Το ιταλικό εργαστήριο L'immagine Ritrovata, που ανήκει στην Ταινιοθήκη της Μπολόνια εστιάζει στη συντήρηση και την αποκατάσταση παλαιών κινηματογραφικών ταινιών
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο ιταλικό εργαστήριο L’immagine Ritrovata, που ανήκει στην Ταινιοθήκη της Μπολόνια εστιάζει στη συντήρηση και την αποκατάσταση παλαιών κινηματογραφικών ταινιών, δίνοντάς τους νέα ζωή. Μετρά ήδη 24 χρόνια λειτουργίας και η δουλειά που κάνει είναι ανεκτίμητη. Τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει να φρεσκάρει τις ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν, που έχουν γίνει πριν αρκετές δεκαετίες:
«Ήταν πολύ συγκινητικό για μένα και την ομάδα μου που αποκαταστήσαμε τις ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν. Το να κρατάς το αρνητικό του φιλμ των «Μοντέρνων Καιρών» είναι ένα απερίγραπτο συναίσθημα για τους φανατικούς του κινηματογράφου αλλά και οποιονδήποτε άλλο, ο οποίος έχει σπουδάσει αυτό το αντικείμενο. Ήταν ακριβώς όπως όταν είχαμε τα κουτιά με τα αρνητικά των ταινιών των αδελφών Λιμιέρ. Τα πρώτα στην ιστορία της κινούμενης εικόνας, του κινηματογράφου» τόνισε ο Ντάβιντε Πότζι, Διευθυντής του Εργαστηρίου.
Οι ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν απαίτησαν πολύ χρόνο για να αποκατασταθούν. Τα μεγαλύτερα προβλήματα είχαν 35 φιλμ του 1914, τότε που ο ανεπανάληπτος ηθοποιός δούλευε για την εταιρία Keystone. Αυτές οι ταινίες θεωρούνταν χαμένες ή ανολοκλήρωτες.
Πριν λοιπόν την τωρινή αποκατάστασή τους, υπήρξε μια μεγάλη περίοδος έρευνας και σύγκρισης με το τι είχαν στη διάθεσή τους άλλα μεγάλα κινηματογραφικά αρχεία. Το εργαστήριο έχει ζήσει πολλά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια. Η μεγάλη αλλαγή ήταν η ψηφιοποίηση των πάντων:
«Πριν συμβεί αυτό, όλες οι υπόλοιπες επαναστατικές εξελίξεις στο σινεμά, ο ήχος, το χρώμα, το πανοραμικό φορμά όλα αφορούσαν τα 35mm χώρου. Στην ψηφιακή εποχή, όλα έγιναν ένα αρχείο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία του κινηματογράφου. Τα πάντα έχουν αλλάξει, τόσο σε επίπεδο παραγωγής, όσο και αποκατάστασης. Σήμερα το L’immagine Ritrovata είναι ένα εργαστήριο που κρατά αυτές τις δύο ψυχές: από την μια πλευρά είμαστε βαθιά στην αναλογική μορφή δουλειάς και από την άλλη, είμαστε χαρούμενοι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ψηφιακά εργαλεία για να αποκαταστήσουμε τις εικόνες» εξήγησε ο Ντάβιντε Πότζι.
Ο θάνατος του φιλμ έχει εξαγγελθεί από τη δεκαετία του ’80, αλλά από ότι φαίνεται θα συνεχίσει να μας γοητεύει για αρκετά χρόνια ακόμη. Η ψηφιακή τεχνολογία είναι ένα πολύτιμο όπλο στη διάσωση σπάνιων αριστουργημάτων της έβδομης τέχνης, που θα μας συντροφεύουν για πολλούς αιώνες ακόμη.