Ακόμη μια μέρα απεργιών ζει η Γαλλία.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑκόμη μια μέρα απεργιών ζει η Γαλλία.
Οι εργαζόμενοι αντιδρούν στην κυβερνητική μεταρρύθμιση για τα εργασιακά.
Οι κινητοποιήσεις δεν φαίνεται πως αποδυναμώνονται.
Στην πραγματικότητα, τα συνδικάτα εργαζομένων δείχνουν ότι έχουν αποφασίσει να φτάσουν την κόντρα στα άκρα έως ότου αποσυρθεί ο νέος νόμος.
Ποιές λύσεις υπάρχουν και ποιές είναι οι συνέπειες;
Σε λίγο θα θέσουμε αυτά τα ερωτήματα στον καλεσμένο μας, αλλά πρώτα τα επιχειρήματα των δύο πλευρών.
Οι πρωταγωνιστές των κινητοποιήσεων
Αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη κοινωνική αναταραχή των τελευταίων δεκαετιών βρίσκεται η γαλλική κυβέρνηση. Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των συνδικάτων οι πολίτες βγήκαν μαζικά στους δρόμους. Η χώρα έχει παραλύσει.
Σε κεντρικό πρόσωπο των κινητοποιήσεων απέναντι στην εργασιακή μεταρρύθμιση έχει αναδειχθεί ο γενικός γραμματέας της CGT. Πρόκειται για το μεγαλύτερο γαλλικό συνδικάτο. Ο Φιλίπ Μαρτινέζ βρέθηκε στην ηγεσία του πριν από 15 μήνες.
Μέχρι τότε ήταν άγνωστος στο ευρύ κοινό. Ο μυστακοφόρος κομμουνιστής ηγείται των μαζικών κινητοποιήσεων και δεν εμφανίζεται διατεθειμένος να υποχωρήσει εάν ο νόμος δεν αποσυρθεί.
«Όταν υπάρχει τόσο έντονη σύγκρουση και τόσο ευρεία απόρριψη ενός νομοσχεδίου πρέπει να αποσύρεται προκειμένου να επανασυζητηθεί. Η κοινή λογική πρέπει να επικρατήσει. Η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο της κυβέρνησης. Αν ξεκινήσει διάλογος από μηδενική βάση, όλο αυτό θα σταματήσει άμεσα, το εγγυώμαι», ανέφερε ο Φιλίπ Μαρτινέζ.
Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών εκπροσωπεί εργαζομένους σε κομβικούς τομείς της οικονομίας και μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην κυβέρνηση. Η CGT έχει έχει 688.000 μέλη και αντιπροσωπεύσει το 2,6% του συνόλου των εργαζομένων. Στη Γαλλία η συμμετοχή στα συνδικάτα δεν είναι μαζική. Μόλις το 8% των εργαζομένων ανήκει σε κάποιο σωματείο, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες όπως, το Βέλγιο και η Ισλανδία, που το ποσοστό συμμετοχής είναι κατά πολύ μεγαλύτερο.
Ωστόσο, το γαλλικό παράδοξο είναι πως οι πολίτες ανταποκρίνονται θετικά στο απεργιακό κάλεσμα των συνδικάτων, στηρίζουν τις κινητοποιήσεις και διαδηλώνουν.
Μπορεί ο Φιλίπ Μαρτινέζ να γονατίσει την γαλλική κυβέρνηση; Είναι πράγματι διατεθειμένος να φτάσει στα άκρα;
«Η έναρξη και η πορεία των κινητοποιήσεων από τον Μαρτινέζ και τη CGT είναι επιτυχής. Τα δύσκολα όμως θα έρθουν, όταν θα πρέπει να σταματήσει ή να αλλάξει κατεύθυνση. Εκεί θα πρέπει να δούμε τις ικανότητες και το ταλέντο του Μαρτινέζ», επισημαίνει ο Ζαν Μαρί Περνό του ινστιτούτου IRES.
Τα συνδικάτα έχουν φέρει την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Ωστόσο, πλέον ο Μαρτινέζ καλείται να αποδείξει ότι οι κινητοποιήσεις μπορούν φέρουν αποτέλεσμα. Σε διαφορετική περίπτωση θα κληθεί να επωμιστεί το βάρος για την παράλυση της Γαλλίας.
«Αναγκαίο να βρει η Γαλλία συμμάχους στην Ευρώπη»
Sophie Desjardin
Μαζί μας είναι ο Γάλλος οικονομολόγος, Ανρί Στερντινιάκ. Το πρώτο μου ερώτημα είναι: Πώς περιμένετε να λήξουν αυτές οι κινητοποιήσεις;
Henri Sterdyniak
«Είναι δύσκολο να πει κανείς. Ιδανικό θα ήταν η κυβέρνηση να επανεξετάσει το νόμο και να επαναδιαπραγματευτεί με τα συνδικάτα. Οι μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά πρωτίστως αφορούν τα συνδικαλιστικά σωματεία. Ο κίνδυνος είναι η κυβέρνηση να επιμείνει και να περάσει στη βουλή το νόμο χωρίς να προηγηθεί συζήτηση».
Sophie Desjardin
Οι μεγάλες διαφωνίες επικεντρώνονται κυρίως στο Άρθρο 2 που ανατρέπει διάφορες αρχές υπέρ των εργοδοτών. Μπορείτε να μας εξηγήσετε εν συντομία γιατί είναι τόσο σημαντικό;
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗHenri Sterdyniak
«Οι διαπραγματεύσεις σε επιχειρησιακό επίπεδο μπορούν να γίνουν ανεξάρτητα από το τι ισχύει στις συμφωνίες ανά βιομηχανικό κλάδο ή στις εθνικές συμφωνίες. Πολλοί συνδικαλιστές φοβούνται ότι οι εταιρείες θα εκμεταλλευτούν τα νέα δεδομένα και από θέση ισχύος θα επιβάλλουν κανόνες που θα πλήξουν τους εργαζόμενους.
Για παράδειγμα, μια εταιρεία θα μπορούσε να πει: πρέπει να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητά μας, πρέπει οι εργαζόμενοί να γίνουν πιο ευέλικτοι. Έτσι μπορεί να κόψει μισθούς ή να αυξήσει τις ώρες εργασίας, ή να τροποποιεί τα συμβόλαια των εργαζομένων χωρίς να συμβουλευτεί τα συνδικάτα.
Sophie Desjardin
Η κριτική που ασκείται στη Γαλλία για την εργατική της νομοθεσία είναι πως υπάρχουν τόσοι πολλοί κανόνες και τόσο περίπλοκοι που εν μέρει ευθύνονται για τη μεγάλη ανεργία. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Henri Sterdyniak
«Όντως έχουμε μια εργατική νομοθεσία που είχε γίνει ιδιαίτερα πολύπλοκη. Υπάρχουν πάρα πολλοί κανόνες που είναι απαρχαιωμένοι. Κατά πάσα πιθανότητα θα έπρεπε να απλοποιηθούν και θα έπρεπε να γίνει μια διαπραγμάτευση για τον εξορθολογισμό τους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η κυβέρνηση επιβάλλει ένα κείμενο που ικανοποιεί τις απαιτήσεις των εργοδοτών.
Με τις συμφωνίες εντός εταιρείας τα πράγματα δεν θα απλοποιηθούν, θα γίνουν πιο περίπλοκα».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗSophie Desjardin
Τέτοιες μεταρρυθμίσεις λειτούργησαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες;
Henri Sterdyniak
«Αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση. Κάποιοι λένε ότι πρέπει να πάρουμε ως παράδειγμα την Ισπανία ή την Ιταλία, όπου έχουν γίνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά. Την ίδια στιγμή όμως αυτές οι χώρες έχουν μεγάλη ανεργία, οπότε αυτό δεν δίνει μια θετική προοπτική. Στη Βρετανία, η εργασία είναι περισσότερο ευέλικτη και την ίδια στιγμή η φτώχεια είναι πολύ πιο υψηλή μεταξύ των εργαζομένων. Το ιδανικό μοντέλο δεν είναι τόσο εύκολο να βρεθεί.»
Sophie Desjardin
Οι πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται από το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Οικονομικής Σταθερότητας φέρνουν τελικά το θάνατο του γαλλικού κράτους πρόνοιας;
Henri Sterdyniak
«Ναι. Οι Ευρωπαίοι δεξιοί πολιτικοί και οι εργοδότες κινούνται αναμφισβήτητα προς αυτήν την κατεύθυνση. Πιστεύουν ότι με τους περιορισμούς που επιβάλλονται από την παγκοσμιοποίηση και με βάση το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η Γαλλά σταδιακά θα ακολουθήσει άλλα ευρωπαϊκά κράτη στη μείωση του κράτους πρόνοιας. Για αυτό η Γαλλία πρέπει να βρει συμμάχους στην Ευρώπη, για να αντισταθεί στην καταστροφή του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου».