Τι προβλέπει η νομοθεσία στις ευρωπαϊκές χώρες
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣεξουαλική κακοποίηση και βιασμός. Η διαφορά μεταξύ των δύο όρων στα μάτια των ισπανικών δικαστηρίων προκάλεσε την οργή και το ξεκίνημα του κινήματος #MeToo στην Ισπανία. Η καταδίκη μιας ομάδας ανδρών που έγιναν γνωστοί ως οι βιαστές της Αγέλης κρίθηκαν ένοχοι για τη μικρότερη κατηγορία της σεξουαλικής κακοποίησης.
Ο ισπανικός νόμος αναφέρει ότι ο βιασμός πρέπει να περιλαμβάνει βία ή εκφοβισμό, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση της σεξουαλικής κακοποίησης. Η ετυμηγορία στη δίκη της Παμπλόνα προκάλεσε εκκλήσεις για νομικές μεταρρυθμίσεις.
Και ενώ η Ισπανία βρίσκεται επί του παρόντος στο προσκήνιο δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν αναγνωρίζει το σεξ χωρίς συγκατάθεση ως βιασμό.
Η Ανα Μπλας, ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίαςγια τα δικαιώματα των γυναικών στην Ευρώπη, έχει επικεντρώσει την τελευταία της έρευνα σε νόμους περί βιασμών σε όλη την ήπειρο και διαπίστωσε ότι μόνο επτά χώρες στη Δυτική Ευρώπη και την ΕΕ έχουν νομοθεσία που ορίζει το σεξ χωρίς συναίνεση ως βιασμό.
Το Ηνωμένο Βασίλειο - περιλαμβανομένων των δικαστηρίων της Βόρειας Ιρλανδίας, της Σκωτίας, της Αγγλίας και της Ουαλίας - το Βέλγιο, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο, η Ισλανδία, η Ιρλανδία και η Γερμανία, ορίζουν το μη συναινετικό σεξ ως βιασμό Η Σουηδία είναι έτοιμη να προσχωρήσει στον κατάλογο τον Ιούλιο, όταν το κοινοβούλιο αναμένεται να εγκρίνει την σχετική νομοθεσία.
Ο ορισμός του βιασμού της Διεθνούς Αμνηστίας καθοδηγείται από το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναφέρεται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία θεωρείται η πιο ολοκληρωμένη νομοθεσία για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, για τον νομικό ορισμό του βιασμού. Η σύμβαση ορίζει τον βιασμό ως την απουσία συγκατάθεσης, δηλώνοντας ότι "η συγκατάθεση πρέπει να δοθεί οικειοθελώς" και απαιτεί από όλους τους υπογράφοντες να συμπεριλάβουν νόμους που ορίζουν τον βιασμό ως τέτοιο. Είκοσι ευρωπαϊκές χώρες έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης - αλλά οι περισσότερες δεν έχουν ακόμη αλλάξει τους νόμους τους για να ευθυγραμμιστούν.
Παμπλόνα: Μια διαφορετική ετυμηγορία;
Οι κατηγορούμενοι στην Παμπλόνα έπεσαν στα μαλακά με κάθειρξη εννέα ετών.
"Αυτή η περίπτωση δείχνει πραγματικά τι ακριβώς μπορεί να συμβεί αν η νομοθεσία δεν αναγνωρίζει το σεξ χωρίς τη συναίνεση ως βιασμό. Επειδή πιστεύω ότι αυτή η κρίση είναι ακριβώς αυτό που έκανε », λέει η Μπλας.
«Οι δικαστές δεν κατάφεραν να βρουν ότι το σεξ χωρίς συγκατάθεση, στην περίπτωσή της, ήταν πραγματικά βιασμός».
"Πιστεύω λοιπόν ότι αυτή η υπόθεση δείχνει πραγματικά στην κοινωνία πώς ακόμη και ένα τέτοιο τεχνικό θέμα, όπως η αλλαγή της νομοθεσίας για να συμμορφώνεται με τα ανθρώπινα δικαιώματα ... θα μπορούσε να οδηγήσει τους δικαστές σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα ".
Στην Ευρώπη η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών πηγαίνει αργά λέει η Μπλας στον Euronews.
"Είναι πράγματι ένα ζήτημα σε ολόκληρη την περιοχή. Οι διαδεδομένοι μύθοι και τα στερεότυπα, τις περιπτώσεις όπου βλέπουμε πώς είναι το θύμα που τίθεται υπό αμφισβήτηση στο δικαστήριο, θέτει ερωτήματα όπως «Ήταν μεθυσμένης;» και είναι πραγματικά θύμα; ».
«Είναι κάτι που συμβαίνει όλη την ώρα στις γυναίκες σε όλη την Ευρώπη, οπότε δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι, δυστυχώς, υπάρχει μια χώρα που κάνει κάτι εξαιρετικά θετικό».
"Αυτό που μου δίνwει κάποια ελπίδα αυτή τη στιγμή είναι το γεγονός ότι η Ισλανδία άλλαξε πρόσφατα το νόμο και ότι η Σουηδία είναι πολύ πιθανό να πράξει το ίδιο».
Μια δοκιμασία βιασμού υψηλού προφίλ στο Μπέλφαστ με τη συμμετοχή δύο Ιρλανδών διεθνών ράγκμπι παικτών και δύο από τους φίλους τους προκάλεσαν διαμαρτυρίες σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία μετά την απαλλαγή των τεσσάρων κατηγορουμένων από όλες τις κατηγορίες. Η υπόθεση αποδείχθηκε εξαιρετικά διχαστική στο νησί της Ιρλανδίας και οι διαδηλωτές έφτασαν στους δρόμους και τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης για να συμμετάσχουν στην εκστρατεία «πιστεύω ότι είναι».
"Στην περίπτωση αυτή οι φερόμενοι ως δράστες αθωώθηκαν επειδή το δικαστήριο δεν διαπίστωσε ότι, παρότι υπάρχει ορισμός που βασίζεται στη συναίνεση σε αυτή τη δικαιοδοσία, δεν διαπίστωσαν ότι η ποινική δίωξη απέδειξε ότι υπήρξε βιασμός".
Σύμφωνα με την Μπλας πρέπει να ληφθούν μέτρα για την προστασία των καταγγελλόντων, όπως η ύπαρξη δικηγόρου που εκπροσωπεί το θύμα κατά τη διάρκεια δίκης.
"Αυτό που ήταν εξαιρετικά προβληματικό σε όλη αυτή τη δίκη ήταν η αντιμετώπιση του θύματος: ο τρόπος με τον οποίο αναφέρθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τον τρόπο με τον οποίο ερωτήθηκε στο δικαστήριο για πολύ καιρό από τέσσερις δικηγόρους υπεράσπισης χωρίς να έχει δικηγόρο που να την εκπροσωπεί οποιοδήποτε.