Μετανάστες: Το δύσκολο πέρασμα από την Ιταλία στην Γαλλία

Μετανάστες: Το δύσκολο πέρασμα από την Ιταλία στην Γαλλία
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Πώς αντιμετωπίζουν οι πολίτες των γαλλοϊταλικών συνόρων τους μετανάστες που φτάνουν στις πόρτες των σπιτιών τους

Το Κλαβιέρε είναι ένα ιταλικό χωριό στις Άλπεις, που ελκύει πολλούς λάτρεις του σκι τους χειμερινούς μήνες. Την άνοιξη όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η αστυνομική παρουσία είναι αυτή την περίοδο ασυνήθιστη. Μερικές δεκάδες πολίτες κινούνται προς τα γαλλοϊταλικά σύνορα, που δεν απέχουν πολύ. Γάλλοι και Ιταλοί έχουν συγκεντρωθεί για να εκφράσουν την οργή τους, μπροστά στο αστυνομικό τμήμα, στο γαλλικό χωριό Μονζενέβρ.

Μια μετανάστρια βρέθηκε νεκρή, κοντά στο φράγμα του Πρελ στον Ντιράνς, το ποτάμι που περνά από το Μπριανσόν. Οι πολίτες θέλουν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς τους μετανάστες. Πολλοί ανάμεσά τους, με τον κίνδυνο να υποστούν ποινική δίωξη, διασώζουν πολύ συχνά ανθρώπους που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να φτάσουν στο Μπριανσόν:

«Έχουμε βοηθήσει να αποφευχθούν πολλά ατυχήματα. Αλλά σήμερα, με το τέλος του χειμώνα, έχουμε αντιληφθεί ότι δεν είναι πλέον το κρύο και το χιόνι που προκαλούν προβλήματα. Είναι η αστυνομική και στρατιωτική παρουσία που είναι ενισχυμένη σ' αυτά τα σύνορα. Αυτή αναγκάζει τους εξόριστους να αλλάζουν συνεχώς διαδρομές και να παίρνουν μεγαλύτερα ρίσκα για να φτάσουν στην Γαλλία» εξηγεί ο Μπενουά Ντικό, ξυλουργός και οδηγός στα ορεινά μονοπάτια.

Ο θάνατος της 20χρονης Νιγηριανής ερευνάται τώρα από την αστυνομία. Αλλά οι διαδηλωτές επιμένουν ότι ο θάνατός της επήλθε από την καταδίωξη που έκαναν οι αστυνομικοί στα βουνά, όπως τους ενημέρωσαν άλλοι μετανάστες που ήταν μαζί της.

Μια ιταλίδα διαδηλώτρια επισημαίνει: «Δεν μπορούσε να γλιτώσει. Είναι ανθρωποκτονία με αυτουργούς και συνενόχους. Καταρχάς φταίνε οι κυβερνήσεις με την πολιτική κλειστών συνόρων, που ακολουθούν. Και κάθε πολίτης που τις υποστηρίζει. Οι χωροφύλακες, η συνοριακή και εναέρια αστυνομία, οι κυνηγοί αλπινιστές και τώρα αυτοί οι γελοίοι νεοφασίστες τύποι, που κάνουν περιπολίες σε μονοπάτια και δρόμους, κυνηγώντας τους μετανάστες».

Τα τελευταία 2 χρόνια, πάνω από 3.000 μετανάστες, έχουν περάσει από τις κορυφές, αναζητώντας άσυλο στη Γαλλία. Η αστυνομική παρουσία είναι έντονη στην περιοχή, μετά το επικοινωνιακό παιχνίδι της ακροδεξιάς οργάνωσης «Generation Identity», που ζήτησε αποκλεισμό της περιοχής. Μέλη της ανέγειραν έναν συμβολικό φράκτη στο Κολ ντελ Εσέλ, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους μετανάστες.

Ισχυρίζονται ότι συνδράμουν τις δυνάμεις ασφαλείας, κάνοντας περιπόλους στην περιοχή, αναζητώντας μετανάστες.

«Κάνουμε περιπολίες στα σύνορα. Και παράλληλα κάνουμε έρευνες στον ντόπιο πληθυσμό, ο οποίος μας υποστηρίζει μαζικά. Θέλουμε να μαζέψουμε πληροφορίες για δίκτυα διακινητών και τα περάσματα των παράνομων μεταναστών. Και στη συνέχεια μεταφέρουμε τις πληροφορίες που συγκεντρώνουμε στην αστυνομία. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, συλλάβαμε γύρω στα 20 άτομα... Υποδείξαμε στους αστυνομικούς περίπου 20 παράνομους μετανάστες. Δηλώσαμε την θέση τους στις αστυνομικές δυνάμεις, ώστε να πάνε και τους συλλάβουν. Είμαστε πολίτες που επαγρυπνούμε. Θέλουμε να προστατέψουμε τους συμπολίτες μας, να υπερασπιστούμε τους Ευρωπαίους. Οπότε ναι! Αν το κράτος έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει τους πολίτες του, εμείς είμαστε εδώ. Για τους ευρωπαίους, για την υπεράσπιση της ταυτότητάς μας» τονίζει ο Αϊμερίκ Κουρτέ, εκπρόωπος τύπου της οργάνωσης.

Επιστροφή στο Κλαβιέρε, στην Ιταλία, λίγες μέρες αργότερα. Εδώ υπάρχει ένα κέντρο βοήθειας μεταναστών. Είναι μία από τις αφετηρίες για όσους θέλουν να περάσουν στη Γαλλία.

Γάλλοι και Ιταλοί εθελοντές υποδέχονται εδώ μετανάστες από όλη την Ιταλία. Το κέντρο τους προσφέρει μια σύντομη ανάπαυλα, πριν συνεχίσουν την πορεία τους προς την Γαλλία. Οι εθελοντές κινδυνεύουν να συλληφθούν εξαιτίας των υφιστάμενων νόμων. Οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι οι αστυνομικοί που λειτουργούν με παράνομο τρόπο.

«Κανονικά, οι αιτούντες άσυλο θα έπρεπε να μπορούν να παρουσιάζονται χωρίς έγγραφα σε ένα συνοριακό φυλάκιο και να λένε ότι χρήζουν προστασίας. Ενώ αυτό που συμβαίνει είναι ότι τους ανθρώπους, που προσπαθούν να διασχίσουν την περιοχή και να πάρουν το λεωφορείο για παράδειγμα, τους φέρνουν πίσω στα σύνορα. Και αυτό τους αναγκάζει να διαβούν επικίνδυνα μονοπάτια στο βουνό, για να αποφύγουν τη σύλληψη και την προσαγωγή πίσω στην Ιταλία» εξηγεί μια ακτιβίστρια.

Ένας από τους αιτούντες άσυλο μας μίλησε, με το πρόσωπο καλυμμένο. Την προηγούμενη μέρα προσπάθησε να περάσει τα σύνορα με τον ανήλικο αδελφό του. Τους συνέλαβε πολύ γρήγορα η ιταλική αστυνομία. Μόνο ο αδελφός του κατάφερε να περάσει. Θα ξαναδοκιμάσει σε λίγες μέρες, ίσως με κάποιους άλλους. Στόχος τους, το Μπριανσόν, που απέχει 15 χλμ.

Εκεί υπάρχει ένα καταφύγιο, ένα κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, που κατάφεραν να περάλσουν τα σύνορα. Εδώ τους προσφέρουν στέγαση, ρούχα, ιατρική φροντίδα. Δεκάδες εθελοντές βοηθούν όσους φτάνουν κι έχουν ανάγκη. Αφού ανακτήσουν τις δυνάμεις τους, οι περισσότεροι μετανάστες φεύγουν, αναζητώντας την τύχη τους σε άλλες γαλλικές πόλεις. Το κέντρο βοήθειας έχει διαρκώς κόσμο.

«Δεχόμαστε τις νέες αφίξεις. Τους πηγαίνουμε στο νοσοκομείο. Κανονίζουμε τη μεταφορά τους, τα εισιτήρια των τρένων. Επικοινωνούμε με τα προσφιλή τους πρόσωπα, εάν μπορούν να τους υποδεχτούν. Χρειάζεται να τους καθησυχάσουμε. Φοβούνται ότι θα τους συλλάβουν αλλού. Έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο στη Γαλλία, παρόλο που έχει γίνει τρομερά δύσκολο. Είναι πολύ ανήσυχοι. Δεν μπορούμε να τους διασφαλίσουμε τίποτε» υπογραμμίζει η Αν, εθελόντρια στο καταφύγιο.

Ο Ζιστέν είναι από το Καμερούν. Έχει ζητήσει άσυλο, εδώ και επτά μήνες. Αν δεν πάρει την απάντηση των αρχών, δεν μπορεί να εργαστεί. Βοηθά λοιπόν στο κέντρο βοήθειας των μεταναστών. Επειδή έφτασε στην Ευρώπη, από την Ιταλία, μπορεί κάποια στιγμή να τον γυρίσουν πίσω, στην χώρα εισόδου, σύμφωνα με την συνθήκη του Δουβλίνου:

«Οι άνθρωποι φαντάζονται ότι εδώ μπορούν να ζήσουν ωραία. Εντούτοις, αντί να ζω αυτή τη ζωή εδώ, θα ήμουν πολύ καλύτερα στη χώρα μου, με την οικογένειά μου, με το γιο μου. Θα ήταν μια ζωή που θα είχα τον έλεγχο. Βρισκόμαστε εδώ για καλό λόγο» τονίζει ο Ζιστέν.

Παρόλο που είναι οργανωμένο να δέχεται περίπου είκοσι άτομα, το κέντρο βοήθειας μεταναστών φιλοξενεί σταθερά, κοντά στα εκατό. Ο Ζοέλ Πριβό είναι ένας από τους υπεύθυνους του καταφυγίου αλληλεγγύης. Διαμαρτύρεται για την ανυπαρξία κέντρων πρώτης υποδοχής στη Γαλλία, για όσους δεν έχουν ακόμη καταθέσει την αίτηση ασύλου τους:

«Δεν είναι υπεύθυνη η αστυνομία να εξετάσει αν είναι νόμιμη η αίτηση ασύλου τους. Υπάρχει ο οργανισμός που ονομάζεται OFPRA. Είναι η υπηρεσία προστασίας των μεταναστών και των απάτριδων, που είναι επιφορτισμένη με την εξέταση αυτών των φακέλων και αποφαίνεται για την αίτησή τους. Μέχρι όμως να βγει η απόφαση, θα έπρεπε να υπάρχει μια πολιτική πρώτης υποδοχής στη Γαλλία.

Είναι μια δουλειά όμως που δεν γίνεται από τις κρατικές υπηρεσίες και την κάνουμε εμείς πρόθυμα στη θέση τους. Κανονικά δεν θα έπρεπε. Κυρίως γιατί μας ζητούν να υποδεχόμαστε και ανηλίκους. Αλλά αυτό μας κάνει ουσιαστικά παράνομους».

Το επόμενο πρωί, άλλοι εθελοντές από το καταφύγιο, συνοδευόμενοι από 23 ανήλικους, αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη στον αστυνομικό σταθμό του Μπριανσόν. Εδώ καταγράφονται οι ασυνόδευτοι ανήλικοι. Το περιφερειακό συμβούλιο είναι υποχρεωμένο από τον νόμο να τους φροντίσει. Αλλά μερικοί από αυτούς τους νέους περιμένουν στο κέντρο βοήθειας εδώ και δύο εβδομάδες ήδη.

Η ομάδα έχει κατασκηνώσει έξω από τον αστυνομικό σταθμό, ζητώντας απαντήσεις. Τελικά η αναμονή τελειώνει. Στο τέλος της ημέρας, 18 από τους 23 νέους φεύγουν για την πόλη Γκαπ, όπου εδρεύει το περιφερειακό συμβούλιο.

Ο Μοβάντο έφτασε εδώ πριν από ενάμιση χρόνο. Στο σχολείο εκπαιδεύεται για να εργαστεί στον κατασκευαστικό κλάδο. Διασώθηκε στα βουνά, καθώς διέσχιζε τα σύνορα. Ο νέος άνδρας από την Γουινέα μόλις έφτασε βρήκε καταφύγιο σε ένα ζευγάρι στην περιοχή. Μένει ακόμα μαζί τους σε ένα μικρό χωριό, περίπου 20 χιλιόμετρα από το Μπριανσόν:

«Η οικογένεια που με φιλοξενεί είναι πολύ ευγενική. Με φροντίζουν πραγματικά. Επίσης με βοήθησαν να μπω στο σχολείο. Δεν με βλέπουν σαν γιος τους αλλά πραγματικά με φροντίζουν. Πάντως, εγώ τους βλέπω ως γονείς μου».

Σε αυτό το σπίτι ο νέος άνδρας έχει βρει τη σωτηρία του. Όταν έφτασε εκεί, ήταν άρρωστος και υπέφερε από κρυοπαγήματα. Ο Ιβ Μασέ και η Φανφάν Γκιγιεμό τον φρόντισαν. Φρόντισαν να γίνει καλά και είναι δίπλα του σε κάθε βήμα του στη διαδικασία του ασύλου. Το ζευγάρι επίσης φιλοξενεί ακόμα τρεις νέους ανθρώπους. Ένας από αυτούς είναι ο Φουσεϊνί από το Μάλι.

Αυτοί οι άνθρωποι έζησαν τη δική τους κόλαση. Στην έρημο της Σαχάρας, στις φυλακές της Λιβύης, διασχίζοντας τη Μεσόγειο. Η υποστήριξη που τους δίνει το ζευγάρι, δεν τους απαλλάσσει από το άγχος τους.

«Είναι καλά, αλλά κατά τ' άλλα, σου ραγίζουν την καρδιά γιατί...δεν μπορείς να πεις...εντάξει, αυτό ήταν. Είναι εντάξει, είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό; Οι νόμοι αλλάζουν. Θα είναι ακόμα πιο σκληροί σε λίγους μήνες. Τι θα σημαίνει αυτό. Τι θα απογίνουν;» αναρωτιέται η Φανφάν Γκιγιεμό. Ο Ιβ Μασέ συμπληρώνει:

«Μας προσφέρουν χαρά και ενέργεια. Γιατί αυτή η δύναμη της θέλησης που είχαν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού είναι ακόμα εδώ και μας αναζωογονεί επίσης».

Στα 19 του χρόνια, o Μοβάντο ονειρεύεται να γίνει υδραυλικός και να εγκατασταθεί στη Γαλλία μόνιμα. Όμως για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να του δοθεί άσυλο από τις αρχές:

«Εδώ, δεν αισθάνομαι πραγματικά ελεύθερος. Γιατί είμαι εδώ, αλλά δεν έχω νόμιμα έγγραφα. Περιμένω μια απάντηση. Αν είναι θετική, θα πάρω τα χαρτιά μου. Αν όχι, θα κάνω ένσταση. Συνέχεια αυτά σκέφτομαι. Όμως δεν απελπίζομαι. Είμαι αισιόδοξος. Όλα θα πάνε καλά, όμως χρειάζεται χρόνος. Βήμα, βήμα»

Με την βοήθεια δικηγόρων, ο Ιβ και η Φανφάν κάνουν τα πάντα για να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους. Όμως γνωρίζουν ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Το επόμενο βράδυ βρίσκονται όλοι μαζί στο μνημόσυνο της νεκρής Νιγηριανής μετανάστριας.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Τραγωδία με μετανάστες σε Τουρκία-Τυνησία

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία