Φεστιβάλ Αθηνών: Γιαν κερνάει, Γιαν πίνει!

Φεστιβάλ Αθηνών: Γιαν κερνάει, Γιαν πίνει!
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου μπαίνει σε μια νέα τροχιά από φέτος, καθώς αλλάζουν άρδην η φιλοσοφία, ο σχεδιασμός, οι στόχοι του και το ελληνικό του χρώμα. Αυτό πάνω κάτω βγήκε από την πολυαναμενόμενη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του (ο ίδιος δηλώνει μόνο επιμελητής) Γιαν Φαμπρ. Η αλλαγή ξεκινά από την ονομασία του: από φέτος θα μιλάμε για το Διεθνές Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου. Χωρίς να γνωρίζουμε ακόμη τα ακριβή ονόματα, τις ημερομηνίες των παραστάσεων, τι θα γίνει στην Επίδαυρο και τη διάρκεια της διοργάνωσης (μάλλον ξεκινά στις 15 Ιουνίου με έκθεση), που ξεκινά σε λιγότερους από τρεις μήνες, ο φλαμανδός πολυτάλαντος δημιουργός ανέπτυξε την καλλιτεχνική κατεύθυνση που θα έχει ο θεσμός στην τετραετή θητεία του (2016-2019).

Ήταν εμφανές σ’ αυτή την πρώτη συνάντησή μας με τη νέα ηγετική ομάδα του φεστιβάλ, ότι περισσότερα ήταν αυτά που δεν ειπώθηκαν, παρά αυτά που ανακοινώθηκαν και απαντήθηκαν στις ερωτήσεις, καθώς κανείς δεν μπορούσε να πει με ακρίβεια και λεπτομέρειες τι μας περιμένει φέτος το καλοκαίρι, ποιος είναι ο προϋπολογισμός της διοργάνωσης και πότε θα έχουμε την πλήρη εικόνα για το πώς θα λειτουργεί από εδώ και πέρα. Ασάφεια, μπόλικη αερολογία και σουρεαλισμός ήταν τα κυρίαρχα στοιχεία.

«Δεν είμαι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ!»

Ο Φαμπρ κράτησε για τον εαυτό του, το ρόλο του επιμελητή του Φεστιβάλ Αθηνών, διευκρινίζοντας ότι δεν μπορεί, λόγω του αυξημένου φόρτου εργασίας του να είναι καλλιτεχνικός διευθυντής, παρότι το ΥΠΠΟ διέδιδε το αντίθετο τους τελευταίους μήνες. Είναι, όπως είπε, ένας δημιουργικός καλλιτέχνης που μπορεί να δίνει απλά συμβουλές, γιατί παράλληλα τρέχουν τα δικά του πρότζεκτ σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό θα συντονίζει και θα επιμελείται το φεστιβάλ μαζί με την πολυμελή ομάδα του με στόχο να δημιουργήσει σταδιακά συμπράξεις και συνέργειες ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και να βοηθήσει στην προώθηση των νέων δημιουργών. Βλέπει το Φεστιβάλ σαν μια μεγάλη εγκατάσταση. Όλα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι θα λειτουργήσει αποτελεσματικά αυτό το σχήμα που προτείνει, το οποίο είναι σαφές ότι αγνοεί τους σκοπέλους και τις ιδιομορφίες της ελληνικής πραγματικότητας.

Το φετινό πρόγραμμα

Πολύ λίγα ήταν αυτά που ανακοινώθηκαν επίσημα και συγκεκριμένα για το καλοκαίρι του 2016. Ας ξεκινήσουμε με τη φετινή χρονιά που θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στο Βέλγιο και στον ίδιο του Γιαν Φαμπρ. Το πρόγραμμα θα επικεντρωθεί στο «Βελγικό πνεύμα» (Belgian Spirit) και θα χαρακτηρίζεται από μια επιλογή έργων από αυτή τη χώρα. Μοιάζει λιγάκι με επίσημο έτος Βελγίου για τη χώρα μας ή για πολιτιστική προώθηση του καλλιτεχνικού του προϊόντος σε μαζική κλίμακα στην Ελλάδα. Χάσαμε την μπάλα από το πόσες φορές ακούσαμε τις λέξεις «Βέλγιο» και «βελγικός» στη συνέντευξη.

40 παραστάσεις θα αποτελούν το πρόγραμμα το οποίο είναι εστιασμένο στην πλειοψηφία του σε πτυχές της βελγικής τέχνης: θέατρο, χορός, performance, βιβλίο και ίσως λίγη μουσική. Τα ονόματα που ανακοινώθηκαν είναι των Anne-Teresa De Keersmaker/Rosas, Jan Lauwers/Needcompany, Jacques Delcuvellerie/Groupov and Sidi Larbi Cherkaoui/Eastman. Παράλληλα, θα παρουσιαστεί μετά τη Θεσσαλονίκη, ξανά η 24ωρη παράσταση του Φαμπρ «Mount Olympus. To glorify the cult of tragedy. A 24h performance» στις 9 προς 10 Ιουλίου. Η επιλογή των ονομάτων αυτών, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου καλλιτέχνη ήταν αναγκαστική, καθώς ο χρόνος που του δόθηκε για την διαμόρφωση του προγράμματος ήταν ελάχιστος. Αυτούς τους συμπατριώτες του γνώριζε, αυτούς πρότεινε. Πρόκειται βέβαια για πρόσωπα και ομάδες που έχουμε δει στο παρελθόν αρκετές φορές, χάρις στις μετακλήσεις τους από την Βίκυ Μαραγκοπούλου στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, τον Γιώργο Λούκο στο Φεστιβάλ Αθηνών και χάρις στη Στέγη τα τελευταία χρόνια. Δεν πρόκειται λοιπόν για κάτι καινούργιο όσον αφορά τα ονόματα.

Που είναι οι ελληνικές παραγωγές;

Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν υπάρχουν στο πρόγραμμα ελληνικές παραστάσεις, εκτός από τις 3 θεατρικές παραγωγές που ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες το Εθνικό Θέατρο (Οιδίποδας, Λυσιστράτη, Αντιγόνη). Οι υπόλοιπες ελληνικές παραγωγές αφορούν τρεις συναυλίες της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και τη συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή, που δεν έχει ανακοινώσει ακόμη το καλοκαιρινό της πρόγραμμα. Δηλαδή συμμετέχουν μόνο οι καθιερωμένοι θεσμικοί φορείς από την Ελλάδα. Δεν έχει ανακοινωθεί κάτι άλλο ελληνικό προς το παρόν, ενώ ο ίδιος ο διευθυντής ανακοίνωσε ότι το 80% του προγραμματισμού έχει ολοκληρωθεί.

Το βασικό πρόβλημα με αυτή την επιλογή είναι ότι οι ελληνικές παραγωγές έχουν εξαερωθεί φέτος. Καμιά σχέση με ό,τι συνέβαινε, επί θητείας του Γιώργου Λούκου. Είναι απόντες τον πρώτο χρόνο, φτωχοί συγγενείς τον 2ο & 3ο χρόνο. Το «λάθος» ή η παράλειψη αυτή δεν οφείλεται στον Φαμπρ, ο οποίος ομολόγησε με ειλικρίνεια, ότι δεν γνωρίζει τίποτε για την ελληνική χορευτική, εικαστική και θεατρική σκηνή, οπότε δεν μπορούσε να διαβάσει προτάσεις ή να αναθέσει παραγωγές τουλάχιστον για φέτος. Η ευθύνη αυτή ανήκει στο ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού, που δεν φρόντισε τους τελευταίους μήνες να αναθέσει σε κάποιο πρόσωπο ή ομάδα να μελετήσουν ελληνικές προτάσεις, οι οποίες υπήρχαν σε μεγάλο αριθμό στα συρτάρια της προηγούμενης διεύθυνσης.

Αποτέλεσμα είναι δεκάδες ηθοποιοί, σκηνοθέτες και λοιποί συντελεστές, που ήδη αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα ανεργίας, να χάνουν την ευκαιρία να δουλέψουν σε έναν θεσμό που πλήρωνε τις παραγωγές που ανέβαζε. Σε μια χώρα μάλιστα που η θεατρική της σκηνή δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από την αντίστοιχη βελγική, το αντίθετο μάλιστα, φέτος θα δούμε μόνο ΒΕΛΓΙΚΕΣ παραστάσεις. Αυτό είναι ένα μέγιστο ατόπημα εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, η οποία αντί να στηρίξει την ελληνική θεατρική και χορευτική παραγωγή που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και τους νέους καλλιτέχνες αφιερώνει το σημαντικότερο θεσμό της αποκλειστικά στο Βέλγιο και τους δημιουργούς του, επειδή ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής δεν γνωρίζει τίποτε για την Ελλάδα!

Τα χρήματα δηλαδή που δίνονται από την ελληνική πολιτεία θα πάνε λοιπόν αποκλειστικά σε βελγικές παραστάσεις και καλλιτέχνες που θα έρθουν από εκεί. Εισάγουμε τέχνη, χωρίς να προωθούμε και να στηρίζουμε τίποτε ελληνικό. Μιλάμε για ένα Φεστιβάλ Βρυξελλών στην Αθήνα. Παράλληλα, θα δούμε ένα τεράστιο αφιέρωμα στον ίδιο τον Φαμπρ, μέσα από παραστάσεις, βιβλία και εικαστικά έργα του. Δηλαδή Γιαν κερνάει, Γιαν πίνει! Να υπενθυμίσουμε βέβαια ότι έχουμε δει αρκετές θεατρικές και εικαστικές του δουλειές (πάνω από 10) τα τελευταία χρόνια. Θα χορτάσουμε δηλαδή Φαμπρ, καθώς ο πραγματικά καινοτόμος και ακραίος 58χρονος δημιουργός θα είναι στο κέντρο του προγράμματος και των παραστάσεων και τα επόμενα χρόνια και όχι μόνο το 2016, καθώς θα αναλάβει τη σκηνοθεσία αρκετών παραγωγών. Μοιάζει σαν να έχουμε ένα Φεστιβάλ Γιαν Φαμπρ με δεκάδες αφιερώματα στον πολυσχιδή δημιουργό. Και γι’ αυτό δεν φταίει τόσο ο ίδιος ο Φαμπρ όσο το Υπουργείο Πολιτισμού, που στη βιαστική έξωση του Γιώργου Λούκου, έδωσε λευκή επιταγή στον Φαμπρ να κάνει ό,τι θέλει για να γεμίσει γρήγορα το φετινό πρόγραμμα. Επιμένουμε ότι η αξία του είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο στο καλλιτεχνικό μενού του καλοκαιριού.

Εκθέσεις και αφιερώματα στον… Φαμπρ

Πάμε να δούμε τι άλλο ανακοινώθηκε: Τα εγκαίνια της έκθεσης «Stigmata» στο Μουσείο Μπενάκη, στις 15 Ιουνίου, θα αποτελούν μια πρόβα τζενεράλε που θα προετοιμάζει το κοινό για το φαμπριανό σύμπαν των διαφορετικών μορφών τέχνης και της ποιητικής του σώματος. Περιλαμβάνει σχέδια, φωτογραφίες, μακέτες και κινηματογραφικές αποτυπώσεις των παραστάσεων του φλαμανδού καλλιτέχνη, από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70, μέχρι σήμερα. Με αυτή την έκθεση θα ξεκινήσει μάλλον επίσημα το φεστιβάλ.

Στις 28 Ιουνίου, το κοινό θα συναντηθεί με τον Φαμπρ ως συγγραφέα, τα γραπτά του οποίου αποτελούν τη βάση της καλλιτεχνικής του έκφρασης. Επιφανείς Έλληνες ηθοποιοί θα διαβάσουν από τα νυχτερινά του ημερολόγια και από τα θεατρικά και ποιητικά του κείμενα, τα οποία θα εκδοθούν από τις εκδόσεις Νήσος. Στις 29 Ιουνίου θα γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης Βελγικής τέχνης στους χώρους περιοδικών εκθέσεων του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης με τίτλο «Αμβέρσα-Αθήνα: Δύο πρόσωπα της Ευρώπης». Πρόκειται για μια συνεργασία ανάμεσα στο δικό μας ΕΜΣΤ και του MHKA της Αμβέρσας και αφορά την παρουσίαση έργων από τις συλλογές του σε διάλογο με έργα τη συλλογής του ΕΜΣΤ. Παράλληλα θα παρουσιαστεί και μια έκθεση με έργα σύγχρονων βέλγων καλλιτεχνών. Στις 30 Ιουνίου θα παρουσιαστεί η παράσταση του Γιαν Φαμπρ, «Preparatio Mortis», με την Αναμπέλ Σαμπόν.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Στο πλαίσιο της φετινής διοργάνωσης θα υπάρξουν βραδιές λογοτεχνίας με καλεσμένους βέλγους στοχαστές και συγγραφείς, αναγνώσεις βελγικών θεατρικών κειμένων και συνομιλίες ελλήνων και βέλγων δημιουργών για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής. Όλα αυτά οργανώνονται από μια πολυμελή ομάδα πολυετών συνεργατών του Φαμπρ, οι οποίοι κατά την παρουσίαση των ιδεών τους μόνο σαφείς και συγκεκριμένοι δεν ήταν για ό,τι ετοιμάζουν. Πολλή θεωρία, ελάχιστα συγκεκριμένα πράγματα. Παράλληλα, είχαμε την αίσθηση, ότι κάνουν εισαγωγή προγραμματισμού φεστιβάλ σε ιθαγενείς χώρας που δεν ξέρει ή δεν έχει δει σύγχρονες παραστάσεις ή δράσεις. Πολλές από τις ιδέες τους ήταν σχεδόν αστείες ή πρόχειρες, σαν να μην έχουν δουλέψει καθόλου πάνω στα πρότζεκτ που ετοιμάζουν. Ήταν ακριβώς η ετυμολογία της έννοιας φλου αρτιστίκ!

2017-2019

Το ενδιαφέρον και το καινούργιο ίσως εμφανιστεί από το δεύτερο χρόνο, όταν όπως ομολογεί ο Φαμπρ και η ομάδα του θα «εξοικειωθούν» με την εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή και θα βρουν τους απαραίτητους έλληνες βοηθούς-επιμελητές. Ίσως εκεί υπάρξει μια δημιουργική όσμωση ανάμεσα στο ελληνικό, το βελγικό και το διεθνές στοιχείο, αν τα πράγματα πάνε κατ’ ευχήν. Το 2017 η θεματική θα είναι η σύμπραξη και θα επικεντρωθεί σε εικαστικούς, παραστατικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς που έχουν συνεργαστεί ή εξακολουθούν να συνεργάζονται με τον Φαμπρ. Σύμφωνα με την εξαγγελία, το ένα τρίτο από τους καλλιτέχνες που παρουσιάζονται θα είναι Έλληνες.

Το 2018, στο επίκεντρο θα βρίσκεται ο Συγγραφέας και ο Ηθοποιός, καθώς και το δέσιμό τους. Ο Φαμπρ θα παρουσιάσει μια νέα παράσταση με την Ιζαμπέλ Ιπέρ και θα φιλοξενήσει και μια νέα παραγωγή του Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ. Δεν θα λείψουν νέες παραστάσεις του Μπομπ Ουίλσον και του Θόδωρου Τερζόπουλου. Και πάλι, τουλάχιστον το ένα τρίτο από τους καλλιτέχνες που παρουσιάζονται θα είναι Έλληνες. Τέλος το 2019, η επιμέλεια του Jan Fabre θα ολοκληρωθεί με τη θεματική «Ελληνικό Matrix», που ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα. Ο ίδιος ο Fabre θα δημιουργήσει μια πρωτότυπη παράσταση για το Φεστιβάλ, εμπνευσμένη από ένα κλασικό ελληνικό θέμα. Επιπλέον, έλληνες καλλιτέχνες θα έχουν για πρώτη φορά κεντρική θέση καθώς ο καλλιτεχνικός διευθυντής θα περνάει τη σκυτάλη του Φεστιβάλ σε νέους επιμελητές και σε μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών.

Η Ακαδημία Νέων Καλλιτεχνών

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Στις πρωτοβουλίες που ανακοινώθηκαν είναι η Ακαδημία Νέων Καλλιτεχνών. Στόχος της να δώσει σε νέους έλληνες καλλιτέχνες την ευκαιρία να λάβουν μέρος σε σεμινάρια και εργαστήρια, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, υποστηρίζοντάς τους οικονομικά και θεσμικά.
Οι δύο κατευθύνσεις αναπτύσσονται ως εξής: α) Πρόγραμμα εργαστηρίων και παραστάσεων. Βάσει αίτησης, θα επιλεγούν 50 νέοι καλλιτέχνες (διαφορετικών ειδικοτήτων), οι οποίοι θα λάβουν δωρεάν εισιτήρια παραστάσεων και εισόδου για όλα τα εργαστήρια της επιλογής τους. β) Πρόγραμμα Θερινού Σχολείου (Summer School). Βάση αίτησης, 7 νέοι καλλιτέχνες θα επιλεγούν να περάσουν 7 μέρες μαζί. Σε μια έντονη εβδομάδα, υπό την καθοδήγηση ειδικού, θα δουν παραστάσεις, θα συνομιλήσουν με συναδέλφους-καλλιτέχνες, θα παρακολουθήσουν μαθήματα και θα συζητήσουν για την τέχνη. Μέσα από τη μελέτη άλλων καλλιτεχνών, θα μάθουν περισσότερα για τις δικές τους καλλιτεχνικές πρακτικές.

Τα σεμινάρια και τα εργαστήρια θα γίνουν από τους προσκεκλημένους καλλιτέχνες. Προς το παρόν, έχουν συμφωνήσει να κάνουν σεμινάρια, εργαστήρια ή και διδασκαλία οι: Jan Fabre Teaching Group, Viviane De Muynck, Jacques Delcuvellerie, Stef Lernous (Abattoir Fermé), Lisbeth Gruwez (Voetvolk),Theater Stap (Dance workshop for people with Down syndrome), Jan Lauwers (Needcompany), Anne-Teresa De Keersmaker (Rosas).

Ο Γιαν Φαμπρ μιλά για το στίγμα του φεστιβάλ

«Το Βέλγιο, όπως πολλές άλλες χώρες, χαρακτηρίζεται από ένα πολυπολιτισμικό και ποικιλόμορφο πληθυσμό. Ένα τέταρτο του πληθυσμού της είναι μη-βελγικής καταγωγής, και η μικρή αυτή χώρα έχει τρεις επίσημες γλώσσες και γλωσσικές ζώνες. Η Αμβέρσα, η πόλη στην οποία γεννήθηκα, ζω και εργάζομαι, μετρά περισσότερες εθνικότητες από τη Νέα Υόρκη. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, οι «De Rode Duivels» ή οι «Κόκκινοι Διάβολοι», αντιπροσωπεύει αυτήν ακριβώς την πολυπολιτισμικότητα. Ποδοσφαιριστές διαφορετικής εθνικής προέλευσης, διαφορετικού χρώματος δέρματος και θρησκείας, που μιλούν διαφορετικές γλώσσες, αποτελούν μία ομάδα. Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, η χώρα χρωματίστηκε με μαύρο, κίτρινο και κόκκινο.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Σε μια εποχή όπου τα όρια που γνωρίζουμε αλλάζουν, αναδύονται ζητήματα ταυτότητας: τι σημαίνει να είσαι Βέλγος, να είσαι Ευρωπαίος, να είσαι κομμάτι αυτού του κόσμου; Το καλοκαίρι του 2014, στη μικρή χώρα του Βελγίου, η απάντηση φαινόταν, για μια στιγμή, να είμαι πολύ σαφής: το να είναι Βέλγος σημαίνει να υποστηρίζεις τους Red Devils – ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο. Ήμασταν μαζί επειδή ήμασταν διαφορετικοί, τιμώντας την πολυεπίπεδη και σύνθετη ταυτότητα του άλλου, αγκαλιάζοντας τις ομοιότητες και τις διαφορές μας.

Στη δεκαετία του 1980, το Βέλγιο γέννησε το «φλαμανδικό Κύμα», μια ομάδα διαθεματικών καλλιτεχνών που ανέτρεψε τις καλλιτεχνικές συμβάσεις και επηρέασε την καλλιτεχνική σκηνή ώστε να γίνει αυτό που είναι σήμερα. Το Βέλγιο, λόγω της υπερ-διαφορετικότητας και της πολύ-πολιτισμικότητας – τόσο στο γήπεδο, όσο και στους δρόμους και τις γκαλερί.

Αναπτύσσοντας αυτό το θέμα, ελπίζω να μετατρέψω το Φεστιβάλ σε ένα τόπο συνάντησης διαφορετικών εθνικοτήτων, πολιτισμών, γλωσσών και εμπειριών. Μακάρι όλοι να μοιραστούμε τη σκηνή – όχι μόνο μέσα από ένα διάλογο των διαφορών, αλλά σε αναζήτηση του τι μας συνδέει, σε μια αναζήτηση για μια κοινή ταυτότητα στο γόνιμο έδαφος που η τέχνη κάθε φορά αποδεικνύει ότι είναι….

Αυτή η υπέρβαση των ορίων διατρέχει όλες τις επιλογές μου σχετικά με τους καλλιτέχνες. Το πρόγραμμα θα επιχειρήσει να συνδυάσει διαφορετικά καλλιτεχνικά αντικείμενα. Θα αναμετρηθώ και θα συναρμόσω το θέατρο, το χορό, τις παραστατικές τέχνες, τα εικαστικά, τη λογοτεχνία, τη μουσική και τον κινηματογράφο. Μέσα σε όλες αυτές τις μορφές της τέχνης η αναζήτηση για τα όρια κατέχει συχνά κεντρική θέση. Οι δικοί μου ερμηνευτές – ή όπως εγώ τους αποκαλώ: «πολεμιστές της ομορφιάς» – αποσκοπούν και στη γεφύρωση των ορίων. Πασχίζουν για το ασύλληπτο, το ανέφικτο, κατά τη διάρκεια αυτών των μαγικών στιγμών μέσα σε ένα έργο τέχνης. Σε κάθε έργο τέχνης, ψάχνω για αυτά τα loci της οριακότητας, τις στιγμές της παράβασης.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια που θα επιμελούμαι το Διεθνές Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου ελπίζω να χτίσω γέφυρες και να αναπτύξω το διάλογο. Ελπίζω να καταστήσω το Φεστιβάλ αντιπροσωπευτικό της πολυπολιτισμικής κοινωνίας μέσα στην οποία βρίσκεται. Ένα Φεστιβάλ που μορφοποιεί ένα καθρέπτη του κόσμου και την ίδια στιγμή ένα εσωτερικευμένο παράλληλο σύμπαν, όπου η ποικιλομορφία αποδεικνύεται ότι δεν είναι πρόβλημα, αλλά υπόσχεση – για μια καλύτερη τέχνη, ένα καλύτερο μέλλον και έναν καλύτερο κόσμο».

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γιαν Φαμπρ: Καταδικάστηκε για σεξουαλική παρενόχληση ο άλλοτε διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών

Ρίκα Πανά: « Η ζωή σε μαθαίνει ότι πρέπει να βρεις έναν τρόπο να διαμαρτυρηθείς»

Απεβίωσε ο σπουδαίος συνθέτης Δήμος Μούτσης