Μοναδικός Πρόεδρος στην Γαλλία που δεν διεκδικεί επανεκλογή
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ επίλογος της προεδρικής θητείας του Φρανσουά Ολάντ γράφτηκε με ένα ολιγόλεπτο διάγγελμα από τα Ηλύσια Πεδία.
Στις 20:00 της Πέμπτης ο Πρόεδρος με την χαμηλότερη δημοφιλία από κάθε άλλον στην πέμπτη γαλλική δημοκρατία, ανακοίνωσε ότι δεν θα επιδιώξει την επανεκλογή του, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ κατά το παρελθόν.
«Η εξουσία, η άσκηση της εξουσίας, οι θέσεις και οι τελετές της εξουσίας δεν με έκαναν ποτέ να χάσω την διαύγειά μου. Είμαι γνώστης όλων των κινδύνων που ενέχει μία πορεία, που δεν θα εξασφάλιζε ευρεία υποστήριξη γύρω μου. Γι’ αυτό κι αποφάσισα να μην είμαι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές»
Όλοι οι προκάτοχοί του το προσπάθησαν είτε με επιτυχία είτε όχι.
Άλλος ένας λόγος για να δεχθεί σφοδρή κριτική με την πορεία της αποδοχής κι εμπιστοσύνης των Γάλλων απέναντί του να συνεχίζει την φθίνουσα πορεία και να κατατάσσεται ο Φρανσουά Ολάντ στην χειρότερη θέση μακράν οποιουδήποτε άλλου.
Αυτός είναι κι ο ισχυρότερος λόγος, που ώθησε τον Ολάντ στην συγκεκριμένη απόφαση. Ο απολογισμός της οικονομικής του πολιτικής αποδεικνύεται φτωχός: αναιμική ανάπτυξη κι ανεργία χωρίς σημάδια μείωσης.
Με αρνητικό οικονομικό πρόσημο ταυτόχρονα οι ερωτικές περιπέτειες του Φρανσουά Ολάντ γίνονταν πρωτοσέλιδο κι όχι μόνο σε σκανδαλοθηρικά έντυπα.
Η μεγάλη κοινωνική μεταρρύθμιση, που επαγγελλόταν επί πολλά έτη η γαλλική αριστερά τελικά περιορίστηκε στην νομιμοποίηση του γάμου ομοφυλοφίλων. Το νομοθέτημα πέρασε εν μέσω διχαστικού κλίματος που εκφράστηκε μέσω διαδηλώσεων από υποστηρικτές και πολέμιους.
Η τρομοκρατία στο εσωτερικό ήταν ουσιαστικά η πολιτική ταφόπλακα του Φρανσουά Ολάντ.
Απανωτά κτυπήματα στο Παρίσι, με τον ίδιο μάλιστα να αποτελεί και στόχο δίνουν την χαριστική βολή.
Ψάχνει να βρει έναν τρόπο να αποκαταστήσει την χαμένη εμπιστοσύνη και το συναίσθημα ανασφάλειας.
Ακολουθούν σπασμωδικές κινήσεις με την νόμο περί αφαίρεσης της υπηκοότητας να προκαλεί νέες εντάσεις. Το χειρότερο για τον Ολάντ είναι πως οι αντιδράσεις προέρχονται κυρίως από την αριστερά, αφού είναι απέναντι στις αξίες και τα πιστεύω της.
Ο νόμος για τα εργασιακά είναι η σταγόνα, που ξεχειλίζει το ποτήρι. Η κυβέρνηση του Μανουέλ Βαλς αναγκάζεται να τον περάσει με διάταγμα το νομοσχέδιο, αφού δεν μπορούσε να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Επί προεδρίας Ολάντ πέντε Υπουργοί παραιτήθηκαν με σαφείς αιχμές για τον τρόπο επιβολής του. Η διαδρομή του έδειξε ότι δεν κατάφερε να συσπειρώσει ούτε τους Γάλλους, ούτε καν όμως τους συνεργάτες του στο κυβερνητικό του έργο.
Με την απόσυρσή του, απλά άνοιξε νωρίτερα την κούρσα διαδοχής.