Η Γαλλίδα νομικός και πολιτικός άφησε ισχυρό αποτύπωμά στην ιστορία του 20ου αιώνα
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈνα χρόνο μετά το θάνατό της στις 30 Ιουνίου 2017, σε ηλικία 89 ετών, η Γαλλίδα νομικός και πολιτικός Σιμόν Βέιλ εισήλθε στο Πάνθεον των Παρισίων.
Επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, πέτυχε τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων στη Γαλλία το 1974. Η Βέιλ μεταφέρθηκε στην τελευταία της κατοικία, μαζί με τον σύζυγό της Αντουάν, ο οποίος πέθανε το 2013, με μια συμβολική τελετή παρόντων μελών της οικογένε_ι_ας της και αξιωματούχων.
Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει την πομπή. Ανάμεσά τους και οι δύο γιοι της, αμφότεροι προβεβλημένοι ποινικολόγοι.
Η μεταφορά της σορού της στο Πάνθεον των αθανάτων ήταν «μια απόφαση όλων των Γάλλων» δήλωσε ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. «Η Γαλλία αγαπά την Σιμόν Βέιλ και την αγαπά για τους αγώνες της» πρόσθεσε, σημειώνοντας πως «_θέλαμε η Σιμόν Βέιλ να εισέλθει στο Πάνθεον χωρίς να περιμένουμε να περάσουν γενεές, ώστε οι αγώνες της, η αξιοπρέπειά της και η ελπίδα της να παραμείνουν πυξίδα σε αυτές τις δύσκολες εποχές». _
«Το οφείλουμε στη Σιμόν Βέιλ. Δεν πρέπει να αφήσουμε αμφιβολίες και ανοιχτές πληγές να ρίξουν βαριά σκιά στην Ευρώπη. Δεν μπορούμε να αμφισβητούμε τους αγώνες που μας οδήγησαν στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα από δάκρυα και περιπλανήσεις που κράτησαν αιώνες καταφέραμε να φτάσουμε στα τελευταία 70 χρόνια. Σε έναν κόσμο διαφορετικό, που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες» δήλωσε ο Εμανουέλ Μακρόν.
Η Βέιλ είναι η πέμπτη γυναίκα που τιμάται στο Πάνθεον, μαζί με 73 άνδρες, το μνημείο που η Γαλλία οικοδόμησε για να τιμά τα επιφανή της τέκνα. Εκεί βρίσκονται τα λείψανα του Βολταίρου, του Ρουσώ, του Ουγκό, του Ζολά. Υπήρξε μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου της Γαλλίας, διατέλεσε υπουργός υγείας υπό τον Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ενώ το διάστημα 1979 - 1982 ήταν η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μέχρι το 2007 ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος.
Από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην πολιτική πορεία της είναι το 1974. Ως υπουργός Υγείας, παρουσιάζει στην ανδροκρατούμενη Γαλλική Εθνοσυνέλευση το νομοσχέδιο για την νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Μεγάλος μέρος της γαλλικής κοινωνίας εξεγείρεται, η ίδια δέχεται απειλές και αντισημιτικές ύβρεις. Το νομοσχέδιο ψηφίζεται με την στήριξη της αριστεράς.