Η πιο καταπιεσμένη μειονότητα του κόσμου, σύμφωνα με τον ΟΗΕ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΧωρίς στοιχειώδεις υποδομές, χωρίς ελπίδα για το αύριο, χωρίς καν να τους αναγνωρίζεται το γεγονός ότι είναι πρόσφυγες.
Χιλιάδες Μουσουλμάνοι Ροχίγκια ζούνε σε πρωτογώνες συνθήκες, σε πρόχειρους καταυλισμούς στο Μπαγκλαντές.
Έχουν καταφύγει εκεί για να γλυτώσουν από τις διώξεις που υφίστανται στην πατρίδα τους Μιανμάρ.
Οι ιστορίες τους είναι τραγικά παρόμοιες:
«Τρέχαμε για να σωθούμε. Οι ηλικιωμένοι που δεν μπορούσαν να μας ακολουθήσουν σφαγιάστηκαν. Είδα κορίτσια και μητέρες να τις βιάζουν μπροστά μου» λέει στο euronews o Ραχμότ Ουλάχ.
Η δημοσιογράφος του euronews, Μόνικα Πίνα, βρέθηκε στον καταυλισμό Κουτουπαλόνγκ, στο νοτιοδυτικό Μπαγκλαντές.
Εκεί άκουσε τις τραγικές διηγήσεις μελών της κοινότητας των Ροχίγκια, όπως αυτή του Ραχμότ, που δείχνει στην κάμερα πώς τους έβαζαν στην σειρά για να τους ξυλοκοπήσουν.
Η Ζανάτ είναι μόλις 15 ετών. Ωστόσο, έχει βιώσει την προσφυγιά ήδη δύο φορές.
Όταν ξεκίνησαν οι νέες διώξεις, πέρυσι τον Οκτώβριο, έπεσε θύμα βιασμού.
Κατέφυγε στο Μπαγκλαντές για να σωθεί.
«Στην πατρίδα μου, έχω δει στρατιώτες να συγκεντρώνουν μέλη της κοινότητας των Ροχίγκια, να τους ξυλοκοπούν, έχω δει να βασανίζουν γυναίκες, να τις γδύνουν, τις αναγκάζουν να ξαπλώσουν κάτω και τους κόβουν το στήθος.»
Αυτό είναι το τρίτο κύμα Ροχίγκια που καταφεύγει στο Μπαγκαλντές. Είχαν προηγηθεί διώξεις τη δεκαετία του 1970 και του 1990.
Δεν τους αναγνωρίζεται το καθεστώς του πρόσφυγα, με αποτέλεσμα να στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη.
Δεν έχουν δικαίωμα να μετακινηθούν, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να πνιγούν όταν οι μουσώνες πλημμυρίζουν τους καταυλισμούς,όπως συνέβη την Πέμπτη, με τον κυκλώνα Μόρα.
«Για περίπου 20 χρόνια το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας δίνεται σε καταγεγραμμένους πρόσφυγες. Από πέρυσι, προστέθηκαν σε αυτούς 75.000 μη καταγεγραμμένοι πρόσφυγες, που στερούνται τα βασικά. Στόχος μας είναι να τους δώσουμε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, όπως αυτές που παρέχονται στους οργανωμένους καταυλισμούς προσφύγων.» αναφέρει εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης του ΟΗΕ.
Ούτε όμως στην πατρίδα τους την Μιανμάρ η κατάσταση των Ροχίγκια είναι καλύτερη.
Έχουν χαρακτηριστεί «ανιθαγενείς», δηλαδή ουσιαστικά παράνομοι μετανάστες, παρότι ζούνε στην χώρα από τον 19ο αιώνα.
Από τον καταυλισμό Κουτουπαλόνγκ, η Μόνικα Πίνα μεταδίδει:
«Η Μιανμάρ είναι ακριβώς μπροστά μας, μπορείτε να την δείτε, βρίσκεται στην άλλη όχθη του ποταμού Ναφ. Εκεί, οι Ροχίγκια της Μιανμάρ έχασαν την ιδιότητα του πολίτη το 1982. Έτσι έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε εκπαίδευση και υγεία, ενώ δεν έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν.»
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι αρχές τις Μιανμάρ ενδέχεται να έχουν διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εις βάρος των Ροχίγκια .
Μαρτυρίες κάνουν λόγο για μαζικές δολοφονίες, συστηματικούς βιασμούς, πυρπόληση χωριών και καταστροφή τροφίμων.