Οι συμφωνίες της κυβέρνησης της Μιανμάρ με τον ΟΗΕ για υπό όρους επιστροφή τους, δεν τους καθησυχάζουν
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈνα χρόνο μετά τον μαζικό διωγμό μελών της μουσουλμανικής κοινότητας Ροχίνγκια από την κατά πλειοψηφία βουδιστική Μιανμάρ, στον καταυλισμό της Κουτουπαλόγνκ στο Μπαγκλαντές ζουν 700 χιλιάδες πρόσφυγες.
Πρόκειται για τον μεγαλύτερο προσφυγικό καταυλισμό στον κόσμο.
Οι Ροχίνγκιας βιώνουν την μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή στον πλανήτη. Οι οργανώσεις που δραστηριοποιούνται εκεί μιλούν για εθνοκάθαρση.
Οι ίδιοι αγωνιούν για το μέλλον τους.
Η Ρασίντα Μπεγκούμ, μητέρα ενός αγοριού οκτώ μηνών αγωνιά για το μέλλον του παιδιού της: «Έχει περάσει ένας χρόνος από όταν ήρθαμε εδώ. Τέσσερις μήνες μετά γεννήθηκε ο γιος μου. Είναι τώρα οκτώ μηνών. Ανησυχώ για το μέλλον του, πού θα μορφωθεί; Θα τον στείλουν πίσω στη Μιανμάρ; Τι θα γίνει εκεί; Φοβόμαστε. Εδώ που είμαστε δεν υπάρχει σχολείο και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να γίνει. Το μόνο που μας απασχολεί είναι το μέλλον του. Πώς θα είναι εδώ η κατάσταση; Δεν ξέρουμε. Φοβάμαι. Δεν βλέπω μέλλον εδώ αλλά ούτε κι εκεί όπου ήρθαμε».
Οι Ροχίνγκιας είναι απάτριδες. Στη Μιανμάρ στερούνται ιθαγένειας και δεν είναι μεταξύ των 135 επισήμως αναγνωρισμένων εθνοτικών της ομάδων της χώρας της νοτιοανατολικής Ασίας παρότι ζουν εκεί εδώ και αιώνες.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει αποκαλέσει τα παιδιά προσφύγων «χαμένη γενιά» καθώς στερούνται κάθε δικαιώματος. Δεν έχουν ασφαλή μόνιμη κατοικία, ιατρική περίθαλψη, πρόσβαση στην εκπαίδευση. Υπολογίζεται πως τα παιδιά των Ροχίνγκιας είναι σχεδόν μισό εκατομμύριο.
01.04 SOT (English) Knut Ostby, United Nations Resident Coordinator in Myanmar:
«Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γίνει είναι οι άνθρωποι αυτοί να είναι ασφαλείς όταν θα επιστρέψουν. Είναι αναγκαίο να έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης. Πρέπει επίσης να αποκτήσουν ένα ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα προς την απόκτηση ιθαγένειας για όσους πληρούν τις προϋποθέσεις. Θα πρέπε, όταν επιστρέψουν, να μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία σαν κανονικοί άνθρωποι.»
Η κυβέρνηση του Μιανμάρ δηλώνει έτοιμη να αποδεχθεί επιστροφή προσφύγων και έχει υπογράψει σχετικές συμφωνίες με υπηρεσίες του ΟΗΕ. Οι πρόσφυγες ωστόσο υποστηρίζουν πως ανησυχούν για την ασφάλειά τους καθώς η κυβέρνηση της Μιανμάρ εξακολουθεί να αρνείται την επιστροφή τους στην επαρχία Ρακίν από όπου προέρχονται οι περισσότεροι.