Οι αθλητές που απαρτίζουν την ομάδα προέρχονται από το Νότιο Σουδάν, και ζουν ως πρόσφυγες στην Κένυα
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜια μικρή ομάδα αθλητών ασκείται στο προπονητικό κέντρο του Ασγκαμπάτ.
Είναι η ομάδα των προσφύγων, που συμμετέχει για πρώτη φορά στους Ασιατικούς Αγώνες Εσωτερικού Χώρου και Πολεμικών Τεχνών.
Οι αθλητές που απαρτίζουν την ομάδα, προέρχονται από το Νότιο Σουδάν και ζουν ως πρόσφυγες στην Κένυα.
Ήρθαν στο Ασγκαμπάτ με την υποστήριξη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, της Ασιατικής Ολυμπιακής Επιτροπής και της Υπηρεσίας Προσφύγων του ΟΗΕ.
https://ashgabat2017.com/
Προπονήτρια και καθοδηγητής αυτής της ομάδας, μια θρυλική μορφή του μαραθωνίου και ακτιβίστρια του δικαιώματος στην εκπαίδευση των παιδιών στην Αφρική, η Τέγκλα Λορούπε.
Η ίδια από την ηλικία των 7 ετών έτρεχε καθημερινά 20 χιλιόμετρα για να πηγαίνει στο σχολείο, σε μια επαρχία της Κένυας.
«Δεν υπάρχει τίποτα αδύνατο για αυτούς τους ανθρώπους. Ο αθλητισμός είναι… το κλειδί, που μπορεί να τους βοηθήσει. Αυτό που θέλω να πετύχω μαζί τους, είναι στο μέλλον να κατακτούν μετάλλια και να έχουν μια καλύτερη ζωή και εκπαίδευση. Τώρα πηγαίνουν στο σχολείο. Τους βοηθώ να εξισορροπούν την εκπαίδευση και τον αθλητισμό», λέει η Λορούπε.
Η Τέγκλα Λορούπε συγκέντρωσε την ομάδα της από ένα κέντρο προσφύγων στην Κένυα. Υποστηριζόμενοι από την υπηρεσία προσφύγων του ΟΗΕ, προπονήθηκαν στις παρυφές του Ναϊρόμπι.
Ως αθλητές πήγαν στο Ασγκαμπάτ, για να υποστηρίξουν εκείνους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις χώρες τους για να σωθούν.
http://office.teglapeacefoundation.org/refugee-center/
«Οι πρόσφυγες δεν είναι εγκληματίες, δεν είναι κακοί άνθρωποι. Μόνο η βία τους κάνει να φεύγουν για να γίνουν πρόσφυγες. Ο αθλητισμός είναι ειρήνη» λέει ο πρόσφυγας-δρομέας, Γκάι Νιάνγκ Ταπ.
Οι επιδόσεις τους δεν ήταν κορυφαίες και δεν συγκέντρωσαν μετάλλια. Αυτό όμως ουδόλως τους απασχολεί, καθώς το κυρίαρχο ήταν να γίνουν μέλη της μεγάλης οικογένειας του διεθνούς αθλητισμού, όπου δεν υπάρχουν προκαταλήψεις.
«Έχω κάνει κάποιους φίλους εδώ, έμαθα τα ονόματά τους όπως και αυτοί το δικό μου… Το όνειρό μου είναι όταν πετύχω, να βοηθήσω τους πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο», λέει ο πρόσφυγας-δρομέας Βιγιουάλ Πουόκ Ντενγκ.
Το μεγαλύτερο όνειρο της Λορούπε και των «παιδιών» της είναι να επιστρέψουν στα σπίτια τους, στο Νότιο Σουδάν, όπου θα γίνουν πρεσβευτές του αθλητισμού και της ειρήνης.