Η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε.: Προβλήματα και μελλοντικές προκλήσεις

Η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε.: Προβλήματα και μελλοντικές προκλήσεις
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Ο ειδικός αναλυτής του μεταναστευτικού ζητήματος Ιβ Πασκουό, εξηγεί τα σημαντικά ζητήματα που πρέπει να διαχειριστεί η Ε.Ε.

Η Σοφί Κλοντέτ συζητά με τον Ιβ Πασκουό, ειδικό σε θέματα ευρωπαϊκής μετανάστευσης από το Πανεπιστήμιο της Ναντ, για τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν σήμερα, αλλά και στο μέλλον τα κράτη μέλη της Ε.Ε.

Σοφί Κλοντέτ, Euronews:

Ευχαριστώ που είστε μαζί μας. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ουσιαστικά για μια εναρμονισμένη ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση, εξαιτίας ίσως της έλλειψης αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη μέλη, καθώς υπάρχουν πολιτικές διαφορές. Υπάρχει τρόπος να λύσουμε αυτό το πρόβλημα;

Ιβ Πασκουό, Ειδικός σε θέματα μετανάστευσης, Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ:

Το αρχικό πρόβλημα ή το ουσιαστικό πρόβλημα θα έλεγα της ευρωπαϊκής πολιτικής σε σχέση με τις εθνικές πολιτικές, είναι ότι δεν υπάρχει μακρόπνοο όραμα. Σήμερα, τα κράτη μέλη και η Ε.Ε. αντιδρούν σε καταστάσεις, χωρίς να κοιτάζουν μακροπρόθεσμα και να θέτουν στόχους, να εξετάζουν πιθανά σενάρια και να προβλέπουν μέτρα και δράσεις που πρέπει να εφαρμοστούν για να επιτευχθούν μακρόπνοοι στόχοι, σε 15, 20 ή 25 χρόνια. Δεν υπάρχει τέτοιο πολιτικό όραμα.

Σοφί Κλοντέτ, Euronews:

Ας μιλήσουμε για τις Συνθήκες του Δουβλίνου. Θα μεταρρυθμιστούν, θα επανεξεταστούν. Τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτή την αλλαγή;

Ιβ Πασκουό, Ειδικός σε θέματα μετανάστευσης, Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ:

Το επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, δηλαδή η συνάντηση των αρχηγών κρατών τον Ιούνιο θα πρέπει να ορίσει ένα σύνολο κατευθύνσεων, όσον αφορά στην τροποποίηση των διατάξεων του Δουβλίνου. Σήμερα, βιώνουμε ένα μπλοκάρισμα, αν δεν είναι διχασμός, ανάμεσα στα κράτη μέλη της Ε.Ε. που θέλουν περισσότερη αλληλεγγύη και αυτά που δεν θέλουν. Η Συνθήκη του Δουβλίνου έχει να κάνει ακριβώς με αυτό το ζήτημα, την αλληλεγγύη. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα κράτη μέλη της Ε.Ε. που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του μεταναστευτικού ρεύματος, όπως είναι η Ελλάδα και η Ιταλία να αποσυμφορήσουν το σύστημα ασύλου τους; Σ' αυτό το ζήτημα, υπάρχει βαθύς διχασμός ανάμεσα στα κράτη μέλη. Δεν είναι βέβαιο την ώρα που μιλάμε, ότι θα υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στους ηγέτες, όσον αφορά μια αναθεώρηση του Δουβλίνου.

Σοφί Κλοντέτ, Euronews:

Έχουμε τη διαίρεση των μεταναστών σε πολιτικούς και οικονομικούς, ως ένα φίλτρο σε όσους αιτούνται άσυλο. Είναι σωστός αυτός ο διαχωρισμός;

Ιβ Πασκουό, Ειδικός σε θέματα μετανάστευσης, Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ:

Οι νομικές κατηγορίες είναι αυτές που είναι. Τα άτομα που μπορούν να κάνουν αίτηση για άσυλο ή για να το πούμε πιο γενικά, να ζητήσουν τη διεθνή προστασία είναι άτομα που έχουν φύγει από τη χώρα τους για να αποφύγουν κάποιας μορφής δίωξη: γι' αυτό άτομα που έχουν φύγει από τη χώρα τους για να γλιτώσουν τον πόλεμο, μπορούν να ωφεληθούν από τη διαδικασία του ασύλου και τη διεθνή προστασία. Όσοι δεν εμπίπτουν σ' αυτή την κατηγορία, εντάσσονται σε μια πιο διευρυμένη ομάδα, που έχει να κάνει με την καλή θέληση, αν μπορούμε να το εκφράσουμε με αυτόν τον τρόπο, των Κρατών να τους δεχθούν ή όχι. Στην ουσία, οι διακρίσεις γίνονται πάνω σε αυτή τη βάση, καθώς δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει στα άτομα που θέλουν να γλιτώσουν από ένα καθεστώς φτώχειας να προστατευθούν από τους διεθνείς νόμους. Άρα αυτά τα άτομα εναπόκεινται στην καλή θέληση των κρατών.

Σοφί Κλοντέτ, Euronews:

Μπορούμε να πούμε όμως ότι υπάρχουν όρια και στις διακρίσεις που κάνουν ορισμένα κράτη. Το Ιράκ, θεωρείται για παράδειγμα παγκοσμίως σαν μια ασφαλής ζώνη για πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Αυτό δεν είναι όμως αλήθεια. Το ίδιο ισχύει και με το Αφγανιστάν. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.

Για να ολοκληρώσουμε. Ας μιλήσουμε για τις μέλλουσες μεταναστευτικές τάσεις. Μιλάμε πολύ για τους κλιματικούς πρόσφυγες, που είναι ήδη πραγματικότητα. Προετοιμάζεται η Ευρώπη; Έχει συνειδητοποιήσει ότι θα γίνει προορισμός ενός ρεύματος κλιματικών προσφύγων;

Ιβ Πασκουό, Ειδικός σε θέματα μετανάστευσης, Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ:

Δεν είναι ακόμη πολύ βέβαιο, ότι η Ευρώπη προετοιμάζεται να μελετήσει, να διαχειριστεί αυτό το ζήτημα. Και αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια σειρά από μελέτες και κυρίως μια μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο, που δείχνουν ότι είναι σίγουρο, αν δεν κάνουμε κάτι, για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, σε σχέση με τις πολιτικές ανάπτυξης, ότι μέχρι το 2050 θα έχουμε 140 εκατομμύρια άτομα που θα μετακινηθούν στο εσωτερικό της χώρας τους, στην υποσαχάρια Αφρική, στη Νότια Ασία ή στη Λατινική Αμερική. Άρα οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στην μετανάστευση είναι σαφείς. Τώρα πρέπει να βρούμε μια λύση που να ταιριάζει στα δεδομένα, μια ευρωπαϊκή λύση: τι κάνουμε με τους ανθρώπους που αναγκάζονται να μετακινηθούν, εξαιτίας της ξηρασίας, των πλημμυρών και των θεομηνιών; Και τι κάνουμε στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας για να τεθεί το ερώτημα: Οι κλιματικοί πρόσφυγες θα εμπίπτουν σε ένα νομικό καθεστώς που θα τους προστατεύει; Αυτό κατά τη γνώμη μου, είναι ένα ζήτημα που θα είναι στην πολιτική ατζέντα, για πολλά χρόνια.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Στο στόχαστρο η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε.

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία