Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης και οι «Τιτάνες» του καταλαμβάνουν το Μέγαρο Μουσικής

Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης και οι «Τιτάνες» του καταλαμβάνουν το Μέγαρο Μουσικής
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Η παράσταση παρουσιάζεται 23-25 Νοεμβρίου στο Β΄ Υποσκήνιο της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη στο πλαίσιο του «Μegaron Underground»

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Λίγους μήνες μετά την πρώτη παρουσίαση στο Φεστιβάλ Αθηνών, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης επαναλαμβάνει τους «Τιτάνες» του, αυτή τη φορά στο Μέγαρο Μουσικής, από τις 23-25 Νοεμβρίου. Μαζί με την ομάδα του, την Osmosis εγκαινιάζουν μάλιστα τον νέο κύκλο εκδηλώσεων «Μegaron Underground», που θα πραγματοποιούνται στο Β΄ Υποσκήνιο της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη.

Στο επίκεντρο βρίσκονται δύο μοναχικά πλάσματα, που ανακαλύπτουν ξανά και ξανά την αιωνιότητα, τα υλικά του κόσμου, μικρά και μεγάλα, τα θρύψαλα της καθημερινότητας, τα φώτα των άστρων, τον ακίνητο χρόνο. Όλα τα αντίθετα βρίσκονται μαζί, δεν έχουν αλλού να πάνε. Οι «Τιτάνες» αποτίνουν φόρο τιμής σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια, σε κάθε ατομική ή συλλογική αποτυχία για την εδραίωση ενός άθραυστου εαυτού, ενός άμωμου κόσμου.

Ο δημιουργός, που χρησιμοποιεί πάντα με εξαιρετικό τρόπο το εργαλείο της μεταμόρφωσης, καταπιάνεται για άλλη μια φορά με τρυφερότητα με αλλόκοτα πλάσματα, που έχουν όμως οικείες συνήθειες και αδυναμίες, ανθρώπινες ανάγκες και συναισθήματα. Τα απασχολούν τα μεγάλα ανθρώπινα ερωτήματα, που έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη ύπαρξη, το χρόνο, τη γέννηση, τον έρωτα και τον θάνατο.

Η παράσταση μοιάζει σαν μια φυσική συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς του χορογράφου, του «Relic», που ταξίδεψε ήδη σε πάνω από είκοσι φεστιβάλ του εξωτερικού. Ίδια πορεία αναμένεται να έχει και η τωρινή, που έχει ήδη παρουσιαστεί σε Βαρκελώνη, Τορίνο, και Άμστερνταμ, και θα ακολουθήσει αμέσως μετά την Αθήνα, το Παρίσι. Μετά τη Γαλλία, οι «Τιτάνες» θα συνεχίσουν το ταξίδι τους σε Πορτογαλία, Ελβετία και Καναδά. Μιλήσαμε με τον Ευριπίδη Λασκαρίδη για τους «Τιτάνες» και τα θέματα που τον απασχολούν αυτή τη φορά.

-Ποια είναι τα θέματα στα οποία εστιάζετε σ’ αυτήν την νέα σας παράσταση;

Ο χρόνος και η σχετικότητά του είναι σίγουρα ένα από αυτά. Η σχέση μας με το άπειρο, το άγνωστο, τον άγνωστο εαυτό μας. Ο φόβος του κενού, ακόμη και του τέλους. Και σίγουρα η μοναξιά, με έναν άλλο τρόπο από το «Relic». Τέλος η σχέση μας με τις άγνωστες ακόμη δυνάμεις του σύμπαντος που κάθε γενιά, κάθε πολιτισμός, τους δίνει και άλλο όνομα. Νιώθω ότι στους «Τιτάνες» ο χαρακτήρας της «σκιάς», όπως την αποκαλούμε, είναι το όχημα για πολλά από αυτά τα υποδόρια νοήματα. -Τι ρόλο παίζει η αποτυχία στο σημερινό κόσμο μας;

Έχουμε μεγαλώσει σε έναν κόσμο που η αποτυχία είναι συνυφασμένη με την λέξη «χαμένος». Ας το σκεφτούμε, όμως, λίγο αιρετικά. Τις περισσότερες φορές που αστοχούμε, ή αλλιώς αποτυγχάνουμε, μπαίνουμε σε μονοπάτια όπου στο τέλος τους μας περιμένει μία έκπληξη σε ό,τι αφορά τις προκαταλήψεις αλλά και την άγνοιά μας. Όταν το πρώτο σοκ και η στεναχώρια υποχωρούν, δίνουν χώρο στο καθαρό βλέμμα, σε μία νέα ανακάλυψη και σε έναν νέο δρόμο. Κι αυτό τελικά, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, δεν είναι αποτυχία αλλά η απόλυτη επιτυχία κατά τη γνώμη μου.

-Αυτά τα δύο όντα παλεύουν με το χρόνο και τις εκπλήξεις που αυτός εγκυμονεί. Υπάρχουν νικητές ή χαμένοι σ’ αυτόν τον αγώνα;

Είναι φανερό πως ο αγώνας είναι με τον «εαυτό» και με κανέναν άλλον. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, δεν υπάρχει χαμένος ή νικητής. Το πρόσωπο είναι το ίδιο. Ο χρόνος μοιάζει, πολλές φορές, εχθρός μας αλλά δεν είναι. Είναι κι αυτός μία σταθερά, όπως είναι η βαρύτητα, η κίνηση των άστρων, η γέννηση και ο θάνατος. Δεν παλεύεις με αυτά που είναι απ’ έξω. Με τα μέσα σου παλεύεις.

-Υπάρχει, παρόλα αυτά, κάτι απόκοσμο στο σύμπαν αυτών των δύο όντων. Παράλληλα όμως και κάτι πολύ ανθρώπινο και οικείο. Πού ισορροπούν αυτές οι δύο αντίρροπες δυνάμεις;

Σε αυτό που μόλις είπα. Μέσα μας. Έχουμε και τις δύο εκ γενετής. Μέσα στο DNA μας, είναι χαραγμένες και οι δύο δυνάμεις αυτές όπως και πολλές άλλες ακόμη που μοιάζουν αντίρροπες. Είμαστε μαθημένοι, όχι μόνο στη Ελλάδα αλλά και στη Δύση γενικότερα, στα δίπολα. Πρέπει να διαλέξεις το ένα ή το άλλο. Μπορεί όμως να πει κανείς ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ή ακόμη καλύτερα, και τα δύο μαζί!

-Γιατί ονομάσατε αυτή τη δουλειά «Τιτάνες»; Τι σχέση έχουν αυτά τα δύο όντα με τους θεούς της μυθολογίας;

Μου αρέσει οι τίτλοι των έργων μου να είναι σαν χαπάκια, σαν κάψουλες, που εμπεριέχουν ένα συμπυκνωμένο νόημα. Μεγαλώσαμε με σειρές όπως ο Sport Billy, το Dallas ή το Twin Peaks. Αυτοί οι τίτλοι πάντα με γοήτευαν γιατί σε μία ή δύο μόνο λέξεις κατάφερναν να χωρέσουν έναν ολόκληρο κόσμο. Κάπως έτσι, σκέφτομαι τους τίτλους των έργων μου και όχι τόσο περιγραφικά. Παρόλα αυτά, ναι, τους χαρακτήρες μου τους νιώθω σαν Τιτάνες, σαν θεούς που αργά ή γρήγορα θα αντικατασταθούν από άλλους.

-Ποια σχέση συνδέει το μοναχικό πλάσμα του «Relic» με τα δύο πλάσματα που πρωταγωνιστούν τώρα στους «Τιτάνες»;

Το κάθε πλάσμα φέρει τον δικό του κόσμο κι αυτή είναι η πιο ουσιαστική τους διαφορά. Έτσι, ενώ κινούνται παράλληλα μοιάζει να μην συναντιούνται ποτέ. Στις πρόβες των «Τιτάνων» όμως, με βοηθούσε να σκέφτομαι ότι το ροζ φαλακρό πλάσμα με την πρησμένη κοιλιά ίσως και να εγκυμονεί το εξώκοσμο πλάσμα του «Relic», παρότι το «Relic» είχε προηγηθεί κατά δύο χρόνια σχεδόν. Αυτό το παιχνίδι με τον χρόνο έχει μεγάλη σημασία για εμένα που δεν βασίζομαι στη γραμμική αφήγηση. Είμαι άλλωστε πεπεισμένος πως η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή αλλά μία καμπύλη που τείνει να γίνει σπιράλ στο βάθος του χρόνου.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Βασικό στοιχείο στη δουλειά σας είναι η μεταμόρφωση, με την οποία ασχολείστε και εξελίσσετε εδώ και πολλά χρόνια. Αισθάνεστε ότι έχετε βρει σ’ αυτήν τον δικό σας δρόμο έκφρασης;

Είναι ο μόνος δρόμος που πραγματικά απελευθερώνει τη φαντασία και το υποσυνείδητό μου. Δεν κατάφερα να βρω άλλον δρόμο και καθώς δεν μου τον έδειξε κανείς αισθάνομαι ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να περιπλανηθώ για καιρό σε τρόπους που δεν ήταν δικοί μου και μέσα από μια απελπισία να πάρω την απόφαση «ή ταν ή επί τας». Ή βρίσκεις τη δική σου φωνή, τον δικό σου τρόπο, ή φεύγεις και κάνεις κάτι άλλο από εκείνη τη στιγμή και μετά. Από τη ρωγμή ανακαλύπτεις τις πιο ουσιαστικές αλήθειες, από τη στενωπό αυτή, και όχι από τον όλο άνθη καλοστρωμένο δρόμο, όπως μας κάνουν να πιστεύουμε.

Το φωτογραφικό πορτραίτο του Ευριπίδη Λασκαρίδη είναι του Julian Mommert

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία, χορογραφία, σκηνογραφία: Ευριπίδης Λασκαρίδης
Ερμηνευτές: Ευριπίδης Λασκαρίδης, Δημήτρης Ματσούκας
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική σύνθεση, ηχητικός σχεδιασμός: Γιώργος Πούλιος
Προγραμματισμός, ηχητικός σχεδιασμός, ζωντανός χειρισμός μουσικής: Θεμιστοκλής Παντελόπουλος
Ηχητική εγκατάσταση, ζωντανός χειρισμός μουσικής: Νίκος Κόλλιας
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Φωτιστική εγκατάσταση: Κωνσταντίνος Μαργκάς, Γιώργος Μελισσαρόπουλος
Σύμβουλος δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Δρόσος Σκώτης, Διογένης Σκαλτσάς, Σίμος Πατιερίδης, Νίκος Δραγώνας, Θάνος Λέκκας
Βοηθοί σκηνοθέτη: Δημήτρης Τριανταφύλλου, Παρασκευή Λυπημένου
Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Ιωάννα Πλέσσα
Βοηθοί παραγωγής – trainees: Samuel Esteves Querido, Lisandra Caires
Συντονισμός παραγωγής: Ελισάβετ Τσουχτίδη
Εκτέλεση παραγωγής: Μαρία Δούρου
Με την υποστήριξη του Fondation d’ entreprise Hermès, στο πλαίσιο του προγράμματος New Settings
Συμπαραγωγοί: Φεστιβάλ Αθηνών, Theatre de la Ville (Γαλλία), Ελευσίνα 2021 Πολιτιστική Πρωτεύουσας της Ευρώπης, Festival TransAmériques (Καναδάς), JulidansAmsterdam (Ολλανδία), Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, OSMOSIS
Με την υποστήριξη: O Espaço do Tempo (Πορτογαλία), Οργανισμός Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ, Centre Culturel Hellenique (Γαλλία), Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν

INFO

Πέμπτη 23, Παρασκευή 24, Σάββατο 25 Νοεμβρίου, 21:00
Υποσκήνιο Β΄ Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη

Tιμές εισιτηρίων: 14 € (φοιτητές, νέοι) ● 20 € (γενική είσοδος)

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Πληροφορίες: 210 72.82.333, ww.megaron.gr

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

«Η όπερα του ζητιάνου»: Μια απολαυστική σάτιρα του σύγχρονου αμοραλισμού

Ρίκα Πανά: « Η ζωή σε μαθαίνει ότι πρέπει να βρεις έναν τρόπο να διαμαρτυρηθείς»

Απεβίωσε ο σπουδαίος συνθέτης Δήμος Μούτσης