Τα κορίτσια της Σιμπόκ είναι τα πιο γνωστά ίσως θύματα της ακραίας ισλαμιστικής οργάνωσης «Μπόκο Χαράμ», που έκανε τις απαγωγές ένα όπλο πολέμου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤα κορίτσια της Σιμπόκ είναι τα πιο γνωστά ίσως θύματα της ακραίας ισλαμιστικής οργάνωσης «Μπόκο Χαράμ», που έκανε τις απαγωγές ένα όπλο πολέμου.
Συνολικά 276 απήχθησαν τέτοια μέρα, δυο χρόνια πριν. Οι τζιχαντιστές είχαν τότε ισχυριστεί ότι θα τα αντάλλαζαν με φυλακισμένα μέλη της οργάνωσης.
Τη νύχτα της 14ης προς την 15η Απριλίου του 2014 άνδρες της Μπόκο Χαράμ εισέβαλαν στην απομακρυσμένη πόλη Σίμποκ, στην βορειανατολική Νιγηρία. Απήγαγαν από ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης 276 μαθήτριες, ηλικίας 16 με 18 ετών. Περίπου 50 κατάφεραν να ξεφύγουν αλλά 219 έμειναν όμηροι στα χέρια των τζιχαντιστών.
Το σοκ στην πόλη ήταν μεγάλο. Οι γονείς των κοριτσιών εκλιπαρούσαν για βοήθεια. Οι οικογένειες απεγνωσμένα ζητούσαν από την κυβέρνηση της Νιγηρίας να αναλάβει δράση. Το θέμα πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο θα περάσει καιρός για την πρώτη δημόσια τοποθέτηση του τότε προέδρου της Νιγηρίας Γκούντλακ Τζόναθαν, που παρά την διεθνή κατακραυγή, απέφευγε για εβδομάδες να ασχοληθεί δημοσίως με το θέμα.
Ο ίδιος, η κυβέρνηση και ο στρατός αντιμετώπισαν σκληρή κριτική για τους χειρισμούς τους. Ένα χρόνο μετά, ο Τζόναθαν έγινε ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της χώρας που αποτυγχάνει να επανεκλεγεί.
Παρά την διεθνή καμπάνια #Bringourgirlsback (Φέρτε πίσω τα κορίτσια μας), ένας χρόνος περνά και στην επέτειο της 14ης Απριλίου του 2015, δεν υπάρχουν νέα για την τύχη τους. Φήμες θέλουν κάποια από αυτά να βρίσκονται σε γειτονικές χώρες, αλλά δεν επιβεβαιώνονται.
Μετά από 365 ημέρες αγωνίας, οι οικογένειες παρέμεναν στο απόλυτο σκοτάδι. Όπως παραμένουν και σήμερα, με συμπληρωμένα πλέον δύο χρόνια από την στιγμή της απαγωγής.
Οι ελπίδες αναπτερώθηκαν τον Μάιο του 2015. Ο νιγηριανός στρατός κατάφερε να απελευθερώσει 275 γυναίκες και παιδιά που κρατούνταν αιχμάλωτα από την Μπόκο Χαράμ στο δάσος της Σαμπίσα. Ωστόσο ανάμεσά τους δεν ήταν και τα κορίτσια της Σιμπόκ.
Πέρασε πλέον άλλος ένας χρόνος και οι οικογένειές τους παραμένουν στο σκοτάδι. Εξακολουθούν όμως να ελπίζουν.
Τον περασμένο Ιανουάριο ο νέος πρόεδρος Μουχαμαντού Μουχάρι άνοιξε ξανά τον φάκελο της υπόθεσης απαγωγής αλλά ακόμα η τύχη των κοριτσιών αγνοείται.
Γονείς όπως η Έστερ Γιακούμπου δεν θα σταματήσουν ποτέ να αναζητούν την αλήθεια μέχρι να επιστρέψουν οι κόρες τους.
Δάκρυα κυλούν από τα μάτια της, την ώρα που μιλά στην κάμερα: «Μου λείπει το μωρό μου. Σημαίνει τα πάντα, όλον τον κόσμο για εμένα. Ήταν η χαρά μου, η ευτυχία μου. Δεν είναι πια. Δε νομίζω ότι θα είμαι ποτέ ολοκληρωμένος άνθρωπος χωρίς το μωρό μου. Γνωρίζουμε ότι δεν θα γυρίσουν πίσω όλα τα κορίτσια μας, αλλά θέλουμε να δούμε έστω ένα, ώστε να μας πει τι συνέβη και τι συνέβη και στις άλλες κοπέλες. Δεν ξέρω αν μπορεί να νικήσει κανείς την Μπόκο Χαράμ, αλλά αν δεν γυρίσουν πίσω τα κορίτσια μας, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι την έχει νικήσει».