ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΓια το κυνήγι του ναζί εγκληματία πολέμου, Άντολφ Άιχμαν,δεν ξέρουμε πολλά πράγματα τελικά: για την απαγωγή του από την Αργεντινή, από την Μοσάντ, το 1960, τη δίκη του στο Ισραήλ και τον απαγχονισμό του. Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι ο υπεύθυνος του Ολοκαυτώματος και της τελικής λύσης, ταυτοποιήθηκε και συνελήφθη, χάρις στην επιμονή ενός γερμανού γενικού εισαγγελέα.
Απόσπασμα της δίκης στο Ισραήλ:
Η γερμανική ταινία «Η πολιτεία εναντίον Φριτς Μπάουερ» παρουσιάζει εξαιρετικά αυτή την ελάχιστα γνωστή περίοδο της γερμανικής ιστορίας.
Πώς μπορούσαν οι Εβραίοι να ζουν στην Γερμανία, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο διοικητικός μηχανισμός ήταν ακόμη γεμάτος από άτομα του παλιού καθεστώτος ναζιστικής ιδεολογίας;
Η ταινία του Λαρς Κράουμε θέτει αυτό το ερώτημα. Και η προσωπικότητα και το έργο του Φριτς Μπάουερ δίνει την απάντηση. Ο Μπούργκχαρτ Κλάουσνερ ερμηνεύει εξαιρετικά τον εισαγγελέα που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε και σε κανένα, ιδίως στα προσκόμματα που θέτει η ίδια η δικαστική εξουσία.
Ο Μπάουερ γεννήθηκε στη Στουτγκάρδη από Εβραίους γονείς.Το 1935 ο Μπάουερ, όντας εβραϊκής καταγωγής, μετανάστευσε αρχικά στη Δανία και, όταν αυτή καταλήφθηκε από τα στρατεύματα της Ναζιστικής Γερμανίας στη Σουηδία. Ο Μπάουερ επέστρεψε στη Γερμανία το 1949 και, καθώς εδημιουργείτο το νέο κράτος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, εισήλθε ξανά σε δημόσια θέση και συγκεκριμένα στον δικαστικό κλάδο.
Αρχικά ανέλαβε διευθυντής των τοπικών δικαστηρίων και, αργότερα, κατέλαβε τη θέση που αναλογεί στον Γενικό Εισαγγελέα στο Μπράουνσβαϊγκ. Το 1956 προάχθηκε σε Γενικό Εισαγγελέα του κρατιδίου της Έσσης, με έδρα την Φρανκφούρτη. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως τον θάνατό του, το 1968.
Ο Μπάουερ έλαβε ενεργά μέρος στις συνεχείς προσπάθειες να επιτευχθεί δικαιοσύνη και να αποδοθούν αποζημιώσεις (υλικές και ηθικές) στα θύματα του ναζιστικού καθεστώτος. Το 1958 πέτυχε να στοιχειοθετήσει τη συλλογική δίωξη πολλών στελεχών των ναζί που παρέμεναν ελεύθεροι, παρά το ότι είχαν διαπράξει εγκλήματα. Οι προσπάθειες αυτές κατέληξαν σε διεξαγωγή δίκης, γνωστής ως «Δίκης του Άουσβιτς», της πρώτης που έγινε επί γερμανικού εδάφους με παρόμοιο θέμα. Η δίκη άρχισε το 1963 και ολοκληρώθηκε το 1965.
Το έργο του Φριτς Μπάουερ συνέβαλε στη δημιουργία ενός δημοκρατικού συστήματος απονομής δικαιοσύνης στη Γερμανία, καθώς επίσης και για τη συνεπή, νόμιμη δίωξη των ναζιστικών εγκλημάτων και τη μεταρρύθμιση του ποινικού δικαίου και των ποινικών συστημάτων στη χώρα. Χωρίς την επίμονη συμβολή του Μπάουερ, η δίκη του Άουσβιτς στη Φρανκφούρτη πιθανότατα δεν θα είχε διεξαχθεί ποτέ.
Ο εισαγγελέας ονειρευόταν ότι ο Άιχμαν θα δικαζόταν στην Γερμανία. Όχι από επιθυμία εκδίκησης, αλλά από θέληση να εξαναγκάσει μια χώρα, που προτιμά να ανοικοδομείται και να είναι αφοσιωμένη στο οικονομικό θαύμα που τελείται, από το να κοιτάξει κατάματα το παρελθόν της.
Στο παρακάτω απόσπασμα ο Μπάουερ μιλά για τον αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος:
