Ήταν 11 Μαρτίου 2011 όταν σεισμός εννέα βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ «χτύπησε» την Ιαπωνία. Περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν από το σεισμό
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΉταν 11 Μαρτίου 2011 όταν σεισμός εννέα βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ «χτύπησε» την Ιαπωνία.
Περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν από το σεισμό και από το μετέπειτα τσουνάμι.
Οι 1.556 εξ αυτών στην περιοχή Ρικουζεντακάτα, που με βάση τις αναφορές «σβήστηκε από το χάρτη» λόγω του τσουνάμι.
Τα καταφύγια στην παραθαλάσσια πόλη ήταν κατασκευασμένα για κύματα τεσσάρων μέτρων, όμως εκείνη την ημέρα η ήσυχη πόλη σφυροκοπήθηκε από κύματα ύψους 13 μέτρων.
Πέντε χρόνια μετά από την καταστροφή, οι κάτοικοι της πόλης έχουν βρει ανάσα ζωής στο τζούντο. Βρήκαν την αισιοδοξία και την ελπίδα για το μέλλον…
_«Το 2011 βιώσαμε έναν τεράστιο σεισμό. Ο Δήμαρχος μας είπε να εκκενώσουμε την πόλη. Στην αρχή δεν δώσαμε σημασία αλλά σύντομα καταλάβαμε πως έπρεπε να τρέξουμε για να σωθούμε. Κάποιοι από εμάς ήμασταν τυχεροί και επιβιώσαμε.
»Το μπλε βέλος δείχνει το ύψος που έφτασε το τσουνάμι. Από τους 207 αγνοούμενους στην Ρικουζεντακάτα έχουν επιβεβαιωθεί 203 νεκροί. Συνολικά πέθαναν 1556 άνθρωποι.
»Έχασα κάποιους από τους μαθητές μου στη σχολή του τζούντο.Τον πρώτο καιρό μετά την καταστροφή ο κόσμος ήταν θλιμμένος και συντετριμμένος. Εγώ όμως πίστευα πως τίποτα δεν θα βελτιωνόταν, αν απλά μέναμε σπίτι μας, ζώντας στην κατάθλιψη.
»Έτσι ρώτησα τους μαθητές μου αν θέλουν να συνεχίσουμε το τζούντο. Συμφώνησαν, αλλά το τσουνάμι είχε καταστρέψει τη σχολή. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να προπονούμαστε στο δρόμο, στην άσφαλτο»_ λέει ο Κένζι Ιβαζάκι, πρόεδρος της ομοσπονδίας τζούντο της πόλης.
Η νεαρή τζουντόκα Οζάκα βρήκε στο αγαπημένο της άθλημα τον τρόπο να ξαναχτίσει τη ζωή της:
_«Ο δάσκαλός μου στη σχολή μου δίδαξε τη σημασία της συμπόνοιας προς τους συνανθρώπους μας. Ήταν μια ευκαιρία να εκτιμήσω το τι σημαίνει το τζούντο για μένα.
»Το πιο δύσκολο πράγμα στις 11 Μαρτίου δεν ήταν ότι χάσαμε σπίτια και κτίρια, αλλά ότι χάσαμε οικογένεια και φίλους. Λόγω όμως αυτής της εμπειρίας και της συμπαράστασης των ανθρώπων, τώρα πλέον ξέρω πόσο σημαντική είναι η ζωή. Πόσο σημαντικό είναι να είσαι ανεξάρτητος και να χτίζεις τη ζωή σου»_.
Τη σημασία του τζούντο και εν γένει του αθλητισμού στη διαδικασία επούλωσης των πληγών από αυτή την καταστροφή εξήραν και δύο επαγγελματίες τζουντόκα.
«Όταν βρίσκομαι με μικρά παιδιά στο τατάμι δεν νιώθω ότι ονειρεύονται μόνο νίκες στον αθλητισμό. Καταλαβαίνω ότι κάνουν και πιο μεγάλα όνειρα χάρη στο τζούντο», αποκαλύπτει η χρυσή Ολυμπιονίκης του 2004 και του 2008 Αγιούμι Τανιμότο.
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Ριουνουσόκε Χάγκα εξηγεί με απλά λόγια την προσφορά του τζούντο στον χαρακτήρα του ανθρώπου: «Το υπέροχο στοιχείο του τζούντο είναι ότι μας διδάσκει τη σημασία της συμπόνοιας και του σεβασμού για τους άλλους ανθρώπους. Από παιδιά μαθαίνουμε σωστούς τρόπους συμπεριφοράς. Και νομίζω πως αυτή είναι η ομορφιά του αθλήματος…».