Πώς μπορούμε να ανιχνεύουμε καλύτερα την θαλάσσια ρύπανση; Βρισκόμαστε στη Σικελία, όπου οι Ευρωπαίοι ερευνητές αναπτύσσουν καινοτόμες λύσεις.
Πώς μπορούμε να ανιχνεύουμε καλύτερα την θαλάσσια ρύπανση; Βρισκόμαστε στη Σικελία, όπου οι Ευρωπαίοι ερευνητές αναπτύσσουν καινοτόμες λύσεις.
Μία από αυτές είναι ένα νέο δημιούργημα, το «Braavoo», που έχει αναπτυχθεί από ευρωπαίους ερευνητές. Ο σκοπός του; Nα εντοπίζει και να αναλύει σε πραγματικό χρόνο πιθανή μόλυνση στο νερό της θάλασσας.
Υδρογονάνθρακες, βαρέα μέταλλα, παρασιτοκτόνα, αντιβιοτικά… Πολλές επιβλαβείς ουσίες ρυπαίνουν τη θάλασσα. Αλλά επί του παρόντος είναι δύσκολο να ανιχνευθούν αποτελεσματικά.
Αυτό το ρομποτικό σκάφος βρίσκεται στο επίκεντρο ενός ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος. Αυτόματα λαμβάνει δείγματα από το νερό. Επί του σκάφους, βιοαισθητήρες αναλύουν στη συνέχεια σε πραγματικό χρόνο.
O Τζον Γουάλας, περιβαλλοντικός μηχανικός και παρατηρητής του προγράμματος, σχολίασε: «Πραγματικά, αυτό που είναι φανταστικό σε αυτό το σκάφος είναι οι βιοαισθητήρες του. Αυτό που χρησιμοποιούμε αυτήν την στιγμή στη συγκεκριμένη δοκιμή εξετάζει για βακτήρια που αντιδρούν στις τοξίνες του νερού. Το είδος των τοξινών που θα μετρήσει αυτή η συσκευή, δεν μπορούσε να μετρηθεί αν δεν έπαιρνες ένα δείγμα για να το πας στο εργαστήριο, κάτι που σήμαινε μεγάλα σε έκταση σκάφη, πολλούς ανθρώπους και πολύ χρόνο στο εργαστήριο. Με αυτό όμως το δημιούργημα, σε μερικές ώρες μπορούμε να κάνουμε πλέον ό,τι θα έκανε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων σε μια ολόκληρη μέρα».
Λίγο πιο δίπλα, στο Ινστιτούτο για το Θαλάσσιο Περιβάλλον στην Μεσίνα, οι ερευνητές δοκιμάζουν τους βιοαισθητήρες σε μια πισίνα. Εδώ γίνεται η προσομοίωση μιας πετρελαιοκηλίδας. Αυτή είναι μία από τις πολλές εφαρμογές που έχουν προγραμματιστεί για αυτή την καινοτόμο τεχνολογία ώστε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου σε περίπτωση ρύπανσης και να βοηθήσει τις επιχειρήσεις απορρύπανσης.
Η μικροβιολόγος Ρενάτα Ντεναρο τονίζει: «Αυτοί είναι αισθητήρες που είναι εξειδικευμένοι για ορισμένους τύπους υδρογονανθράκων και οι οποίοι θα δοκιμαστούν για πέντε ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, θα γίνει επίσης προσομοίωση ενός καθαρισμού, μια διαδικασία που είναι μέρος του εθνικού σχεδίου έκτακτης ανάγκης. Και χάρη σε αυτούς τους βιοαισθητήρες, μπορούμε να εκδώσουμε έγκαιρα μια προειδοποίηση, και θα μας πουν ποια θα είναι η πλέον κατάλληλη στρατηγική για να υιοθετήσουμε μετά την ανάκτηση του πετρελαίου από το νερό».
Τα επονομαζόμενα «επί τόπου εργαστήρια», είναι σε εργαστήρια σε μικρογραφία, τα οποία αναπτύχθηκαν από τους ερευνητές. Εργάζονται πάνω σε τρεις τύπους βιοαισθητήρων, χρησιμοποιώντας φύκια, βακτήρια ή αντισώματα, τα οποία αντιδρούν εκπέμποντας φως. Οι αισθητήρες μπορούν να διαμορφωθούν για κάθε τύπο των ρύπων.
Ο μικροβιολόγος Βίταλι Μαφενμπάιεφ εξηγεί: «Εδώ έχουμε διαφορετικά βακτήρια σε διαφορετικούς θαλάμους. Όταν λαμβάνεται ένα δείγμα, ακόμα και τόσο μικρό όσο μια σταγόνα νερό, εισάγεται σε αυτό το τσιπ. Αν έχουμε, για παράδειγμα, πολλά βαρέα μέταλλα σε ένα δείγμα, τα βακτήρια στο μέσο θα παράξουν μια μεγάλη ποσότητα φωτός. Εάν υπήρχαν πολύ λίγα βαρέα μέταλλα, θα παραγόταν λίγο φως. Γι ‘αυτό και μπορεί έτσι να μετρηθεί η ποσότητα των ρύπων».
Οι ζωντανοί οργανισμοί, όπως τα βακτήρια, είναι σε θέση να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του ίδιου του θαλάσσιου περιβάλλοντος, η οποία δεν μπορεί να γίνει με συμβατικές αναλύσεις.
«Για την ακρίβεια, οι χημικές αναλύσεις δεν μας παρέχουν πληροφορίες που μας βοηθούν να καταλάβουμε πώς αντιδρά ένας ζωντανός οργανισμός. Χάρη στους βιοαισθητήρες όμως, είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε με ποιον τρόπο αυτή η ρύπανση μπορεί να είναι πραγματικά επικίνδυνη, ποια είναι η τοξικότητα των ρύπων ή γενικά η κατάσταση του θαλάσσιου περιβάλλοντος», εξηγεί η Ρενάτα Ντεναρο.
Η ανεύρεση τεχνολογιών που είναι ταυτόχρονα οι πιο αποτελεσματικές αλλά μειώνουν και το κόστος, είναι η πρόκληση για την βελτίωση της παρακολούθησης του θαλάσσιου οικοσυστήματος και κατά συνέπεια την προστασία του.