ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Χρήστος Παλλαντζάς είναι ένας από τους σημαντικότερους αναπαραστατικούς ζωγράφους που έχει η χώρα μας, ένας πραγματικά ακάματος μάστορας του πορτραίτου. Επιστρέφει μετά από 10 χρόνια απουσίας από τα εικαστικά πράγματα της Αθήνας για να παρουσιάσει μια μεγάλη ατομική έκθεση με τίτλο «εἰ ἦς ὧδε» (εάν ήσουν εδώ), αυτή τη φορά στην γκαλερί Ευριπίδη. Πρόγευση για αυτή την μεγάλη έκθεση, που περιλαμβάνει σήμερα πάνω από 40 ζωγραφικά έργα, είχαμε πάρει στην Art Athina 2014.
Όπως πάντα πρωταγωνιστής στα έργα του είναι ο άνθρωπος. Τα συγκεκριμένα έργα χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να ολοκληρωθούν. Άλλαζαν διαρκώς αποτυπώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αγωνία του δημιουργού να συλλάβει την ψυχή του απεικονιζόμενου προσώπου, την προσπάθειά του να αποτυπώσει την αίσθηση της απώλειας. Ούτως ή άλλως δεν τον ενδιέφερε ποτέ η ζωγραφική ως αποτέλεσμα, αλλά ως διαδικασία.
Όπως ομολογεί ο ίδιος, πρόκειται για ένα αφιέρωμα «Σε ό,τι δεν ήλθε στην ώρα του, σ´ εκείνο το κενό πού αφήνει η απώλεια προσώπων, καταστάσεων, πραγμάτων ή και της ψυχής, επιτρέποντας, συνάμα, στον καλλιτέχνη να ξεδιπλώσει με τη δημιουργικότητά του όλη, τη μετουσίωση, ως υποκατάστατο ικανό να παρηγορήσει και να θεραπεύσει την ψυχή».
Γιατί έδωσε αυτόν τον τίτλο στην έκθεση; «Η φράση «εἰ ἦς ὧδε Κύριε…» (κεφ. ια. παρ.21). παρμένη από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, είναι αυτή που ορίζει το μέγεθος του δράματος που προηγείται της Αναστάσεως του Λαζάρου(…). Οι αρετές της υπομονής και της καρτερικότητας, όροι αντίθετοι με το πνεύμα του εφήμερου και του αναλώσιμου, έρχονται για να ορίσουν ξανά τη σχέση μας με το Θείο» τονίζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης και προσθέτει: «Εἰ ἦς ὧδε…οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε αλλά περισσότερο αυτό που θα ορίσει το μέγεθος της ψυχής μας στην ουσία της, το άλλο μας μισό που έχουμε απωλέσει».
Στους δύο ορόφους της αίθουσας τέχνης, υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας. Όλοι οι πρωταγωνιστές των έργων, πρόσωπα οικεία, μοιάζουν να προσδοκούν μια ανάσταση, μια νέα ζωή, μια δεύτερη ευκαιρία. Καλούν τον θεατή να συμμετάσχει στην κατάστασή τους, να σταματήσει να είναι αποστασιοποιημένος. Να θυμηθεί, να νοσταλγήσει τις δικές του απώλειες. Τι θα γινόταν αν ήταν εδώ αυτός που κάποτε αγαπούσαμε;
«Δεν υπάρχει τίποτε σ‘αυτά τα έργα που να έχει μπει εσκεμμένα για να μας ταράξει. Το γήρας, η αίσθηση της εξάντλησης της ανθρωπότητας που την διαπερνάει μια υπαρξιακή κούραση. Το γυμνό συγκλονίζει με διαφορετικό τρόπο, δεν επιδεικνύεται αλλά ούτε κρύβεται. Ο ζωγράφος αφιερώνει την ίδια επιμέλεια τόσο στα μικρά φυσικά ελαττώματα, όπως και σε κάθε άλλη λεπτομέρεια, χωρίς να φείδεται ιδιωτικών σκηνών της καθημερινότητας, υπαινιγμών συντελεσμένων περιπτύξεων. Θα έλεγε κανείς ότι τα πρόσωπα του Παλλαντζά θυμίζουν το θέατρο του Becket, είναι τόσο πολύ δεσμευμένα στο τίποτα, ώστε μένουν εξουθενωμένα» υπογραμμίζει η Νunzia Perrone, Διευθύντρια της ιταλικής Α100 Gallery.
Η Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, κ. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, σημειώνει στον κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση: «Είναι σημαντική κατάκτηση για έναν ζωγράφο, όταν μπορεί με άνεση να μεταφράσει σε καθαρό και πλούσιο χρώμα την πλαστικότητα του σώματος, τα επεισόδια του φωτός, τη σκιά και τα ημίφωτα. Να αποδώσει τα φώτα με πυκνή πάστα και να ελαφρώσει τη χρωστική ύλη στα σκιερά μέρη, γιατί η σκιά είναι άσαρκη… Ο Χρήστος αγαπάει το γενναιόδωρο χρώμα. Ολόκληρη η επιφάνεια των πινάκων του, που συνήθως είναι μεγάλοι, αφού τα γυμνά του είναι τις περισσότερες φορές φυσικού μεγέθους, πάλλονται από χρώμα. Τα λευκά σεντόνια είναι γεμάτα ιριδισμούς, οι τοίχοι του εργαστηρίου, τα πατώματα, τα χαλιά του παρέχουν ισάριθμες ευκαιρίες για χρωματικά επεισόδια».
Όλα αυτά τα πορτρέτα καθημερινών ανθρώπων έγιναν στο εργαστήριό του, στο Μεταξουργείο, γιατί ο ίδιος θέλει να ελέγχει απόλυτα το χώρο, το χρόνο και το μοντέλο του. Αυτός ο έλεγχος του προσφέρει μια αίσθηση ηρεμίας και ασφάλειας, μπροστά τους ταχύτατους ρυθμούς που κυλάει η κανονική ζωή έξω από το εργαστήριο, αλλά και στο δικό του χαοτικό τρόπο προσέγγισης της πραγματικότητας. Μέσα από τη ζωγραφική διαδικασία, εξισορροπεί το δικό του άγχος, συνεχίζει να μαθαίνει καινούργια πράγματα. Κανένα έργο δεν ολοκληρώνεται τελικά, κατά τη γνώμη του, όσο κι αν το δουλέψει. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ανέβαλε διαρκώς αυτή την έκθεση. Αξίζει να κάνετε μια βόλτα από το Κολωνάκι για να δείτε αυτή την εξαιρετική έκθεση ζωγραφικής.
Διάρκεια Έκθεσης : 18 Φεβρουαρίου – 26 Μαρτίου
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΚΘΕΣΗΣ
Γκαλερί Ευριπίδη
Ηρακλείτου 10 και Σκουφά Κολωνάκι, τηλ: 210 3615909, www.evripides-art.gr
Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή: 11.00-20.30, Σάββατο: 11.00 -15.00.
Κυριακή και Δευτέρα: Κλειστά
