Αγησίλαος Μικελάτος: Αναζητώντας έναν νέο τόπο, μια νέα «Μητρόπολη»

Πνευματικά Δικαιώματα

Δημοσιεύθηκε 19/07/2016 - 11:13

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Από τα πιο ενδιαφέροντα θεατρικά ραντεβού του φετινού φεστιβάλ Αθηνών -Επιδαύρου είναι αναμφίβολα η «Μητρόπολη. Χορός και Άγγελος από το πανάρχαιο δράμα» του 27χρονου Αργύρη Πανταζάρα, που παρουσιάζεται αυτή την εβδομάδα, την Παρασκευή 22 και το Σάββατο 23 Ιουλίου, στο μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Οι αγγελιαφόροι πέντε γνωστών αρχαιοελληνικών τραγωδιών ανεβαίνουν στη σκηνή και μοιράζονται πάθη, αναμνήσεις, ιστορίες έρωτα, φυγής και δράματος σε μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση που συνομιλεί με το σήμερα, αφορά τη νέα γενιά.

Εκπρόσωποι αυτής της γενιάς είναι και αυτοί που υποδύονται αυτούς τους ρόλους, οι ηθοποιοί που συνθέτουν την ομάδα Momentum, που με την ορμή της θέλει να δημιουργήσει τις αναγκαίες συνθήκες για ένα νέο τόπο, ένα διαφορετικό πλαίσιο σκέψης και δράσης. Ανάμεσά τους είναι ο Αγησίλαος Μικελάτος που ξεχωρίσαμε στον «Φάουστ» της Κατερίνας Ευαγγελάτου πέρσι και φέτος αναλαμβάνει να υποδυθεί τον Άγγελο στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Είναι αυτός που ανακοινώνει το φρικτό τέλος της Αντιγόνης και του Αίμονα. Ο 24χρονος ηθοποιός, που αποφοίτησε πέρσι από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, μοιράζεται μαζί μας τα όνειρα και τις αγωνίες του και μας μιλά γι’ αυτή την ανάγκη φυγής σε νέους τόπους για την αναζήτηση και τη δημιουργία μιας νέας μητρόπολης.

-Πότε και γιατί αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Δεν είχα κάποια ουσιαστική επιρροή ώστε να με ωθήσει ν’ ασχοληθώ με το θέατρο. Όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο από το σχολείο κιόλας, το να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή και να μοιράζομαι πράγματα με κόσμο, μου δημιουργούσε ένα αίσθημα πληρότητας και ηρεμίας. Καθώς τα σχολικά χρόνια περνούσαν, η επιθυμία μου αυτή εντεινόταν όλο και πιο πολύ. Δίνω πανελλήνιες, περνάω στα Μ.Μ.Ε του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, αλλά το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν να βρω μια σχολή για να ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο. Έτσι βρέθηκα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού, την οποία τελείωσα πέρσι.

-Τι σου προσφέρει αυτή η δουλειά;

Έχω την τύχη η δουλειά μου να είναι ένα παιχνίδι, μια ατέλειωτη παιδική χαρά που έχεις την ευκαιρία να χάνεσαι μέσα σ’ αυτή. Κάθε φορά προσπαθείς να βρεις τη χαμένη σου αθωότητα. Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να μοιράζεσαι και να δίνεις απλόχερα στους ανθρώπους που έχουν έρθει να σε δουν την απορία, την αμφισβήτηση, την ευτυχία, τη δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο.

-Δεν έχεις πολύ καιρό που έχεις αποφοιτήσει από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ήδη έπαιξες στον «Φάουστ» της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Τι κρατάς από αυτή τη συνεργασία;

Ο «Φάουστ» της Κατερίνας Ευαγγελάτου ήρθε σε ένα πολύ κομβικό σημείο για μένα, ένα μήνα ύστερα από την αποφοίτηση μου από τη Σχολή. Της οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Νιώθω τυχερός που ήμουν σ’ αυτό το σχήμα, καθώς το να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που ξέρουν τόσο καλά τη δουλειά τους, έχουν όραμα-θέση, ήθος και ευγένεια μόνο όφελος και μάθημα μπορεί να είναι αυτό για έναν νέο ηθοποιό. Αυτή η δουλειά θα ξαναπαιχτεί τον Σεπτέμβριο.

-Μέσα από τον «Φάουστ», γνώρισες τον Αργύρη Πανταζάρα, με τον οποίο συνεργάζεστε τώρα στην «Μητρόπολη», στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Τι είναι αυτό που σας ενώνει και σε έκανε να πεις ναι στην πρόταση που σου έγινε;

Πράγματι, με τον Αργύρη συναντηθήκαμε επί σκηνής στον «Φάουστ» της Κατερίνας. Θεωρώ ζωτικής σημασίας να βρίσκεις στο δρόμο σου ανθρώπους που έχετε κοινούς κώδικες επικοινωνίας και βλέπετε προς την ίδια κατεύθυνση. Υπάρχει βαθιά και αμοιβαία εκτίμηση, οπότε δεν τέθηκε θέμα σκέψης ύστερα από την πρόταση του Αργύρη να αποτελώ κομμάτι της ομάδας Momentum και της παράστασης «Μητρόπολη». Ήρθε τελείως φυσικά σαν να ήμουν από πάντα εκεί.

-Τι ακριβώς είναι η «Μητρόπολη»;

Η Μητρόπολη «είναι ο ιδανικός τόπος για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά». Πρόκειται για πέντε τραγωδίες (Αντιγόνη, Οιδίπους Τύραννος, Μήδεια, Ηρακλής Μαινόμενος, Βάκχες) βάζοντας όμως στο μικροσκόπιο τους Αγγέλους τους, οι οποίοι βιώνουν, έρχονται, αφηγούνται και φεύγουν. Το ζήτημα είναι πού πάνε αυτά τα πλάσματα. Σ’ αυτό το σημείο ερχόμαστε εμείς, νέοι άνθρωποι – ηθοποιοί να πορευτούμε μαζί τους, κουβαλώντας όλες τις μνήμες ή σπαράγματα αυτών, της ιστορίας του καθενός. Υπερστόχος τους είναι η προσπάθεια εύρεσης μιας νέας μητρόπολης. Εκεί που αυτοί θέλουν να ανήκουν. Μαζί τους είναι και ο χορός. Κοιτάζει αμέτοχος τα γεγονότα προσπαθώντας να αντισταθεί. Καταθέτει και αυτός τις δικές του εμπειρίες, τα δικά του σπαράγματα, ανίκανος ωστόσο να αντιδράσει.

-Ερμηνεύεις κάποιον συγκεκριμένο ρόλο στην παράσταση;

Έχω αναλάβει τον άγγελο από την Αντιγόνη που φέρει και ένα μέρος από την τραγική ερωτική ιστορία του Αίμονα και της Αντιγόνης. Έχουμε την δυνατότητα στην παράστασή μας να τους δούμε μαζί.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Οι Άγγελοι των τραγωδιών που παρουσιάζονται είναι ανήμποροι μάρτυρες των γεγονότων που συμβαίνουν. Αισθάνεσαι κάπως ανάλογα σήμερα, λόγω των πολιτικών και οικονομικών καταστάσεων που ζούμε;

Από τις πρώτες κιόλας αναγνώσεις, έβρισκα μια τρομακτική σύνδεση ανάμεσα στους Αγγέλους και τους νέους του σήμερα. Σαν άλλοι άγγελοι παρακολουθούμε τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στην χώρα μας, βγάζουμε κάποια ψελλίσματα ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Για τους περισσότερους η μόνη διέξοδος-λύτρωση είναι η φυγή. Η φυγή σε νέους τόπους για την αναζήτηση και δημιουργία μιας νέας μητρόπολης. Εκεί που ο καθένας επιθυμεί να ανήκει.

-Πόσο εύκολο είναι να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα του 2016; Αισθάνεσαι ανασφάλεια και ανησυχία για την επόμενη μέρα;

Ειδικά για τους νέους η δουλειά μας είναι φοβερά επισφαλής. Μου προκαλεί οργή ότι ο ηθοποιός στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης και κάθε στιγμή πρέπει να διεκδικεί τα αυτονόητα. Σε συναδέλφους έξω από τη χώρα μας, φαίνονται αδιανόητες οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουμε. Το γεγονός δηλαδή ότι αναλαμβάνει τα πάντα ο ηθοποιός, ενώ η συγκέντρωσή του θα έπρεπε να είναι μόνο στον ρόλο που έχει να ερμηνεύσει.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Ποια είναι η μεγαλύτερή σου επιθυμία σ’ αυτό που κάνεις; Τι ζητάς από σένα;

Θα επιθυμούσα να συνεχίσω να συνεργάζομαι με άτομα που έχουν το ίδιο πάθος και μεράκι γι’ αυτήν την τέχνη. Με ανθρώπους που σέβομαι και εκτιμώ, που κάνουν τη δουλειά αυτή διότι δεν μπορούν να ζήσουν δίχως το θέατρο. Από τον εαυτό μου ζητώ να προσπαθώ να φθάνω κάθε φορά προς αυτό που με υπερβαίνει.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά που έχει νιώσει μέχρι σήμερα; Η μεγαλύτερη απογοήτευση;

Η μεγαλύτερη χαρά είναι η συνάντηση με ανθρώπους που υποσχόμασταν μια κοινή πορεία και η απογοήτευση ήταν όταν αυτή η υπόσχεση ξεχάστηκε.

Φωτογραφίες: PhotosLive

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ MOMENTUM

Momentum σημαίνει «ορμή». Και με αυτή την ορμή η καλλιτεχνική ομάδα Momentum έρχεται να επανεξετάσει τον πολιτισμό και τις αξίες. Μέσα από το μύθο, την ποίηση και τα λόγια των προγόνων δημιουργείται μια νέα Μητρόπολη. Μια πατρίδα για εξόριστους. Για αυτούς που δεν επέλεξαν το ρόλο και τη μοίρα τους. Για τους Αγγέλους. Είναι η εποχή που η «ιδέα» πρέπει να έχει Λόγο. Η «θέση» πρέπει να έχει Σώμα. Και το «έργο», Μορφή.

Ο θίασος αποτελείται από απόφοιτους και εκπροσώπους του Εθνικού Θεάτρου οι οποίοι βρίσκονται σε ανοιχτό διάλογο με μια ευρύτερη ομάδα συνεργατών, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μεταφραστές, μουσικοί, ποιητές, οι οποίοι αναζητούν το θέατρο, το λόγο και την ιστορία και μαζί διαμορφώνουν το ύφος και το ήθος της παράστασης. Πώς θα μπορούσε αλλιώς να δομηθεί μια νέα Μητρόπολη;