέσα από τον έρωτα και αυτό είναι κάτι που το έχει κτίσει η εποχή μας. Είσαι μαζί με τον άλλο και αισθάνεσαι ότι δεν μιλάτε για το ίδιο πράγμα. Εγώ δεν το βλέπω όπως η Λένα. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει φόβος να μπεις σε μια σχέση, αλλά περισσότερο κούραση. Λες πού να μπαίνω τώρα σε μια καινούργια σχέση! Γι’ αυτό και πιο εύκολα κάνεις σεξ από σχέση τώρα πια.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ: Άκης Δήμου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Σκουρλέτης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Κώστας Δαλακούρας
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Ανδρέας Κασάπης
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Δήμητρα Λιάκουρα
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Χριστίνα Θανάσουλα
ARTWORK: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
ΒΙΝΤΕΟ: Βασίλης Κεκάτος – Artώ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μυρτώ Αποστολίδου
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΛΥΡΕΣ: Παντελής Σταυρακάκης
ΠΑΙΖΟΥΝ: Τάνια Τσανακλίδου, Λένα Δροσάκη, Γιάννης Παπαδόπουλος, Νικόλας Αγγελής.

INFO

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ

Φρυνίχου 14, Πλάκα, τηλ. 2103222464 & 2103236732

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Link απευθείας προπώλησης

Ακολουθήστε το euronews στα Ελληνικά στο Facebook και στο Twitter

Σχόλια