Ο Νέλσον Φρέιρε σε μια σπάνια συνέντευξη, στην εκπομπή Musica- Μιλά για τις μεγάλες του αγάπες: το πιάνο, τον κινηματογράφο, την τζαζ
Ο Νέλσον Φρέιρε είναι ένας από τους σημαντικότερους πιανίστες στον κόσμο. Η συναυλία του όπου θα ερμήνευε το τέταρτο κονσέρτο για πιάνο του Μπετόβεν ήταν sold out εδώ και καιρό, στο φεστιβάλ του Πάσχα στην Aix-en-Provence.
Παιδί θαύμα, με καταπληκτικό αυτί, ο βραζιλιάνος μουσικός έδωσε το πρώτο του ρεσιτάλ σε ηλικία τεσσάρων ετών. Με σπουδές στη Βιέννη, έχει συνεργαστεί με τις κορυφαίες ορχήστρες και τους σημαντικότερους μαέστρους στον κόσμο. Έχει ηχογραφήσει με όλες τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες.
Παραμένει όμως σεμνός και διακριτικός παρά τη λαμπρή του πορεία.
Η αγάπη του για το πιάνο ξεκίνησε όμως στο Ρίο, χάρις στην πρώτη του δασκάλα:
«Ήμουν τυχερός που συνάντησα κάποιον, γιατί όπως τα πάντα στη ζωή, η μουσική λειτουργεί μέσα από την αγάπη. Ίσως έχει να κάνει με το ζώδιό μου. Είμαι Ζυγός. Λένε ότι είναι το ζώδιο της αγάπης. Αγάπησα πολύ την δασκάλα μου και έκανα ακριβώς αυτό που μου έλεγε».
Παρόλο που ασχολείται με το κλασικό πιάνο, ο Νέλσον Φρέιρε δεν σταματά να αναζητά παντού έμπνευση. Έχει πολλές και μεγάλες αγάπες:
«Μου αρέσουν τα φιλμ νουάρ, οι ταινίες του Χίτσκοκ και του Φριτς Λανγκ, κυρίως το σινεμά της δεκαετίας του ’40 και του ’50. Ο κινηματογράφος είναι το δεύτερο πάθος μου. Η μουσική είναι πολύ σημαντική στις ταινίες. Η μουσική αλλά και η απουσία της μουσικής. Στον Χίτσκοκ για παράδειγμα υπάρχουν μερικές σκηνές με πολύ σασπένς, όπου αφαιρεί εντελώς τη μουσική. Μερικές φορές μια κακή μουσική μπορεί να καταστρέψει μια ταινία. Μου αρέσει πολύ η τζαζ. Τρελαίνομαι για την Έλα Φιτζέραλντ».
Η διάσημη πιανίστρια και πολύχρονη φίλη του Μάρτα Άργκεριχ ήταν αυτή που του γνώρισε την τζαζ. Οι δύο του γνωρίστηκαν στη Βιέννη, τη δεκαετία του ’50. Έκαναν σπουδές πιάνου.
«Συναντηθήκαμε όταν ήμουν 15 ετών. Περάσαμε μαζί ένα καλοκαίρι. Ήταν μια πανέμορφη εποχή. Ακούγαμε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Μέχρι εκείνη την ηλικία, ήμουν συγκεντρωμένος, δεν ήξερα τίποτε άλλο παρά μουσική για πιάνο. Μαζί της έμαθα πολλά καινούργια πράγμα, ειδικά τζαζ».
Καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ του Πάσχα στην Aix En Provence, είναι ο βιρτουόζος του βιολιού Ρενό Καπισόν:
«Αυτό που είναι συγκινητικό με τον Νέλσον είναι ότι διαρκώς αμφιβάλλει για τα πάντα. Συνεχώς ψάχνει. Αισθάνεται άγχος πριν από κάθε συναυλία. Για μένα αυτό είναι ένα καλό σημάδι ότι πρόκειται για μεγάλο καλλιτέχνη. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης αναρωτιέται διαρκώς. Η βεβαιότητα δεν είναι κάτι που είναι αναγκαίο στη μουσική
Είναι ξεχωριστός κι ως χαρακτήρας, γιατί διαθέτει μια σπάνια γλυκύτητα. Είναι κάτι που ανακαλύπτεις και στο παίξιμό του, αυτή η ευφυΐα που διαθέτει. Ξέρετε δεν είναι μυστικό. Όταν ένας καλλιτέχνης διατηρεί αυτό το επίπεδο σε μια καριέρα που ξεπερνά τα πενήντα χρόνια, είναι επειδή έχει κάτι να πει. Δεν είναι όπως οι καλλιτέχνες που κάνουν κάτι και εξαφανίζονται. Γι’ αυτό το λόγο αυτοί είναι σπουδαίοι δεξιοτέχνες και γιατί είμαστε τόσο περήφανοι και ευτυχείς που τους έχουμε στο φεστιβάλ».