Στις 10 Φεβρουαρίου, ο 45χρονος Αντρέι Κοστένκο, κατευθυνόταν από το Λουγκάνσκ προς την πόλη Μαρίνκα όταν κατάλαβε ότι η διαδρομή ήταν
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτις 10 Φεβρουαρίου, ο 45χρονος Αντρέι Κοστένκο, κατευθυνόταν από το Λουγκάνσκ προς την πόλη Μαρίνκα όταν κατάλαβε ότι η διαδρομή ήταν «μπλοκαρισμένη» από οχήματα σταματημένα σε ένα στρατιωτικό σημείο ελέγχου.
Προφανώς προσπαθώντας να παρακάμψει τις «ουρές των οχημάτων» βγήκε από το δρόμο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το μινι-βαν να χτυπήσει σε νάρκη και να εκραγεί. Ο Κοστένκο και άλλοι δύο επιβάτες σκοτώθηκαν.
Οι θάνατοι αυτοί προστέθηκαν σε ένα μακρύ κατάλογο απωλειών από τους αποκαλούμενους κρυφούς εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Περισσότεροι από 260 άμαχοι έχουν σκοτωθεί από νάρκες σε λιγότερο από δύο χρόνια συγκρούσεων μεταξύ των ουκρανικών κυβερνητικών δυνάμεων και των φιλορώσων αυτονομιστών.
Σε αυτούς προστίθενται άλλοι 479 μη στρατιωτικοί που έχουν υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς ή ακρωτηριασμούς, όταν κατά λάθος έπεσαν σε ένα ναρκοπέδιο.
Κανείς δεν ξέρει ποιος έχει ναρκοθετήσει τις περιοχές
Η θέση πολλών ναρκών δεν είναι εξακριβωμένη, απλώς έχει σημειωθεί σε πρόχειρα σχέδια από το στρατό.
Αυτό καθιστά τα πεδία ακόμη πιο επικίνδυνα για τους πολίτες οι οποίοι έχουν απόλυτη άγνοια ότι δίπλα τους βρίσκεται ένα φονικό ναρκοπέδιο.
Η ναρκοθέτηση περιοχών αποτελεί σαφή οπισθοδρόμηση στις προσπάθειες δεκαετιών της διεθνούς κοινότητας για την εξάλειψη των ναρκών.
Η Ουκρανία είναι μια από τις δέκα χώρες σε όλο τον κόσμο, όπου εξακολουθούν να είναι επικίνδυνες λόγω ύπαρξης πεδίων με νάρκες κατά προσωπικού.
Η Βόρεια Κορέα, το Ιράκ, η Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, η Κολομβία, η Λιβύη, η Υεμένη, η Τυνησία και η Μιανμάρ βρίσκονται σε αυτόν το τρομακτικό κατάλογο.
Περισσότερα από 10 χρόνια πριν, μια σημαντική διεθνής συνθήκη στην Οτάβα του Καναδά, απαγόρευσε τη χρήση ναρκών κατά προσωπικού.
Η συμφωνία την οποία υπέγραψε και η Ουκρανία, απαιτούσε την καταστροφή των αποθεμάτων σε νάρκες.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 με συμφωνία μεταξύ των κυβερνητικών ουκρανικών δυνάμεων και των φιλορωσικών δυνάμεων, επεκτάθηκε ο περιορισμός σε όλα τα είδη ναρκών.
Παρόλα αυτά ο ουκρανικός στρατός έχει αποκαλύψει στο euronews, ότι έχει τοποθετήσει στα ανατολικά τμήματα της χώρας ναρκοπέδια.
Οι δε αντάρτες έχουν από καιρό κάνει γνωστό ότι προχωρούν στις ίδιες ενέργειες δημιουργώντας μια φονική «κληρονομιά» κατά του άμαχου πληθυσμού για τα επόμενα χρόνια.
Χρονολόγιο
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ- Δεκέμβριος 2005: Η Συνθήκη Απαγόρευσης Ναρκών της Οτάβα απαγορεύει τη χρήση ναρκών κατά προσωπικού.
Κάπου 162 έθνη, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας συνυπέγραψαν και δεσμεύτηκαν να καθαρίσουν τα ναρκοπέδια και να καταστρέψουν τα αποθέματα σε νάρκες.
Η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Κίνα ήταν μεταξύ των χωρών που δεν υπέγραψαν.
Απρίλιος 2014: Ξεκινά η εμπόλεμη σύγκρουση μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των αυτονομιστών ανταρτών στα ανατολικά της Ουκρανίας.
Σεπτέμβριος 2014: Με την Συνθήκη του Μινσκ μεταξύ των δυνάμεων του Κιέβου και τους αποσχιστές αποφασίζεται να σταματήσει η ανάπτυξη ναρκοπεδίων και να καταστραφούν τα υπάρχοντα ναρκοπέδια
Μάρτιος 2016: Η Ουκρανία εξακολουθεί να έχει ένα εκτιμώμενο αποθεματικό ναρκών κατά προσωπικού άνω των 5 εκατομμυρίων και παραδέχεται τη χρήση τους στο έδαφός της.
Δυστυχώς καμία από τις σημαντικές συμφωνίες και συνθήκες δεν κατάφεραν να ελέγξουν τη στάση των αντιμαχόμενων πλευρών όσον αφορά τα ναρκοπέδια.
Οι Ουκρανοί πολιτικοί και στρατιωτικοί υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί κανείς να αναμένει ότι θα τηρούν τις συμφωνίες, όταν οι δυνάμεις των αυτονομιστών δεν κρατούν το δικό τους λόγο.
Η κατάργηση αυτών των όπλων είναι «προβληματική», ειδικά επειδή η πίεση που μπορεί να ασκηθεί στις δυνάμεις των ανταρτών, οι οποίοι, όπως και ο κύριος σύμμαχός τους η Ρωσία, δεν έχουν υποχρεώσεις στο πλαίσιο της συνθήκης της Οτάβα.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ*Πινακίδες, φυλλάδια και φορητές τουαλέτες *
Ο ΟΑΣΕ αναφέρει ότι οι μόνες προσπάθειες για την απομάκρυνση ναρκών γίνονται όταν πρέπει να επισκευαστεί κάποια βλάβη σε υποδομές, όπως σωλήνες νερού, το ηλεκτρικό δίκτυο ή οι σιδηροδρομικές γραμμές.
«Για την τοποθέτηση μιας νάρκης, το μέσο κόστος είναι περίπου 2 δολάρια, ας πούμε, ενώ για το ίδιο ναρκοπέδιο ο καθαρισμός του απαιτεί περίπου 1000 δολάρια», δήλωσε ο Ματίας Βέινριχ της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού.
Έτσι, μια πιο ρεαλιστική εναλλακτική λύση σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να είναι η επένδυση στην ευαισθητοποίηση των τοπικών πληθυσμών για τους κινδύνους απο τις νάρκες.
Η ΕΕ, ο Ερυθρός Σταυρός και ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη όλοι συνεργάζονται μέσω ενημερωτικών εκστρατειών, ενώ το Κίεβο χρησιμοποιεί όσους χάρτες διαθέτει για τον εντοπισμό των ναρκοπεδίων.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Ερυθρός Σταυρός έχει ακόμη εγκαταστήσει φορητές τουαλέτες στα σημεία ελέγχου που είναι γνωστό ότι περιβάλλονται από ναρκοπέδια για να σώσει τους ντόπιους πληθυσμούς από το να περιπλανιούνται σε ανοιχτά και επικίνδυνα πεδία.
Ακόμα και αν ο πόλεμος τελειώσει, θα είναι σχεδόν αδύνατο να δηλωθεί ότι ένα ναρκοπέδιο είναι 100% καθαρό.
Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα μπορεί τελικά να μην είναι τα χρήματα ή οι οργανώσεις που εμπλέκονται στην απομάκρυνσή τους.
Όπως λέει ο Ουκρανός πολιτικός και στρατιωτικός blogger Ντίμτρο Τιμτσουκ: « Οι νάρκες είναι κυρίως το σημάδι της έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ δυο λαών».