Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την Κυριακή 13 Νοεμβρίου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟλοκληρώθηκε με επιτυχία το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την Κυριακή 13 Νοεμβρίου. Η πρώτη διοργάνωση των Ορέστη Ανδρεαδάκη και Ελίζ Ζαλαντό, από τις θέσεις του καλλιτεχνικού διευθυντή και της γενικής διευθύντριας αντίστοιχα, σηματοδοτήθηκε από μια πιο στενή σχέση με την πόλη, από αύξηση των εισιτηρίων και των κερδών, κατά περίπου 10% και από ένα αρκετά πιο πληθωρικό πρόγραμμα. Πάνω από όλα από μια διάθεση ανανέωσης και εφαρμογής μιας νέας στρατηγικής.
Ο διευθυντής του φεστιβάλ Ορέστης Ανδρεαδάκης μας εξηγεί τους στόχους της νέας διεύθυνσης:
«Ξεκινάμε από την πόλη της Θεσσαλονίκης και θέλουμε το φεστιβάλ της να είναι ένας ζωντανός οργανισμός, με πολλές μορφές και ετήσια δραστηριότητα. Ανακτούμε την εμπιστοσύνη με τον ελληνικό κινηματογραφικό κόσμο και θέλουμε να δικτυώσουμε τους έλληνες δημιουργούς και παραγωγούς με τους ξένους συναδέλφους τους. Και θέλουμε να ενισχύσουμε τον διεθνή χαρακτήρα του φεστιβάλ».
Η ουγγρική ταινία «Δολοφονικά αμαξίδια» του Ατίλα Τιλ κέρδισε τον Χρυσό Αλέξανδρο. Πρόκειται για μια κωμωδία δράσης για μια συμμορία δολοφόνων, που είναι καθηλωμένοι σε αναπηρικά αμαξίδια.
Το μεγάλο αφιέρωμα του φετινού φεστιβάλ ήταν στον Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ, έναν από τους θεμελιωτές του νέου τουρκικού κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης μελετά εξονυχιστικά όλα τα μεγάλα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης: την προδοσία, την ενοχή, την παραίτηση, το ρόλο της μοίρας και την αναζήτηση της ελπίδας σε ένα ζοφερό κόσμο. Ο ίδιος δεν θεωρεί το σινεμά του πεσιμιστικό. Ακριβώς το αντίθετο:
«Μπορούμε να συνεχίσουμε να θεωρούμε ότι ζούμε σε ένα σπίτι ηλιόλουστο, μέσα στη χαρά και την ευτυχία. Πρέπει να αποδεχτούμε όμως, ότι έχουμε κι ένα υπόγειο κάτω από τα σπίτια μας. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να βλέπουμε τι συμβαίνει εκεί, όπως και στους πίσω δρόμους και να το εξηγούμε και να το κατανοούμε. Κατανοώντας αυτή την πραγματικότητα, είναι το αντίθετο του πεσιμισμού. Όποιος κοιτάζει αυτή την άλλη πλευρά, πρέπει να έχει μεγάλες ελπίδες για το μέλλον και πίστη».
«Η χορεύτρια» της Στεφανί ντι Ζουστό ήταν η ταινία λήξης της φετινής διοργάνωσης. Αφορά τη ζωή της Λόι Φούλερ, της διάσημης χορεύτριας που ήταν μούσα του Ροντέν και του Τουλούζ Λωτρέκ. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που υπέφερε κάτω από 350 μέτρα υφάσματος που την κάλυπτε, μιας βασανισμένης ψυχής που συνετρίβη, μετά τη συνάντησή της με την Ιζαντόρα Ντάνκαν.
Η γαλλίδα ηθοποιός και μουσικός Soko υποδύεται την Λόι Φούλερ:
«Ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα, γιατί πολλές έχουν μιμηθεί και αντιγράψει την Λόι αμέτρητες φορές. Ήταν μία από τις πρώτες καλλιτέχνιδες που μίλησε για πνευματικά δικαιώματα. Ήθελε να προστατεύσει την τέχνη της, ήθελε να προστατεύσει τον χορό της. Είχε κουραστεί να κλέβουν όλοι αυτό για το οποίο είχε δουλέψει τόσο σκληρά και να το φτηναίνουν».
Ο Γιώργος Μητρόπουλος, απεσταλμένος του Euronews στη Θεσσαλονίκη μεταδίδει:
«Η Θεσσαλονίκη φιλοξένησε για άλλη μια φορά καλές ταινίες, πολλές πρεμιέρες και νέα πρόσωπα του σινεμά από όλο τον κόσμο. Η μεγαλύτερη κινηματογραφική διοργάνωση της Ελλάδας παρουσιάστηκε ανανεωμένη και έθεσε νέους στόχους για το μέλλον».