Η Ρωσία αναγνώρισε προσωρινά όλα τα έγγραφα που έχουν εκδοθεί στην ανατολική Ουκρανία
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΝτόνετσκ, Γκορλόβκα, Λουγκάνσκ. Λεωφορεία από αυτές τις περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας φτάνουν καθημερινά σε αυτό το σταθμό στα νότια προάστια της Μόσχας. Τα πρώτα φτάνουν νωρίς το πρωί και φέρνουν τα τελευταία νέα από την εμπόλεμη ζώνη. Ο 47χρονος Σεργκέι, πρώην ανθρακωρύχος ήρθε στη Μόσχα από το Ροβένκι, θα εργαστεί σε συνεργείο αυτοκινήτων. Του είναι ακόμα δύσκολο να πιστέψει ότι θα κοιμηθεί χωρίς να ακούει τον ήχο των πυροβολισμών.
«Το Λουγκάνσκ και το Ντόνετσκ σφυροκοπούνται. Κυρίως τα προάστια. Σε απόσταση 100 χιλιομέτρων μπορούσες να ακούσεις τους ήχους των πυροβολισμών μέρα – νύχτα, ακούμε πως είναι οι ειρηνικές περιοχές όταν πλήττονται. Δεν έχουμε ιδέα τι θα συμβεί με εμάς. Ζούμε σε πυριτιδαποθήκη».
Όπως και πολλοί άλλοι έτσι και ο Σεργκέι αναρωτιέται πως θα αλλάξει η ζωή του. Πριν από μια εβδομάδα η Ρωσία αναγνώρισε προσωρινά όλα τα έγγραφα που έχουν εκδοθεί στην ανατολική Ουκρανία. Ήταν διάταγμα του Βλαντιμίρ Πούτιν. Διαβατήρια, πιστοποιητικά γεννήσεως, πινακίδες αυτοκινήτων και άλλα έγγραφα έγιναν νόμιμα στη Ρωσία.
Το 2014 η Κάτια εγκατέλειψε το διαμέρισμά της στο Ντόνετσκ. Τώρα νοικιάζει ένα δωμάτιο στη Μόσχα και ονειρεύεται να βρει θέση στο τοπικό νηπιαγωγείο για τον 2 ετών γιο της, Βολόντια, που ζει με την 70χρονη μητέρα της Κάτια σε μια πόλη 60 χιλιόμετρα από το Ντόνετσκ. Η Κάτια παρέλαβε το καινούριο της διαβατήριο τον Οκτώβριο του 2016 και αμέσως άρχισε να το χρησιμοποιεί στη Ρωσία.
«Είναι πρόβλημα το να πας στην Ουκρανία. Υπάρχουν μεγάλες ουρές. Οι άνθρωποι αρχίζουν να σχηματίζουν ουρές από τις 5 το πρωί. Κάθονται στην ουρά και βλέπουν τους όλμους να πέφτουν σε κοντινή απόσταση. Και παρόλα αυτά μένουν στην ουρά για να μπουν στην Ουκρανία».
Ο 20χρονος Ντιμίτρι από το Ντόνετσκ έζησε πολλούς μήνες στη Μόσχα, εργαζόμενος ως τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών. Εργαζόταν ως τεχνικός σε ένα από τα ορυχεία του Ντόνετσκ, αλλά πλέον δεν υπάρχει δουλειά στην πατρίδα του. Το θέμα των εγγράφων δεν τον απασχολεί.
«Δεν θέλω να πάρω αυτό το διαβατήριο, έχει αναγνωριστεί μόνο προσωρινά. Αυτό που έχει αναγνωριστεί είναι κάτι προσωρινό και δεν μας αναγνωρίζουν πουθενά, τι να το κάνω αυτό το διαβατήριο;»
Εδώ και δέκα χρόνια η Βαλεντίνα διασχίζει τα σύνορα της Ρωσίας με την Ουκρανία. Εργάζεται ως οικιακή βοηθός στη Μόσχα. Στο τέλος του μήνα επιστρέφει στην κόρη της και τον εγγονό της στο Ντόνετσκ. Η Βαλεντίνα έχασε τον γαμπρό της στον πόλεμο το 2014. Ήταν αστυνομικός. Η Βαλεντίνα βγάζει περίπου 500 ευρώ το μήνα και βοηθά οικονομικά την κόρη και τον γιο της. Η διάθεσή της βελτιώνεται όταν μιλάμε για την απόφαση της Μόσχας, η κόρη της πριν από λίγο της είπε καλά νέα.
«Οι πολίτες σχηματίζουν ουρές για να πάρουν διαβατήρια. Η κόρη μου και ο εγγονός μου θα πάρουν διαβατήριο. Το Κίεβο ή δίνει ή δεν δίνει. Όμως καταλαβαίνεις ότι δεν θέλουν να πάνε εκεί, απλώς δεν θέλουν να πάνε εκεί».
Το διάταγμα χαρακτηρίστηκε από τη Μόσχα προσωρινό, μέχρι να βρεθεί πολιτική λύση ώστε να επιστρέψει η ειρήνη στην περιοχή. Το Κίεβο το χαρακτήρισε πρόκληση. Ο Ουκρανός πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο δήλωσε ότι είναι μια ακόμα απόδειξη της ρωσικής κατοχής και των ρωσικών παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου. Αναλυτές εκτιμούν ότι το μήνυμα που στέλνει η Ρωσία είναι πρωτίστως πολιτικό και απευθύνεται κυρίως στις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Γερμανία.
«Θεωρώ ότι η ανθρωπιστική διάσταση υπάρχει χωρίς αμφιβολία. Θεωρώ όμως ότι για τη Ρωσία είναι και πολιτικό το ζήτημα, και θα έλεγα ότι η πολιτική διάσταση αποτελεί προτεραιότητα. Η Ρωσία στέλνει ένα ακόμα μήνυμα στη Δύση, ότι η μελλοντική καθυστέρηση της εφαρμογής της συμφωνίας του Μινσκ θα μπορούσε να φτάσει σε ένα σημείο, όπου αυτές οι συμφωνίες θα αποτελούν παρελθόν και τα γεγονότα θα εξελιχθούν διαφορετικά και όχι όπως προβλέπεται στη συμφωνία του Μινσκ».
Παρόμοια γραφειοκρατικά βήματα οδήγησαν στην αναγνώριση δύο περιοχών που έχουν αποσχισθεί από τη Γεωργία μετά τον πόλεμο του 2008. Τη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία.