Η σύζυγός του, πολιτικός Τζο Κοξ, δολοφονήθηκε διότι αντιτάχθηκε στο Brexit
Η Βρετανία φαντάζει όλο και περισσότερο διχασμένη κοινωνικά, φυλετικά και πολιτικά.
Υπάρχει εσωστρέφεια μετά από τη σειρά των πρόσφατων τρομοκρατικών επιθέσεων, την ανησυχία λόγω των ανισοτήτων που αναδύθηκαν από τη φονική φωτιά στο πολυώροφο κτίριο του Λονδίνου, αλλά και την αβεβαιότητα λόγω του Brexit.
Ο Μπρένταν Κόξ είχε μια προσωπική και οδυνηρή «συνάντηση» με τον εξτρεμισμό.
Η σύζυγός του, πολιτικός Τζο Κοξ, δολοφονήθηκε διότι αντιτάχθηκε στο Brexit.
Έκτοτε δημιούργησε ένα εθνικό κίνημα ενότητας εμπνευσμένο από τα λόγια της συζύγου του, «ότι έχουμε περισσότερα κοινά από αυτά που μας χωρίζουν».
- Ιζαμπέλ Κουμάρ, euronews:
Ας δούμε μερικά από τα ζητήματα που μόλις έθιξα και συγκεκριμένα τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο, ιδίως τη στοχοποίηση της μουσουλμανικής κοινότητας. Μεγάλωσα στο Λονδίνο και φαινόταν μια ανεκτική πόλη, δεν είναι πλέον έτσι;
Μπρένταν Κοξ:
Όχι είναι όλο και πιο ανεκτική. Το Λονδίνο και η χώρα συνολικά αν κοιτάξετε όλες τις τάσεις, είναι ανεκτικές κοινωνίες. Οι πολίτες είναι πιο ανεκτικοί στη διαφορετικότητα, είτε είναι φυλετική, θρησκευτική, ή σεξουαλική.
Κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα, από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, ότι οι εξτρεμιστές αυξήθηκαν, διότι νομίζω ότι μειώθηκαν.
Αυτό που συμβαίνει αφορά τη ρητορική του μίσους… λόγω πολιτικών, όπως ο Τραμπ, η ΛεΠέν, ο Βίλντερς, ο Φάρατζ και άλλοι που έχουν «νομιμοποιήσει» στις ομιλίες τους το μίσος.
Φυσικά δεν είναι άμεσα υπεύθυνοι για τις θηριωδίες που συμβαίνουν. Όμως οι επιθέσεις εναντίον των μουσουλμάνων, τα εγκλήματα μίσους στο δημοψήφισμα, δημιουργούν ένα κλίμα που μπορεί να επηρεάσει ιδιαίτερα ανθρώπους, που έχουν ακραίες απόψεις.
- Ιζαμπέλ Κουμάρ euronews:
Αυτό που λέτε είναι ότι οι ακροδεξιοί πολιτικοί, επέτρεψαν με τις απόψεις τους το μίσος. Αλλά από πού προέρχεται αυτό το μίσος;
Μπρένταν Κοξ:
Νομίζω ότι το μίσος υπήρχε πάντα. Πάντα υπήρχε μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων που καθοδηγούνταν από το μίσος, οι οποίοι για λόγους δικής τους ανασφάλειας και έλλειψης προοπτικών, έλλειψης αγάπης ή λόγω πλύσης εγκεφάλου, καταλήγουν να στρέφονται σε μια ακραία ιδεολογία για να βρουν προσωπικό νόημα.
Αυτό ισχύει για τον εξτρεμισμό που ενέπνευσε ο ισλαμισμός,αλλά και για τον ακροδεξιό εξτρεμισμό.
Το γεγονός που θεωρώ πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι οι πολιτικές μίσους που οδηγούν και τους δυο, είναι ουσιαστικά ίδιες.
Και οι δύο πιστεύουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν σε καθαρές κοινωνίες-χώρες, είτε πρόκειται για θρησκευτικά καθαρές, είτε για εθνικά καθαρές. Και οι δύο πιστεύουν ότι είναι νόμιμο να επιτεθούν σε αθώους πολίτες, για να επιτύχουν το σκοπό τους. Αμφότεροι πιστεύουν ότι διαφορετικοί άνθρωποι δεν πρέπει να ζουν μαζί και δεν πρέπει να δημιουργούν ανεκτικές κοινωνίες.
- Ιζαμπελ Κουμάρ euronews:
Έχετε αναλάβει το έργο της προσπάθειας να φέρετε τους ανθρώπους κοντά να τους εμπνεύσετε την ενότητα. Αυτό όμως ξεπερνά τα όρια ενός ανθρώπου. Είστε ικανοποιημένος από την πολιτική ανταπόκριση που λαμβάνετε ως απάντηση μετά τις επιθέσεις;
Μπρένταν Κοξ:
Νομίζω ότι η κυβέρνηση παίρνει σοβαρά και τις δυο μορφές τρομοκρατίας. Την ισλαμική, αλλά και την ακροδεξιά τρομοκρατία.
Το πραγματικό ερώτημα είναι κατά πόσον οι κοινότητες μπορούν να κάνουν κάτι, για τη ρητορική μίσους. Ασχοληθήκαμε με πολλές επιθέσεις απο αυτή στις 7 Ιουλίου, έως το Μπατακλάν και προσπαθούμε να καταλάβουμε από πού προέρχεται αυτό το μίσος.
Υπάρχουν οι κήρυκες του μίσους από τη μία μεριά, που οι φωνές τους που επηρεάζουν!
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι, σε δημοφιλή μέσα μαζικής ενημέρωσης, που προωθούν μια βαθιά ισλαμοφοβική ρητορική, που βρίσκεται στις παρυφές της υποκίνησης της βίας κατά των μουσουλμάνων.
Νομίζω ότι με τον ίδιο τρόπο που πρέπει να καταρρίψουμε τη ρητορική μίσους που προέρχεται από τους ισλαμιστές, πρέπει να σπάσουμε τη ρητορική μίσους και κατά της μουσουλμανικής κοινότητας.
- Ιζαμπέλ Κουμάρ euronews:
Ας δούμε επίσης το ζήτημα των οικονομικών ανισοτήτων και της τρομερής πυρκαγιάς στο δυτικό Λονδίνο. Πολλοί από τους ενοίκους ήταν νεοφερμένοι στο Λονδίνο. Αν θέλουμε να εξετάσουμε θέματα κοινωνικής ένταξης, τα προβλήματα θα επιδεινωθούν αν δεν είναι ήδη, από την ανισότητα του πλούτου;
Μπρένταν Κοξ:
Νομίζω ότι πρέπει να ανησυχούμε για την κοινωνική διαστρωμάτωση και τις διαφορές που υπάρχουν.
Η φωτιά στο Λονδίνο ανέδειξε ένα πρόβλημα που πηγαίνει πέρα από το περίβλημα της κοινότητας, ένα οξύ πρόβλημα στην πρωτεύουσα.
Νομίζω ότι είναι κατανοητός ο θυμός που υπάρχει σε μια διαιρεμένη κοινωνία και σε αυτό είναι που η κυβέρνηση πρέπει να εστιάσει ενεργά.
Οι οικονομικές διαφορές χωρίζουν τις κοινότητες και εκεί πρέπει να διαδραματίσει ρόλο η κυβέρνηση, εν μέρει όμως και οι κοινότητες οι ίδιες
- Iζαμπέλ Κουμάρ euronews:
Ας αναφερθούμε στο θέμα της αντιμετώπισης του Brexit. Μιλήσατε για ευρωπαίους πολιτικούς, οι οποίοι λειτουργούσαν με μια σκωπτική πολιτική, προφανώς μη εκλεγμένη, όπου φαίνεται ότι η Βρετανία… μένει απ έξω.
Τι γνώμη έχετε γι αυτό;
Μπρένταν Κοξ:
Νομίζω ότι αυτό που συνέβη τα τελευταία δύο χρόνια, ήταν αποτέλεσμα μεγάλου εφησυχασμού.
Ήρθαν όμως οι εκλογές στην Αυστρία, τη Γαλλία, η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, να ταρακουνήσει τη συλλογική συνείδηση, ως προς τη σοβαρότητα της απειλής για τις αξίες μας.
Νομίζω ότι είναι μεγάλο λάθος, αν η Ευρώπη ως οντότητα ή οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα, νομίζει ότι έχει τρόπο να αντέξει τη θύελλα. Νομίζω ότι η θύελλα θα συνεχιστεί, θα αυξηθεί και θα γίνει πιο έντονη και ως εκ τούτου θα πρέπει να σκεφτόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε για να χτίσουμε τις κοινωνίες μας. Να οικοδομήσουμε σχετικά κοντινές ενωμένες κοινωνίες, να κάνουμε αυτό που δεν μπορέσαμε να κάνουμε τα τελευταία χρόνια.
- Ιζαμπέλ Κουμάρ euronews:
Θα ήθελα να ολοκληρώσω με μια πιο προσωπική παρατήρηση. Προφανώς έχετε ένα αίσθημα καλύτερης συνύπαρξης. Όταν πρόκειται για την προσωπική σας ιστορία, η συγχώρεση ταιριάζει σε αυτό;
Μπρένταν Κοξ:
Νομίζω ότι για μένα η συγχώρεση θα ήταν κάτι που θα σκεφτόμουν αν υπήρχαν τύψεις και όσο δεν υπάρχουν τύψεις, δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για συγχώρεση. Σκέφτομαι τη Τζο, πώς ζούσε τη ζωή της, τις αξίες για τις οποίες αγωνίστηκε, τις πεποιθήσεις της, την ενέργεια και τον ενθουσιασμό της. Δεν πρόκειται να αφήσω τις αναμνήσεις μου για τη Τζο, να θολώσουν από τις ενέργειες ενός τρομοκράτη ενός εξτρεμιστή.
Θα συνεχίσω να εστιάζω στο πώς ζούσε και στο πώς πέθανε.