Η Σουηδέζα σοπράνο Νίνα Στέμε και ο Γερμανός βαθύφωνος Ρενέ Πάπε εξομολογούνται την εμπειρία τους από το βαγκνερικό ρεπερτόριο
Η Σουηδέζα σοπράνο Νίνα Στέμε και ο Γερμανός βαθύφωνος Ρενέ Πάπε θεωρούνται από τους καλύτερους ερμηνευτές του βαγκνερικού ρεπερτορίου της εποχής μας. Μοιράζονται μαζί μας την εμπειρία τους από το ανέβασμα του «Πάρσιφαλ» στο Μόναχο:
«Δεν είμαι σίγουρη ότι είχα ακούσει το έργο πριν δουλέψω στο Μπαϊρόιτ. Εκεί ήμουν στη γενική δοκιμή και ήμουν συγκλονισμένη ειδικά από την πρώτη πράξη. Η μουσική αυτή ήταν ένας εντελώς καινούργιος κόσμος ήχων για μένα. Ειδικά στο Μπαϊρόιτ. Σε εκείνη την αίθουσα. Την χρησιμοποιούσαμε τότε στην πρώτη μας κόρη, που μόλις είχε γεννηθεί. Της ξαναπαίζαμε την πρώτη πράξη ως νανούρισμα, ως ένα μεγάλο νανούρισμα για να κοιμηθεί» εξηγεί η Νίνα Στέμε, που ερμηνεύει την Κούντρι.
«Θυμάμαι την εποχή που μελετούσα το ρόλο του Γκούρνεμαντζ. Είναι μια πολύ έντονη περίοδος. Ανοίγεις το λιμπρέτο, το μελετάς και βλέπεις ότι είναι ατελείωτο. Ειδικά στην πρώτη πράξη, ο ρόλος του Γκούρνεμαντζ είναι τεράστιος. Θυμάμαι πολύ καλά τη γενική δοκιμή στη Νέα Υόρκη, το 2003. Κατά τη διάρκεια των προβών σκεπτόμουν συνέχεια: Θα είσαι εντάξει αν καταφέρεις να φτάσεις ως το τέλος της τρίτης πράξης. Μεσημέρι: Θεέ μου επίτρεψε στον υπηρέτη σου να σε οδηγήσει...και μετά κάνεις το σταυρό σου και αισθάνεσαι τυχερός που όλο αυτό πέρασε. Αλλά όταν φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο στην τελική πρόβα, ήμουν μουσικά σε τέτοια θετική διάθεση, σαν να ήμουν σε τρανς, που ήθελα να συνεχίσω να τραγουδώ. Αναρωτήθηκα: Γιατί τελείωσε ο ρόλος μου;» θυμάται ο Πάπε. Η Στέμε συμπληρώνει:
«Όταν είμαι στην σκηνή, είμαι ένα με τον ρόλο. Είναι κάτι εξαντλητικό. Μετά είναι σαν να σε έχουν στραγγίξει. Αλλά δεν το καταλαβαίνεις, γιατί η αδρεναλίνη είναι στα ύψη. Έτσι πρέπει να είναι, γιατί ως θεατής θέλεις να αισθάνεσαι ότι ο ερμηνευτής θυσιάζεται καλλιτεχνικά πάνω στην σκηνή, ότι δίνει τα πάντα».