Τσερνόμπιλ: Ήταν η ιατρική περίθαλψη των πληγέντων επαρκής;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ο καθηγητής Ρόμπερτ Γκέιλ, από το Λος Άντζελες είναι ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες σε θέματα ραδιενεργούς ακτινοβολίας, ο οποίος έχει συντονίσει διεθνείς προσπάθειες για την ανακούφιση των πληγέντων από ατυχήματα και καταστροφές όπως στο Τσερνόμπιλ και τη Φουκουσίμα. Μας μίλησε για τις συνέπειες από τον πυρηνικό όλεθρο.

Όταν φτάσατε για πρώτη φορά στη Σοβιετική Ένωση λίγες ημέρες μετά το Τσερνόμπιλ συναντηθήκατε με την πολιτική ηγεσία συμπεριλαβανομένου του προέδρου Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Σας δόθηκαν όλες οι πληροφορίες για το μέγεθος της καταστροφής, καθώς η πλειονότητα του πληθυσμού εντός και εκτός της χώρας δεν ενημερώθηκε. καθηγητής Ρόμπερτ Γκέιλ

Νομίζω πως είχα μία εικόνα για το τι συνέβαινε, όμως όταν έφτασα η προσοχή μου ήταν στραμμένη σε εκείνους που είχαν υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα και οι οποίοι μεταφέρονταν σε νοσοκομεία της Μόσχας. Δεν είχα όμως την πλήρη εικόνα μέχρι που έφτασα στην Ουκρανία, μερικές ημέρες μετά.

euronews:
Ποια είναι η εκτίμηση σας για την ιατρική βοήθεια που παρασχέθηκε στους πολίτες που ζούσαν στις πληγείσες περιοχές; Ήταν επαρκής;

καθηγητής Ρόμπερτ Γκέιλ
Νομίζω πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί καλύτερα. Η εκκένωση του Πριριάτ, έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα και αυτό ήταν καλό. Η εκκένωση όμως άλλων περιοχών έγινε με καθυστέρηση. Το πιο σημαντικό θέμα ήταν ότι δεν μπορέσαμε να περιφρουρήσουμε την ασφάλεια των φαγητών, δε μπορέσαμε να μοιράσουμε ταμπλέτες ιωδίου. ΠΟλλοί νέοι άνθρωποι παρουσίασαν καρκίνο στο θυρεοειδή κάτι που αποφεύχθηκε στη Φουκουσίμα.

euronews:
Λίγους μήνες αργότερα όταν πολλοί άνθρωποι επιχείρησαν να εγκαταλείψουν την περιοχή ή να απομακρύνουν τα παιδιά τους, μπορούσες να δεις στο Κίεβο μία εικόνα ηρεμίας και ασφάλειας.
Ήταν μάλλον ασφαλές να είσαι εκεί για μερικές ημέρες, ήταν όμως δύσκολο για τους ανθρώπους που έμεινα πίσω.

καθηγητής Ρόμπερτ Γκέιλ
Ο λόγος που πήγα εκεί με την οικογένεια μου ήταν για να αποτρέψω το ενδεχόμενο μίας απρογραμμάτιστης εκκένωσης με ανθρώπους να συνωστίζονται στους σταθμούς των τρένων. Θα μπορούσαμε να οργανώσουμε μία τέτοια μετακίνηση του πληθυσμού και να αποφύγουμε μία τέτοια καταστροφή. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος. Προσπαθούμε να οργανώσουμε τις εκκενώσεις πληθυσμών, έτσι ώστε οι άνθρωποι δεν θα είναι σαν χαμένοι και δεν θα στερηθούν την ιατρική περίθαλψη.

euronews:
Τριάντα ένας θάνατοι από οξεία ακτινοβολία οι οποίοι συνδέονταν ευθέως με το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, ήταν ο πρώτος απολογισμός. Ποια είναι όμως η εκτίμηση σας για τον αριθμό των θυμάτων εξαιτίας της μακροχρόνιας έκθεσης στη ραδιενέργεια;

καθηγητής Ρόμπερτ Γκέιλ
Εάν επικεντρωθείτε μόνο στις συνέπειες της ραδιενέργειας, χωρίς να λαμβάνετε υπόψιν τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αλλά και εκείνους που υπέστησαν ψυχολογικά προβλήματα, δεν θα έχει πλήρη εικόνα. Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις. Η μία είναι να πάρεις ένα πολύ μικρό ρίσκο που είναι συνέπεια της ακτινοβολίας και να το πολλαπλασιάσεις επί του πληθυσμού. Εάν το κάνεις αυτό θα προκύψουν αριθμοί όπως 12.000 περιστατικά καρκίνου τα τελευταία 70 χρόνια. Αυτό πρέπει να μπει στο πλαίσιο του ποίος ήταν ο αριθμός πριν το ατύχημα. Ο καθένας μας έχει 50% πιθανότητες να αναπτύξει καρκίνο. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν συγκρίνεται με το κάπνισμα ή την κατανάλωση αλκοόλ. Δεν θα μάθουμε ποτέ τον ακριβή αριθμό των θυμάτων. Μπορούμε να έχουμε εικόνα μόνο για τους εργαζόμενους, τους 100.000 εργαζόμενους που ήταν από την πρώτη στιγμή στον τόπο του ατυχήματος.