«Ανώνυμο»: Η Τζένη Αργυρίου αναζητά τη χαμένη συλλογικότητα

«Ανώνυμο»: Η Τζένη Αργυρίου αναζητά τη χαμένη συλλογικότητα
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Η νέα χορογραφική δουλειά της Τζένης Αργυρίου παρουσιάζεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, 24-27 Μαΐου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η Τζένη Αργυρίου παρουσιάζει τη νέα της χορογραφική δουλειά στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, από τις 24-27 Μαΐου. Τίτλος της «Ανώνυμο». Γιατί Ανώνυμο; Διότι η δημιουργός μας ταξιδεύει σε μια εποχή, όπου το καλλιτεχνικό έργο δεν ήταν επώνυμο, αλλά μια πρακτική που έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά. Η ανωνυμία συνδέεται με εποχές και συλλογικότητες, που είχαν τους δικούς τους δημιουργικούς μηχανισμούς. Αυτές οι συλλογικότητες απουσιάζουν σήμερα, στην ψηφιακή εποχή που ζούμε.

Οι σχέσεις μας και η ζωή μας καθορίζονται πλέον σε μεγάλο βαθμό από την τεχνολογία. Η Αργυρίου αναζητά λοιπόν την χαμένη ανθρώπινη επαφή, της χαμένη, κοινή ανθρώπινη διασκέδαση, όσα έχουμε απολέσει, εξαιτίας της τεχνολογίας και της υπερπληροφόρησης που εισβάλλουν όλο και περισσότερο στις ζωές μας. Σε μια εποχή, που που το σωματικό έχει γίνει ανοίκειο, το «Ανώνυμο» διερευνά στο πώς έχει αλλάξει το σώμα μας, οι σχέσεις μας, η επικοινωνία μας, μέσα από τα social media, το πώς το βύθισμα στο διαδίκτυο, δεν μας επιτρέπει να μιλήσουμε ουσιαστικά με τον άλλον, να τον αγγίξουμε, να τον κοιτάξουμε στα μάτια. Μπορούμε άραγε να δραπετεύσουμε;

Ανδρέας Σιμόπουλος

Επτά χαρακτήρες αναζητούν στο έργο την ανθρώπινη επαφή, συμμετέχουν σ’ ένα τελετουργικό επικοινωνίας, διασκέδασης και στήνουν έναν ομαδικό χορό, που μας καλεί, έστω και για λίγο να αποσυνδεθούμε από την ψηφιακή μας καθημερινότητα, να σκεφτούμε και να αποτελέσουμε έστω και για λίγο, μέρος μιας πρωτότυπης συλλογικότητας.

Η Τζένη Αργυρίου μας μιλά για την ανωνυμία, την τεχνολογία, τις ψηφιακές εξαρτήσεις και τις τελετουργικές πράξεις, για το πώς πλέουμε σήμερα με πανί τα like και τα dislike.

-Τι είναι το Ανώνυμο και γιατί είναι Ανώνυμο;

Το «Ανώνυμο» ως λέξη αποτελεί τον τίτλο και την πηγή έμπνευσης του έργου, δεν αποτελεί όμως την πρόθεσή μας να περιγράψουμε την έννοια της «ανωνυμίας». Το έργο επιχειρεί να ερευνήσει και να αποτυπώσει, μέσα από το σώμα, μία πορεία κοινωνικής συμπεριφοράς από την εποχή που η καλλιτεχνική πράξη αποτελούσε εφαλτήριο ανθρώπινης σύνδεσης και συλλογικής διαμόρφωσης έως τη σύγχρονη ψηφιακή εποχή, όπου η ανωνυμία, η ιδιωτικότητα και η ομαδικότητα μεταλλάσσονται σε κομμάτια μιας παράδοξης, κατακερματισμένης πραγματικότητας.

Ανδρέας Σιμόπουλος

-Γιατί λοιπόν επέλεξες αυτόν τον τίτλο;

Επέλεξα αυτόν τον τίτλο καθώς η λέξη «Ανώνυμο» συνδυάζει σύγχρονες πεποιθήσεις με ξεχασμένες μνήμες. Είναι ένας συνδυασμός που με αγγίζει βαθειά αλλά και διεγείρει το ενδιαφέρον μου ως καλλιτέχνη. Η ανωνυμία συνδέεται με καλλιτεχνικές φόρμες και έργα που δεν ανήκουν σε κανέναν, αντιθέτως, πηγάζει από δημιουργικούς μηχανισμούς που έχουν δομηθεί και χτιστεί μέσω της συλλογικότητας. Κοινωνικές και διαπολιτισμικές ανταλλαγές που δομήθηκαν η μία μέσα στην άλλη. Το να παρουσιάσω ένα έργο που τιτλοφορείται ως «Ανώνυμο, της Τζένης Αργυρίου», από μόνο του υπογραμμίζει το οξύμωρο και την αντιφατικότητα: την ειρωνεία, δηλαδή, μέσα στην οποία η καλλιτεχνική ιδιοκτησία έρχεται σε σύγκρουση με την ταυτότητα η οποία από-δομείται απανταχού στην ψηφιακή εποχή που διανύουμε.

-Σε ποιο βαθμό, πιστεύεις ότι έχει αλλάξει το σώμα μας σήμερα μέσα από τις τεχνολογικές αλλαγές, αλλά και το διαφορετικό βάρος που έχει λάβει η πληροφορία στη ζωή μας;

Δεν μπορώ να γενικεύσω και να μιλήσω για βαθμό. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το ερευνήσουν οι επιστήμονες. Εγώ απλώς παρατηρώντας ότι η φυσική παρουσία και η επαφή των ατόμων αντικαθίσταται ολοένα με την ψηφιακή, ένιωσα την επιθυμία να ξαναδώσω σημασία και αξία στο σώμα, στο φυσικό παρόντα χρόνο και χώρο. Ήταν κάτι που μου είχε λείψει τόσο ως διαδικασία δημιουργίας όσο και ως θεατή. Η απλή λογική μου λέει ότι σίγουρα η χρήση της τεχνολογίας έχει αντίκτυπο στο σώμα όταν υπερβαίνεις το μέτρο. Σίγουρα το μέτρο είναι δύσκολο να το ορίσεις γιατί έχει μπει τόσο πολύ -και σε πολλαπλά επίπεδα- μέσα στην καθημερινότητα μας, που είναι πολύ πιθανό ακόμα και να εθιστείς. Οπότε αναλόγως με τη χρήση που κάνεις, αποκτάς νέες συνήθειες που μεταλλάσσουν το σώμα, μυοσκελετικά αλλά και το νευρικό σύστημα και συνολικά τη συμπεριφορά σου.

Ανδρέας Σιμόπουλος

-Από πού πιάνεις λοιπόν εσύ το νήμα; Ποια είναι η αφετηρία σου;

Η αφετηρία μου είναι η επαναδιαπραγμάτευση αυτών που μοιραζόμαστε μεταξύ μας και η δημιουργία ενός τελετουργικού που μας υπενθυμίζει τη δύναμη των σωμάτων όταν αυτά συνυπάρχουν, συντονίζονται και συνομιλούν.

-Ποια είναι τα στοιχεία που χρησιμοποίησες λοιπόν για να δημιουργήσεις αυτό το ταξίδι;

Τόσο στην έρευνα που κάναμε πέρσι όσο και κατά τη διάρκεια της παραγωγής του έργου φέτος, υπήρχαν δύο κόσμοι που ψάχναμε να αναλύσουμε και να γεφυρώσουμε. Από τη μία αναζητήσαμε μορφές χορού που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος μέσα στους αιώνες για να εκφραστεί. Τι είναι αυτό που κατορθώνει ο χορός μαζί με το ρυθμό και τη μουσική, μέσα στα χρόνια σε διαφορετικές χώρες ή και ηπείρους. Χορεύεις και νιώθεις καλύτερα, αισθάνεσαι αναπτερωμένος, βιώνεις μια κάθαρση, την επόμενη στιγμή έχεις άλλο βλέμμα, άλλη σκέψη, μπορείς να δεις τα πράγματα διαφορετικά. Ήταν λοιπόν ο χορός ένας φυσικός τρόπος θεραπείας της ψυχής, ένα υγιές συλλογικό φάρμακο?

Από την άλλη συζητήσαμε πολύ την επίδραση που έχει η τεχνολογία στην καθημερινότητά μας που, ενώ σε κοινωνικοποιεί, παράλληλα σε απομονώνει από τους άλλους στο φυσικό χώρο και αναζητήσαμε τρόπους σωματοποίησης του ψηφιακού χώρου και των κοινωνικών μέσων.

Πρέπει όμως να σταθώ στο ότι τα πραγματικά στοιχεία του ταξιδιού αυτού είναι η ομάδα των υπέροχων εφτά ερμηνευτών – χορευτών. Δεν βρίσκω λόγια να εκφράσω τη χαρά και την ικανοποίηση που νιώθω για τη συμμετοχή και την ενέργεια που δώσανε σε αυτό το εγχείρημα, αλλά και των υπόλοιπων συντελεστών. Ήταν ανοιχτοί, γεμάτοι ευγένεια, έτοιμοι να κατανοήσουν και να στηρίξουν το έργο με τον τρόπο του ο καθένας.

Ανδρέας Σιμόπουλος

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σύλληψη & Χορογραφία: Τζένη Αργυρίου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ερμηνευτές: Ερμής Μαλκότσης, Δήμητρα Μερτζάνη, Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Σταυρούλα Σιάμου, Νάνσυ Σταματοπούλου, Δημήτρης Σωτηρίου

Δραματουργία: Miguel Angel Melgares

Σκηνογραφία & Εικαστική Επιμέλεια: Βασίλης Γεροδήμος

Πρωτότυπη Μουσική & Ηχητικός Σχεδιασμός: Pepe Garcia Rodriguez

Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέκος Γιάνναρος

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Σχεδιασμός Κουστουμιών: Ιωάννα Τσάμη

Σχεδιασμός & Προγραμματισμός Διαδραστικών Μέσων: Στράτος Μπιχάκης

Ηχοληψία: Αντώνης Νικηφόρος

Έρευνα για τη Σωματοποίηση των Ψηφιακών Μέσων: Ερατώ Τζαβάρα

Βοηθός Χορογράφου & Παραγωγής: Δανάη Γιαννακοπούλου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Βοηθός Χορογράφου: Αμαλία Κοσμά

Βοηθός Σκηνογράφου: Μαριλένη Βούρτση

Βοηθός Έρευνας & Εφαρμογών: Δανάη Αρσενία

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Amorphy

Σχεδιασμός Παραγωγής: Κωνσταντίνος Σακκάς

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Delta Pi

Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συμπαραγωγή: Rencontres chorégraphiques internationales de Seine-Saint-Denis (Γαλλία), Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας (Ελλάδα)

Με την υποστήριξη του Κέντρου Έρευνας του Χορού «Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν»

Ανδρέας Σιμόπουλος

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Παρασκευή 25 Μαΐου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές

ΤΖΕΝΗ ΑΡΓΥΡΙΟΥ

Η Τζένη Αργυρίου γεννήθηκε στην Καβάλα. Αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Συνέχισε τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη, με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, και εκεί συνεργάστηκε με πολλούς χορογράφους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και οι Chamecki Lerner, Maria Hassabi, Yin Mei, Amanda Loulaki. Το 2003 ίδρυσε την ομάδα Amorphy.org για την υποστήριξη της πολυμεσικής τέχνης. Πρόσφατα έργα της είναι τα Memorandum (2013, σε συμπαραγωγή με τους φορείς Théâtre des Bernardines, O Espaço do Tempo, tanzhaus nrw και Marseille-Provence), Memoria Obscura (2011-12), Pleas(e)nter (2011, Kunstkapel Museum, Άμστερνταμ), Dr. Maybe Darling (2010, Μουσείο Μπενάκη και Digital Art Festival, Αθήνα).

Αν και ξεκίνησε από την τέχνη του χορού, τα τελευταία χρόνια το έργο της χαρακτηρίζεται από τη χρήση των νέων μέσων και της τεχνολογίας και από τον διάλογο αυτών με τις παραστατικές τέχνες. Τα έργα της είναι κυρίως υβριδικές multimedia παραστάσεις, οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις, διαδραστικές εγκαταστάσεις, συμμετοχικές δράσεις και site-specific περφόρμανς. Μετά από μια σειρά έργων που βασίζονταν στη χρήση της τεχνολογίας και μέσα από τον προβληματισμό της για όσα χάνονται, καθώς η τεχνολογία εισβάλλει όλο και περισσότερο στην καθημερινότητά μας, προέκυψε το ΑΝΩΝΥΜΟ.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η Τζένη Αργυρίου ήταν artist in research residency (φιλοξενούμενη για καλλιτεχνική έρευνα) στη Στέγη, την περίοδο 2016-17, κατά τη διάρκεια της οποίας αναπτύχθηκε κυρίως η έρευνα για το ΑΝΩΝΥΜΟ μέσα από εργαστήρια, ένα συμπόσιο, ερευνητικές συναντήσεις, μαθήματα και πρόβες. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Ωνάση και τη Στέγη και υποστηρίχθηκε από το Ίδρυμα Ντάνκαν και τη Βιβλιοθήκη Ωνάση.

INFO

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107, Κεντρική Σκηνή, τηλ. 210 9005800

24 - 27 Μαΐου 2018 | 20:30

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Εισιτήρια: Κανονικό: 7, 8, 10, 14, 18 €, Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 7, 8, 11, 14 €, Παρέα 10+ άτομα: 6, 7, 10, 13 €, Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €, Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 € | Συνοδός ΑμεΑ: 10 €

Ομαδικές κρατήσεις

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

ΗΠΑ: Οι «Όρνιθες» μάγεψαν τη Νέα Υόρκη

Το «Βραβείο Ευρώπη για το θέατρο» στον Δημήτρη Παπαϊωάννου

Γιώργος Τζιρτζιλάκης: «Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου είναι ένα ημερολόγιο, το συναξάρι μιας δεκαετίας»